سیام (معماری): تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۹ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۱۹

سیام (معماری)

صورت اختصاری Congrès Internationaux d’Architecture Moderne (کنگرۀ بین‌المللی معماری مدرن) انجمن آزاد معماران که در 1928 تأسیس شد، و مسئول اصلی صورت‌بندی و اشاعۀ مبانی‌ِ مدرنیسم بود (←جنبش مدرن). اصول عمدتاً کارکردگرا^[۱]ی سیام، ازجمله تفکیک دقیق منطقه‌های مسکونی، صنعتی، و تجاری با استفاده از کمربندهای سبز، و تأکید بر انبوه‌سازی مسکن به‌صورت ساختمان‌های بلند، تا دهۀ 1950 بر معماری و شهرسازی تسلط داشت. نمایشگاه وایسنهاف^[۲] در اشتوتگارت (1927)، وحدت هدف و عمل در جنبش مدرن را به‌نمایش گذاشت؛ یک سال بعد، معمارانی که در این نمایشگاه شرکت داشتند، سیام را تأسیس کردند. طی مجموعه جلسات و همایش‌ها، اصول بازسازی شهرهای اروپای بعد از جنگ، به‌ویژه توسط لوکوربوزیه^[۳] تنظیم شد، که همۀ آن‌ها در «اساس‌نامۀ آتن^[۴]» (1933) آمده است. منطقه‌بندی^[۵] دقیق و مشخص شهری و بلندمرتبه‌سازی، به‌منزلۀ بهترین راه‌حل‌های مشکلِ مسکن شهری شناخته شد. تا زمان برگزاری دهمین کنفرانس سیام در 1956 (سیام 10‌^[۶])، با این باورها مخالفت نشد: جمع انشعابی گروه 10‌^[۷] به ارزیابی مجدد کاربری مختلط و مراکز شهریِ چندلایه پرداخت. مهم‌ترین اعضای گروه انشعابی عبارت‌بودند از آلیسون و پیتر اسمیتسون^[۸] و آلدو وان آیک^[۹]، که گروه سیام تحت فشار آنان در 1959 ازهم پاشید.

↑ functionalist
↑ Weissenhof
↑ Le Corbusier
↑ Athens Charter
↑ zoning
↑ CIAM X
↑ Team 10
↑ Alison and Peter Smithson
↑ Aldo van Eyck

[1] unctionalist

[2] Weissenhof

[3] Le Corbusier

[4] Athens Charter

[5] zoning

[6] CIAM X

[7] Team 10

[8] Alison and Peter Smithson

[9] Aldo van Eyck

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
+[[پرونده:سیام (معماری).jpg|بندانگشتی|اعضای کنگره 1928]]
 سیام (معماری)
-صورت اختصاری&nbsp;Congrès Internationaux d’Architecture Moderne&nbsp;(کنگرۀ بین‌المللی معماری مدرن) انجمن آزاد معماران که در 1928 تأسیس شد، و مسئول اصلی صورت‌بندی و اشاعۀ مبانی‌ِ مدرنیسم بود (←جنبش مدرن). اصول عمدتاً کارکردگرا<ref>functionalist</ref>ی سیام، ازجمله تفکیک دقیق منطقه‌های مسکونی، صنعتی، و تجاری با استفاده از کمربندهای سبز، و تأکید بر انبوه‌سازی مسکن به‌صورت ساختمان‌های بلند، تا دهۀ 1950 بر معماری و شهرسازی تسلط داشت. نمایشگاه وایسنهاف<ref>Weissenhof</ref>&nbsp;در اشتوتگارت (1927)، وحدت هدف و عمل در جنبش مدرن را به‌نمایش گذاشت؛ یک سال بعد، معمارانی که در این نمایشگاه شرکت داشتند، سیام را تأسیس کردند. طی مجموعه جلسات و همایش‌ها، اصول بازسازی شهرهای اروپای بعد از جنگ، به‌ویژه توسط لوکوربوزیه<ref>Le Corbusier</ref>&nbsp;تنظیم شد، که همۀ آن‌ها در «اساس‌نامۀ آتن<ref>Athens Charter</ref>» (1933) آمده است. منطقه‌بندی<ref>zoning</ref>&nbsp;دقیق و مشخص شهری و بلندمرتبه‌سازی، به‌منزلۀ بهترین راه‌حل‌های مشکلِ مسکن شهری شناخته شد. تا زمان برگزاری دهمین کنفرانس سیام در 1956 (سیام 10‌<ref>CIAM X</ref>)، با این باورها مخالفت نشد: جمع انشعابی گروه 10‌<ref>Team 10</ref> به ارزیابی مجدد کاربری مختلط و مراکز شهریِ چندلایه پرداخت. مهم‌ترین اعضای گروه انشعابی عبارت‌بودند از آلیسون و پیتر اسمیتسون<ref>Alison and Peter Smithson</ref>&nbsp;و آلدو وان آیک<ref>Aldo van Eyck</ref>، که گروه سیام تحت فشار آنان در 1959 ازهم پاشید.
+صورت اختصاری Congrès Internationaux d’Architecture Moderne (کنگرۀ بین‌المللی معماری مدرن) انجمن آزاد معماران که در 1928 تأسیس شد، و مسئول اصلی صورت‌بندی و اشاعۀ مبانی‌ِ مدرنیسم بود (←[[جنبش مدرن]]). اصول عمدتاً کارکردگرا<ref>functionalist</ref>ی سیام، ازجمله تفکیک دقیق منطقه‌های مسکونی، صنعتی، و تجاری با استفاده از کمربندهای سبز، و تأکید بر انبوه‌سازی مسکن به‌صورت ساختمان‌های بلند، تا دهۀ 1950 بر معماری و شهرسازی تسلط داشت. نمایشگاه وایسنهاف<ref>Weissenhof</ref> در [[اشتوتگارت]] (1927)، وحدت هدف و عمل در جنبش مدرن را به‌نمایش گذاشت؛ یک سال بعد، معمارانی که در این نمایشگاه شرکت داشتند، سیام را تأسیس کردند. طی مجموعه جلسات و همایش‌ها، اصول بازسازی شهرهای اروپای بعد از جنگ، به‌ویژه توسط [[لوکوربوزیه]]<ref>Le Corbusier</ref> تنظیم شد، که همۀ آن‌ها در «اساس‌نامۀ آتن<ref>Athens Charter</ref>» (1933) آمده است. منطقه‌بندی<ref>zoning</ref> دقیق و مشخص شهری و بلندمرتبه‌سازی، به‌منزلۀ بهترین راه‌حل‌های مشکلِ مسکن شهری شناخته شد. تا زمان برگزاری دهمین کنفرانس سیام در 1956 (سیام 10‌<ref>CIAM X</ref>)، با این باورها مخالفت نشد: جمع انشعابی گروه 10‌<ref>Team 10</ref> به ارزیابی مجدد کاربری مختلط و مراکز شهریِ چندلایه پرداخت. مهم‌ترین اعضای گروه انشعابی عبارت‌بودند از آلیسون و پیتر اسمیتسون<ref>Alison and Peter Smithson</ref> و [[آیک، آلدو وان (۱۹۱۸ـ۱۹۹۹)|آلدو وان آیک]]<ref>Aldo van Eyck</ref>، که گروه سیام تحت فشار آنان در 1959 ازهم پاشید.
 &nbsp;