بولز، پیر (۱۹۲۵-۲۰۱۶م): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
دیداریویکی‌متن
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲: خط ۲:
{{جعبه زندگینامه|عنوان=پیر بولز|نام=Pierre Boulez|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=۱۹۲۵م|تاریخ مرگ=2016م|دوره زندگی=|ملیت=فرانسوی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=آهنگ‌ساز و رهبر ارکستر|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=سوناتینای فلوت (۱۹۴۶)، ساختارها (۱۹۵۲)، قیافۀ مناسب برای ازدواج|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=موسیقی|دوره=|فعالیت های مهم=پایه‌گذار و مدیر ایرکام پاریس|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}
{{جعبه زندگینامه|عنوان=پیر بولز|نام=Pierre Boulez|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=۱۹۲۵م|تاریخ مرگ=2016م|دوره زندگی=|ملیت=فرانسوی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=آهنگ‌ساز و رهبر ارکستر|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=سوناتینای فلوت (۱۹۴۶)، ساختارها (۱۹۵۲)، قیافۀ مناسب برای ازدواج|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=موسیقی|دوره=|فعالیت های مهم=پایه‌گذار و مدیر ایرکام پاریس|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}
[[File:بولز- 1.jpg|thumb|left|پیر بولز]][[File:بولز- 2.jpg|thumb|left|پیر بولز]]
[[File:بولز- 1.jpg|thumb|left|پیر بولز]][[File:بولز- 2.jpg|thumb|left|پیر بولز]]
بولز، پیر (۱۹۲۵- 2016م)(Boulez, Pierre)
بولز، پیر (۱۹۲۵-۲۰۱۶م)(Boulez, Pierre)


 
 
خط ۸: خط ۸:
آهنگ‌ساز و رهبر ارکستر فرانسوی. پایه‌گذار و مدیر ایرکام<ref>IRCAM
آهنگ‌ساز و رهبر ارکستر فرانسوی. پایه‌گذار و مدیر ایرکام<ref>IRCAM


</ref> [[پاریس، شهر|پاریس]]، استودیوای پژوهشی در زمینۀ موسیقی بود، که در ۱۹۷۷ گشایش یافت. موسیقی او، که بسیار به اندیشه‌های سریالیسم<ref>serialism</ref> وابسته است و سبکی اکسپرسیونیستی دارد، عبارت‌اند از کانتاتاهای ''قیافۀ مناسب برای ازدواج''<ref> ''Le Visage Nuptial''</ref> (۱۹۴۶ـ۱۹۵۲) ''چکش بی‌استاد''<ref> ''Marteau sans maître ''</ref> (۱۹۵۳ـ۱۹۵۵)، هر دو بر اشعاری از رنه شار<ref>René Char </ref>؛ ''چروک در مقابل چروک''<ref>''Pli selon pli ''</ref> (۱۹۶۲) برای سوپرانو و ارکستر؛ و ''پاسخ‌ها''<ref>''Réponse ''</ref> (۱۹۸۱) برای تک‌خوان‌ها، ارکستر، نوارها، و صداهای رایانه‌ای. بولز در مون‌بریزون<ref>Montbrison</ref> بر کنارۀ رود لوآر<ref> River Loire </ref> به‌دنیا آمد. پس از رهاکردن تحصیل در رشتۀ ریاضیات، در کنسرواتوار پاریس از [[مسیان ، اولیویه (۱۹۰۸ـ۱۹۹۲)|اولیویه مسیان]]<ref>Olivier Messiaen </ref> تعلیم گرفت، و در ۱۹۴۶ دورۀ فن سری‌سازی رنه لایبوویتس<ref>René Leibowitz </ref> را گذراند. در همان سال برای کمپانی تئاتر رنو ـ بارو<ref>Renaud-Barrault theatre Company </ref> نیز کار کرد و در سال‌های ۱۹۵۳ـ۱۹۵۴ همراه با [[بارو، ژان ـ لویی (۱۹۱۰ـ۱۹۹۴)|ژان ـ لوئی بارو]]<ref>Jean-Louis Barrault </ref> «دومِن موزیکال<ref>Domaine Musical </ref>» را بنیاد گذاشت که در زمینۀ موسیقی نوین فعالیت تخصصی می‌کرد. بولز به گروه آهنگ‌سازان پیشتاز تعلق دارد، و ریشه‌های سبک او را در کار [[دبوسی، کلود (۱۸۶۲ـ۱۹۱۸)|دبوسی]]<ref>Debussy</ref> و [[وبرن، آنتون (۱۸۸۳ـ۱۹۴۵)|وبرن]]<ref> Webern </ref>، و نیز در اندیشه‌های [[جویس، جیمز (۱۸۸۲ـ۱۹۴۱)|جیمز جویس]]<ref>James Joyce </ref> و [[مالارمه، استفان (۱۸۴۲ـ۱۸۹۸)|استفان مالارمه]]<ref>Stéphane Mallarmé </ref> می‌توان یافت. بولز از پیش‌گامان سری‌سازی انتگرال برشمرده می‌شود، اما بعدها عناصر آزادانه‌تری را وارد موسیقی خود کرد. بولز از رهبران مهم ارکستر در زمینۀ موسیقی نوین پیشرفته است. در سال‌های ۱۹۷۱ـ۱۹۷۵، رهبر اصلی ارکستر سمفونی بی‌بی‌سی<ref>BBC </ref>، و در سال‌های ۱۹۷۱ـ۱۹۷۷، رهبر ارکستر فیلارمونیک نیویورک<ref>NewYork Philharmonic Orchestra </ref> بود، و اجراهای برجسته‌ای از آثار بِرگ<ref>Berg </ref>، [[بارتوک، بلا (۱۸۸۱ـ۱۹۴۵)|بارتوک]]<ref>Bartok </ref>، [[استراوینسکی، ایگور (۱۸۸۲ـ۱۹۷۱)|استراوینسکی]]<ref>Stravinsky </ref>، و اعضای مکتب دوم وین ارائه داد، ازجمله اجرای ''موسی و هارون''<ref>''Moses und Aron ''</ref> اثر [[شونبرگ، آرنولد (۱۸۷۴ـ۱۹۵۱)|شونبرگ]]<ref>Schoenberg </ref> در [[لندن (انگلستان)|لندن]] (۱۹۷۴). در [[بایرویت]]<ref>Bayreuth </ref> به رهبری اپراهای واگنر<ref>Wagner </ref> پرداخت و در ۱۹۶۶ ''پارسیفال''<ref>''Parsifal ''</ref> و در ۱۹۶۷ ''حلقه''<ref>''The Ring ''</ref> را اجرا کرد، و نخستین اجرای کامل اپرای برگ، ''لولو''<ref>''Lulu ''</ref>، را در ۱۹۷۹ در پاریس ارائه داد. آثار اولیۀ او (شامل ''سوناتینای فلوت''<ref>''Flute Sonatina ''</ref> (۱۹۴۶)، ''قیافۀ مناسب برای ازدواج''، و دو سونات پیانوی نخست) بر محور پیشروی‌ها و بسط‌های فن سری‌سازی وبرن ساخته شده‌اند. ''ساختارها''<ref>''Structures''</ref> (۱۹۵۲) برای دو پیانو نقطۀ عطفی در سیر تکامل او برشمرده می‌شود، و مفاهیم مربوط به مجموعه‌ای از کشش‌ها، تأکیدها، و لحن‌ها را، وارد کار می‌کند، که نخست مسیان آن‌ها را رواج داد. کارهای بعدی، مثل ''چکش بی‌استاد''، سونات پیانوی سوم، و ''چروک در مقابل چروک'' این اندیشه‌ها را با انعطاف بیشتری بسط می‌دهند، و در نهایت به استفاده از فرم‌های آزادی می‌رسند (مثل سونات پیانوی سوم) که در آن‌ها نظم و ترتیب عناصر سازندۀ موسیقی را خود اجراکننده تعیین می‌کند. از دهۀ ۱۹۶۰ در مقام رهبر ارکستر به چهره‌ای مشهور بدل شد، و در ۲۰۰۱ انجمن فیلارمونیک سلطنتی<ref> Royal Philharmonic Society </ref> لندن، او را رهبر ارکستر سال اعلام کرد. کتاب ''بولز دربارۀ موسیقی امروز''<ref>''Boulez on Music Today''</ref> (۱۹۷۱) نوشتۀ اوست.
</ref> [[پاریس، شهر|پاریس]]، استودیوای پژوهشی در زمینۀ موسیقی بود، که در ۱۹۷۷م گشایش یافت. موسیقی او، که بسیار به اندیشه‌های سریالیسم<ref>serialism</ref> وابسته است و سبکی اکسپرسیونیستی دارد، عبارت‌اند از کانتاتاهای ''قیافۀ مناسب برای ازدواج''<ref> ''Le Visage Nuptial''</ref> (۱۹۴۶ـ۱۹۵۲م) ''چکش بی‌استاد''<ref> ''Marteau sans maître ''</ref> (۱۹۵۳ـ۱۹۵۵م)، هر دو بر اشعاری از رنه شار<ref>René Char </ref>؛ ''چروک در مقابل چروک''<ref>''Pli selon pli ''</ref> (۱۹۶۲م) برای سوپرانو و ارکستر؛ و ''پاسخ‌ها''<ref>''Réponse ''</ref> (۱۹۸۱م) برای تک‌خوان‌ها، ارکستر، نوارها، و صداهای رایانه‌ای. بولز در مون‌بریزون<ref>Montbrison</ref> بر کنارۀ رود لوآر<ref> River Loire </ref> به‌دنیا آمد. پس از رهاکردن تحصیل در رشتۀ ریاضیات، در کنسرواتوار پاریس از [[مسیان ، اولیویه (۱۹۰۸ـ۱۹۹۲)|اولیویه مسیان]]<ref>Olivier Messiaen </ref> تعلیم گرفت، و در ۱۹۴۶م دورۀ فن سری‌سازی رنه لایبوویتس<ref>René Leibowitz </ref> را گذراند. در همان سال برای کمپانی تئاتر رنو ـ بارو<ref>Renaud-Barrault theatre Company </ref> نیز کار کرد و در سال‌های ۱۹۵۳ـ۱۹۵۴م همراه با [[بارو، ژان ـ لویی (۱۹۱۰ـ۱۹۹۴)|ژان ـ لوئی بارو]]<ref>Jean-Louis Barrault </ref> «دومِن موزیکال<ref>Domaine Musical </ref>» را بنیاد گذاشت که در زمینۀ موسیقی نوین فعالیت تخصصی می‌کرد. بولز به گروه آهنگ‌سازان پیشتاز تعلق دارد، و ریشه‌های سبک او را در کار [[دبوسی، کلود (۱۸۶۲ـ۱۹۱۸)|دبوسی]]<ref>Debussy</ref> و [[وبرن، آنتون (۱۸۸۳ـ۱۹۴۵)|وبرن]]<ref> Webern </ref>، و نیز در اندیشه‌های [[جویس، جیمز (۱۸۸۲ـ۱۹۴۱)|جیمز جویس]]<ref>James Joyce </ref> و [[مالارمه، استفان (۱۸۴۲ـ۱۸۹۸)|استفان مالارمه]]<ref>Stéphane Mallarmé </ref> می‌توان یافت. بولز از پیش‌گامان سری‌سازی انتگرال برشمرده می‌شود، اما بعدها عناصر آزادانه‌تری را وارد موسیقی خود کرد. بولز از رهبران مهم ارکستر در زمینۀ موسیقی نوین پیشرفته است. در سال‌های ۱۹۷۱ـ۱۹۷۵م، رهبر اصلی ارکستر سمفونی بی‌بی‌سی<ref>BBC </ref>، و در سال‌های ۱۹۷۱ـ۱۹۷۷م، رهبر ارکستر فیلارمونیک نیویورک<ref>NewYork Philharmonic Orchestra </ref> بود، و اجراهای برجسته‌ای از آثار بِرگ<ref>Berg </ref>، [[بارتوک، بلا (۱۸۸۱ـ۱۹۴۵)|بارتوک]]<ref>Bartok </ref>، [[استراوینسکی، ایگور (۱۸۸۲ـ۱۹۷۱)|استراوینسکی]]<ref>Stravinsky </ref>، و اعضای مکتب دوم وین ارائه داد، ازجمله اجرای ''موسی و هارون''<ref>''Moses und Aron ''</ref> اثر [[شونبرگ، آرنولد (۱۸۷۴ـ۱۹۵۱)|شونبرگ]]<ref>Schoenberg </ref> در [[لندن (انگلستان)|لندن]] (۱۹۷۴م). در [[بایرویت]]<ref>Bayreuth </ref> به رهبری اپراهای واگنر<ref>Wagner </ref> پرداخت و در ۱۹۶۶م ''پارسیفال''<ref>''Parsifal ''</ref> و در ۱۹۶۷م ''حلقه''<ref>''The Ring ''</ref> را اجرا کرد، و نخستین اجرای کامل اپرای برگ، ''لولو''<ref>''Lulu ''</ref>، را در ۱۹۷۹م در پاریس ارائه داد. آثار اولیۀ او (شامل ''سوناتینای فلوت''<ref>''Flute Sonatina ''</ref> (۱۹۴۶م)، ''قیافۀ مناسب برای ازدواج''، و دو سونات پیانوی نخست) بر محور پیشروی‌ها و بسط‌های فن سری‌سازی وبرن ساخته شده‌اند. ''ساختارها''<ref>''Structures''</ref> (۱۹۵۲م) برای دو پیانو نقطۀ عطفی در سیر تکامل او برشمرده می‌شود، و مفاهیم مربوط به مجموعه‌ای از کشش‌ها، تأکیدها، و لحن‌ها را، وارد کار می‌کند، که نخست مسیان آن‌ها را رواج داد. کارهای بعدی، مثل ''چکش بی‌استاد''، سونات پیانوی سوم، و ''چروک در مقابل چروک'' این اندیشه‌ها را با انعطاف بیشتری بسط می‌دهند، و در نهایت به استفاده از فرم‌های آزادی می‌رسند (مثل سونات پیانوی سوم) که در آن‌ها نظم و ترتیب عناصر سازندۀ موسیقی را خود اجراکننده تعیین می‌کند. از دهۀ ۱۹۶۰م در مقام رهبر ارکستر به چهره‌ای مشهور بدل شد، و در ۲۰۰۱م انجمن فیلارمونیک سلطنتی<ref> Royal Philharmonic Society </ref> لندن، او را رهبر ارکستر سال اعلام کرد. کتاب ''بولز دربارۀ موسیقی امروز''<ref>''Boulez on Music Today''</ref> (۱۹۷۱م) نوشتۀ اوست.


<br/> <!--12398200-->
<br/> <!--12398200-->
----
----
[[Category:موسیقی]] [[Category:کلاسیک جهان]]
[[Category:موسیقی]] [[Category:کلاسیک جهان]]

نسخهٔ ‏۶ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۴۱

پیر بولز
Pierre Boulez
زادروز ۱۹۲۵م
درگذشت 2016م
ملیت فرانسوی
شغل و تخصص اصلی آهنگ‌ساز و رهبر ارکستر
آثار سوناتینای فلوت (۱۹۴۶)، ساختارها (۱۹۵۲)، قیافۀ مناسب برای ازدواج
گروه مقاله موسیقی
پیر بولز
پیر بولز

بولز، پیر (۱۹۲۵-۲۰۱۶م)(Boulez, Pierre)

 

آهنگ‌ساز و رهبر ارکستر فرانسوی. پایه‌گذار و مدیر ایرکام[۱] پاریس، استودیوای پژوهشی در زمینۀ موسیقی بود، که در ۱۹۷۷م گشایش یافت. موسیقی او، که بسیار به اندیشه‌های سریالیسم[۲] وابسته است و سبکی اکسپرسیونیستی دارد، عبارت‌اند از کانتاتاهای قیافۀ مناسب برای ازدواج[۳] (۱۹۴۶ـ۱۹۵۲م) چکش بی‌استاد[۴] (۱۹۵۳ـ۱۹۵۵م)، هر دو بر اشعاری از رنه شار[۵]؛ چروک در مقابل چروک[۶] (۱۹۶۲م) برای سوپرانو و ارکستر؛ و پاسخ‌ها[۷] (۱۹۸۱م) برای تک‌خوان‌ها، ارکستر، نوارها، و صداهای رایانه‌ای. بولز در مون‌بریزون[۸] بر کنارۀ رود لوآر[۹] به‌دنیا آمد. پس از رهاکردن تحصیل در رشتۀ ریاضیات، در کنسرواتوار پاریس از اولیویه مسیان[۱۰] تعلیم گرفت، و در ۱۹۴۶م دورۀ فن سری‌سازی رنه لایبوویتس[۱۱] را گذراند. در همان سال برای کمپانی تئاتر رنو ـ بارو[۱۲] نیز کار کرد و در سال‌های ۱۹۵۳ـ۱۹۵۴م همراه با ژان ـ لوئی بارو[۱۳] «دومِن موزیکال[۱۴]» را بنیاد گذاشت که در زمینۀ موسیقی نوین فعالیت تخصصی می‌کرد. بولز به گروه آهنگ‌سازان پیشتاز تعلق دارد، و ریشه‌های سبک او را در کار دبوسی[۱۵] و وبرن[۱۶]، و نیز در اندیشه‌های جیمز جویس[۱۷] و استفان مالارمه[۱۸] می‌توان یافت. بولز از پیش‌گامان سری‌سازی انتگرال برشمرده می‌شود، اما بعدها عناصر آزادانه‌تری را وارد موسیقی خود کرد. بولز از رهبران مهم ارکستر در زمینۀ موسیقی نوین پیشرفته است. در سال‌های ۱۹۷۱ـ۱۹۷۵م، رهبر اصلی ارکستر سمفونی بی‌بی‌سی[۱۹]، و در سال‌های ۱۹۷۱ـ۱۹۷۷م، رهبر ارکستر فیلارمونیک نیویورک[۲۰] بود، و اجراهای برجسته‌ای از آثار بِرگ[۲۱]، بارتوک[۲۲]، استراوینسکی[۲۳]، و اعضای مکتب دوم وین ارائه داد، ازجمله اجرای موسی و هارون[۲۴] اثر شونبرگ[۲۵] در لندن (۱۹۷۴م). در بایرویت[۲۶] به رهبری اپراهای واگنر[۲۷] پرداخت و در ۱۹۶۶م پارسیفال[۲۸] و در ۱۹۶۷م حلقه[۲۹] را اجرا کرد، و نخستین اجرای کامل اپرای برگ، لولو[۳۰]، را در ۱۹۷۹م در پاریس ارائه داد. آثار اولیۀ او (شامل سوناتینای فلوت[۳۱] (۱۹۴۶م)، قیافۀ مناسب برای ازدواج، و دو سونات پیانوی نخست) بر محور پیشروی‌ها و بسط‌های فن سری‌سازی وبرن ساخته شده‌اند. ساختارها[۳۲] (۱۹۵۲م) برای دو پیانو نقطۀ عطفی در سیر تکامل او برشمرده می‌شود، و مفاهیم مربوط به مجموعه‌ای از کشش‌ها، تأکیدها، و لحن‌ها را، وارد کار می‌کند، که نخست مسیان آن‌ها را رواج داد. کارهای بعدی، مثل چکش بی‌استاد، سونات پیانوی سوم، و چروک در مقابل چروک این اندیشه‌ها را با انعطاف بیشتری بسط می‌دهند، و در نهایت به استفاده از فرم‌های آزادی می‌رسند (مثل سونات پیانوی سوم) که در آن‌ها نظم و ترتیب عناصر سازندۀ موسیقی را خود اجراکننده تعیین می‌کند. از دهۀ ۱۹۶۰م در مقام رهبر ارکستر به چهره‌ای مشهور بدل شد، و در ۲۰۰۱م انجمن فیلارمونیک سلطنتی[۳۳] لندن، او را رهبر ارکستر سال اعلام کرد. کتاب بولز دربارۀ موسیقی امروز[۳۴] (۱۹۷۱م) نوشتۀ اوست.


  1. ↑ IRCAM
  2. ↑ serialism
  3. ↑ Le Visage Nuptial
  4. ↑ Marteau sans maître
  5. ↑ René Char
  6. ↑ Pli selon pli
  7. ↑ Réponse
  8. ↑ Montbrison
  9. ↑ River Loire
  10. ↑ Olivier Messiaen
  11. ↑ René Leibowitz
  12. ↑ Renaud-Barrault theatre Company
  13. ↑ Jean-Louis Barrault
  14. ↑ Domaine Musical
  15. ↑ Debussy
  16. ↑ Webern
  17. ↑ James Joyce
  18. ↑ Stéphane Mallarmé
  19. ↑ BBC
  20. ↑ NewYork Philharmonic Orchestra
  21. ↑ Berg
  22. ↑ Bartok
  23. ↑ Stravinsky
  24. ↑ Moses und Aron
  25. ↑ Schoenberg
  26. ↑ Bayreuth
  27. ↑ Wagner
  28. ↑ Parsifal
  29. ↑ The Ring
  30. ↑ Lulu
  31. ↑ Flute Sonatina
  32. ↑ Structures
  33. ↑ Royal Philharmonic Society
  34. ↑ Boulez on Music Today
برگرفته از «https://wikijoo.ir/index.php?title=بولز،_پیر_(۱۹۲۵-۲۰۱۶م)&oldid=2010190851»