لوتو، لورنتسو (۱۴۸۰ ـ۱۵۵۶): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
لوتّو، لورنتسو (۱۴۸۰ ـ۱۵۵۶)(Lotto, Lorenzo)<br/> [[File:37097100.jpg|thumb|تابلوي تصليب مسيح، اثر لوتو]]نقاش ونیزی<ref>Venetian | {{جعبه زندگینامه|عنوان=جعبه زندگینامه|نام=|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=|تاریخ مرگ=|دوره زندگی=|ملیت=|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}لوتّو، لورنتسو (۱۴۸۰ ـ۱۵۵۶)(Lotto, Lorenzo)<br/> [[File:37097100.jpg|thumb|تابلوي تصليب مسيح، اثر لوتو]]نقاش ونیزی<ref>Venetian | ||
</ref>. در شهرهای برگامو<ref>Bergamo </ref>، ترویزو<ref>Treviso </ref>، ونیز، آنکونا<ref>Ancona </ref>، و رم هنرآفرینی کرد. در آثار آغازینش از جووانّی بلّینی<ref>Giovanni Bellini </ref> تأثیر گرفت. آثار دینی نقاشی می‌کرد، ولی شهرتش بیشتر حاصل تک‌چهره‌سازی‌هایی است که اغلب احساسی از تشویش و اندوه را القا می‌کنند. لوتو سبکی پرورده و بدیع ابداع کرد که در تابلوی ''جولیانوی حواری‌مقام''<ref>''Prothonotary Apostolic, Giuliano''</ref> (نگارخانۀ ملی<ref> National Gallery</ref>) متجلّی است. تابلوی بانویی چون لوکریتا<ref> A Lady as Lucretia </ref> (نیز در نگارخانۀ ملی) به‌خوبی نشان‌دهنده ویژگی کار اوست که بر کاراوادجو<ref>Caravaggio</ref>ی جوان تأثیر گذاشت. معروف‌ترین نقاشی‌های محرابی<ref> altarpieces</ref>اش در کلیساهای کارمینه<ref> Carmine </ref> و قدیسان جووانّی و پائولو<ref>SS Giovanni e Paolo </ref>، ونیز؛ و کلیساهای جامع آسولا<ref>Asola </ref> و مونته سان جوستو<ref>Monte San Giusto</ref> در نزدیکی آنکونا، موجودند. نقاشی ''تصلیب''<ref>''Crucifixion'' </ref> مسیح با ۲۳ پیکره در اندازه طبیعی، در کلیسای جامع مونته سان جوستو است. لوتو دو سال آخر زندگی‌اش را در انزوایی راهبانه، در صومعۀ سانتا کاسا<ref>Santa Casa </ref>، در لورتو<ref>Loreto</ref> سپری کرد. | </ref>. در شهرهای برگامو<ref>Bergamo </ref>، ترویزو<ref>Treviso </ref>، ونیز، آنکونا<ref>Ancona </ref>، و رم هنرآفرینی کرد. در آثار آغازینش از جووانّی بلّینی<ref>Giovanni Bellini </ref> تأثیر گرفت. آثار دینی نقاشی می‌کرد، ولی شهرتش بیشتر حاصل تک‌چهره‌سازی‌هایی است که اغلب احساسی از تشویش و اندوه را القا می‌کنند. لوتو سبکی پرورده و بدیع ابداع کرد که در تابلوی ''جولیانوی حواری‌مقام''<ref>''Prothonotary Apostolic, Giuliano''</ref> (نگارخانۀ ملی<ref> National Gallery</ref>) متجلّی است. تابلوی بانویی چون لوکریتا<ref> A Lady as Lucretia </ref> (نیز در نگارخانۀ ملی) به‌خوبی نشان‌دهنده ویژگی کار اوست که بر کاراوادجو<ref>Caravaggio</ref>ی جوان تأثیر گذاشت. معروف‌ترین نقاشی‌های محرابی<ref> altarpieces</ref>اش در کلیساهای کارمینه<ref> Carmine </ref> و قدیسان جووانّی و پائولو<ref>SS Giovanni e Paolo </ref>، ونیز؛ و کلیساهای جامع آسولا<ref>Asola </ref> و مونته سان جوستو<ref>Monte San Giusto</ref> در نزدیکی آنکونا، موجودند. نقاشی ''تصلیب''<ref>''Crucifixion'' </ref> مسیح با ۲۳ پیکره در اندازه طبیعی، در کلیسای جامع مونته سان جوستو است. لوتو دو سال آخر زندگی‌اش را در انزوایی راهبانه، در صومعۀ سانتا کاسا<ref>Santa Casa </ref>، در لورتو<ref>Loreto</ref> سپری کرد. | ||
نسخهٔ ۱۸ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۷:۰۹
| جعبه زندگینامه |
|---|
لوتّو، لورنتسو (۱۴۸۰ ـ۱۵۵۶)(Lotto, Lorenzo)
نقاش ونیزی[۱]. در شهرهای برگامو[۲]، ترویزو[۳]، ونیز، آنکونا[۴]، و رم هنرآفرینی کرد. در آثار آغازینش از جووانّی بلّینی[۵] تأثیر گرفت. آثار دینی نقاشی می‌کرد، ولی شهرتش بیشتر حاصل تک‌چهره‌سازی‌هایی است که اغلب احساسی از تشویش و اندوه را القا می‌کنند. لوتو سبکی پرورده و بدیع ابداع کرد که در تابلوی جولیانوی حواری‌مقام[۶] (نگارخانۀ ملی[۷]) متجلّی است. تابلوی بانویی چون لوکریتا[۸] (نیز در نگارخانۀ ملی) به‌خوبی نشان‌دهنده ویژگی کار اوست که بر کاراوادجو[۹]ی جوان تأثیر گذاشت. معروف‌ترین نقاشی‌های محرابی[۱۰]اش در کلیساهای کارمینه[۱۱] و قدیسان جووانّی و پائولو[۱۲]، ونیز؛ و کلیساهای جامع آسولا[۱۳] و مونته سان جوستو[۱۴] در نزدیکی آنکونا، موجودند. نقاشی تصلیب[۱۵] مسیح با ۲۳ پیکره در اندازه طبیعی، در کلیسای جامع مونته سان جوستو است. لوتو دو سال آخر زندگی‌اش را در انزوایی راهبانه، در صومعۀ سانتا کاسا[۱۶]، در لورتو[۱۷] سپری کرد.