ائرتون، ویلیام: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
اَئِرتون، ویلیام ( | اَئِرتون، ویلیام (۱۸۴۷ـ۱۹۰۸م)(Ayrton, William) | ||
فیزیک‌دان و مهندس برق انگلیسی. بسیاری از نمونه‌های اولیۀ ابزار جدید اندازه‌گیری الکتریکی، ازجمله آمپرسنج را اختراع، و اولین آزمایشگاه آموزش'''''' الکتریسیتۀ کاربردی<ref>Applied eletricity</ref> | فیزیک‌دان و مهندس برق انگلیسی. بسیاری از نمونه‌های اولیۀ ابزار جدید اندازه‌گیری الکتریکی، ازجمله آمپرسنج را اختراع، و اولین آزمایشگاه آموزش'''''' الکتریسیتۀ کاربردی<ref>Applied eletricity</ref> جهان را در توکیوی ژاپن تأسیس کرد (۱۸۷۳م). در لندن زاده شد و در دانشگاه همان شهر ریاضیات خواند. سپس، به خدمت شرکت خدمات تلگراف هندوستان<ref>Indian Telegraph Service</ref> درآمد و در ۱۸۶۸، به بمبئی اعزام شد. در ۱۸۷۳، در کالج سلطنتی مهندسی<ref>Imperial Enginearing College</ref> توکیو، که بزرگ‌ترین دانشگاه فنی آن زمان بود، استاد فیزیک و تلگراف شد. پس از بازگشت به لندن، از ۱۸۷۹ به‌بعد، صاحب کرسی‌های متفاوت استادی در فیزیک کاربردی و مهندسی برق بود. در ۱۸۸۱، با همکارش، جان پری<ref>John Perry</ref> (۱۹۲۰ـ۱۸۵۰م)، سیستم تماس سطحی را برای راه‌آهن برقی اختراع کرد و نخستین سه‌چرخۀ برقی را در ۱۸۸۲ ساخت. پس از آن، تعدادی ابزار اندازه‌گیری رومیزی ساختند که آمپرسنج، کنتور برق<ref>electric power meter</ref>، انواع متفاوت ولت‌سنج<ref>voltmeters</ref>، و اسبابی برای اندازه‌گیری خودالقایی<ref>self induction</ref> و القای متقابل<ref>mutual induction</ref> از آن جمله است. برای ساخت این ابزار، از فنر مارپیچی تختی استفاده کردند که به‌ازای افزایش طول محوری ناچیز چرخش نسبتاً زیادی صورت می‌داد و به‌شکل هوشمندانه‌ای ساخته شده بود. | ||
| | ||
نسخهٔ ۲۷ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۵۷
اَئِرتون، ویلیام (۱۸۴۷ـ۱۹۰۸م)(Ayrton, William)
فیزیک‌دان و مهندس برق انگلیسی. بسیاری از نمونه‌های اولیۀ ابزار جدید اندازه‌گیری الکتریکی، ازجمله آمپرسنج را اختراع، و اولین آزمایشگاه آموزش الکتریسیتۀ کاربردی[۱] جهان را در توکیوی ژاپن تأسیس کرد (۱۸۷۳م). در لندن زاده شد و در دانشگاه همان شهر ریاضیات خواند. سپس، به خدمت شرکت خدمات تلگراف هندوستان[۲] درآمد و در ۱۸۶۸، به بمبئی اعزام شد. در ۱۸۷۳، در کالج سلطنتی مهندسی[۳] توکیو، که بزرگ‌ترین دانشگاه فنی آن زمان بود، استاد فیزیک و تلگراف شد. پس از بازگشت به لندن، از ۱۸۷۹ به‌بعد، صاحب کرسی‌های متفاوت استادی در فیزیک کاربردی و مهندسی برق بود. در ۱۸۸۱، با همکارش، جان پری[۴] (۱۹۲۰ـ۱۸۵۰م)، سیستم تماس سطحی را برای راه‌آهن برقی اختراع کرد و نخستین سه‌چرخۀ برقی را در ۱۸۸۲ ساخت. پس از آن، تعدادی ابزار اندازه‌گیری رومیزی ساختند که آمپرسنج، کنتور برق[۵]، انواع متفاوت ولت‌سنج[۶]، و اسبابی برای اندازه‌گیری خودالقایی[۷] و القای متقابل[۸] از آن جمله است. برای ساخت این ابزار، از فنر مارپیچی تختی استفاده کردند که به‌ازای افزایش طول محوری ناچیز چرخش نسبتاً زیادی صورت می‌داد و به‌شکل هوشمندانه‌ای ساخته شده بود.