برلینگوئر، انریکو: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
بِرلینْگوئر، انریکو ( | بِرلینْگوئر، انریکو (۱۹۲۲ـ۱۹۸۴م)(Berlinguer, Enrico) | ||
{{جعبه زندگینامه | {{جعبه زندگینامه | ||
|عنوان =انریکو | |عنوان =انریکو برلینگوئر | ||
|نام =Enrico Berlinguer | |نام =Enrico Berlinguer | ||
|نام دیگر= | |نام دیگر= | ||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
|نام مستعار= | |نام مستعار= | ||
|لقب= | |لقب= | ||
|زادروز= | |زادروز=۱۹۲۲م | ||
|تاریخ مرگ= | |تاریخ مرگ=۱۹۸۴م | ||
|دوره زندگی= | |دوره زندگی= | ||
|ملیت=ایتالیایی | |ملیت=ایتالیایی | ||
| خط ۱۹: | خط ۱۹: | ||
|سبک = | |سبک = | ||
|مکتب = | |مکتب = | ||
|سمت =دبیرکل حزب کمونیست از | |سمت =دبیرکل حزب کمونیست از ۱۹۷۲م | ||
|جوایز و افتخارات = | |جوایز و افتخارات = | ||
|آثار = | |آثار = | ||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
}} | }} | ||
کمونیست ایتالیایی. حزب کمونیست<ref>Communist Party</ref> این کشور را از سلطۀ شوروی نجات داد. از | کمونیست ایتالیایی. حزب کمونیست<ref>Communist Party</ref> این کشور را از سلطۀ [[اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی|شوروی]] نجات داد. از ۱۹۷۲م دبیرکل این حزب و در ۱۹۷۶م در آستانۀ تصدی مقام نخست‌وزیری بود، اما چریک‌های بریگاد سرخ<ref>Red Brigade </ref> با کشتن (۱۹۷۸م) [[مورو، آلدو (۱۹۱۶ـ۱۹۷۸)|آلدو مورو]]<ref>Aldo Moro</ref>، نخست‌وزیر سابق [[ایتالیا]]، سبب شدند حمایت‌های مردمی به‌سمت سوسیالیست‌ها معطوف شود. برلینگوئر سخنگوی پیشگام «کمونیسم ملی» بود و می‌کوشید [[مارکسیسم]]<ref> Marxism</ref> را با نیازهای داخلی تطبیق دهد. در اواخر دهۀ ۱۹۷۰م و اوایل دهۀ ۱۹۸۰م به‌سبب انتقاد شدید برلینگوئر از سیاست‌های مداخله‌جویانۀ اتحاد شوروی در [[افغانستان]] و [[لهستان]] شکاف بین حزب کمونیست ایتالیا و شوروی افزایش یافت. | ||
| | ||
نسخهٔ ۲ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۷:۳۳
بِرلینْگوئر، انریکو (۱۹۲۲ـ۱۹۸۴م)(Berlinguer, Enrico)
| انریکو برلینگوئر Enrico Berlinguer | |
|---|---|
| زادروز |
۱۹۲۲م |
| درگذشت | ۱۹۸۴م |
| ملیت | ایتالیایی |
| شغل و تخصص اصلی | سیاستمدار کمونیست |
| گروه مقاله | تاریخ جهان |
کمونیست ایتالیایی. حزب کمونیست[۱] این کشور را از سلطۀ شوروی نجات داد. از ۱۹۷۲م دبیرکل این حزب و در ۱۹۷۶م در آستانۀ تصدی مقام نخست‌وزیری بود، اما چریک‌های بریگاد سرخ[۲] با کشتن (۱۹۷۸م) آلدو مورو[۳]، نخست‌وزیر سابق ایتالیا، سبب شدند حمایت‌های مردمی به‌سمت سوسیالیست‌ها معطوف شود. برلینگوئر سخنگوی پیشگام «کمونیسم ملی» بود و می‌کوشید مارکسیسم[۴] را با نیازهای داخلی تطبیق دهد. در اواخر دهۀ ۱۹۷۰م و اوایل دهۀ ۱۹۸۰م به‌سبب انتقاد شدید برلینگوئر از سیاست‌های مداخله‌جویانۀ اتحاد شوروی در افغانستان و لهستان شکاف بین حزب کمونیست ایتالیا و شوروی افزایش یافت.