طنز تلخ: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۲ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۴۰

طنز تلخ (black humour)

طنز مبتنی ‌بر نابهنجاری، ماتم‌زدگی، یا هراس‌انگیزی. اغلب دارای ویژگی هجایی است. «یک پیشنهاد کوچک^[۱]» (۱۷۲۹م) اثر جاناتان سوئیفت^[۲] را نمونۀ ممتاز طنز تلخ می‌دانند، که در آن غذاخوردنِ کودکان ایرلندی راهی برای کاهش فقر در این کشور قلمداد می‌شود. آثار ساموئل بکت^[۳]، نمایش‌های لنی بروس^[۴]، کمدین امریکایی، فیلم‌های کوئنتین تارانتینو^[۵] و طرح‌های جرالد اسکارف^[۶] از نمونه‌های قرن بیستمی آن به‌شمار می‌روند. طنز تلخ از عناصر مهم در تئاتر پوچی^[۷] است.

↑ A Modest Proposal
↑ Jonathan Swift
↑ Samuel Beckett
↑ Lenny Bruce
↑ Quentin Tarantino
↑ Gerald Scarfe
↑ Theatre of the Absurd

[1] A Modest Proposal

[2] Jonathan Swift

[3] Samuel Beckett

[4] Lenny Bruce

[5] Quentin Tarantino

[6] Gerald Scarfe

[7] Theatre of the Absurd

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

نسخهٔ ‏۲ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۴۰ (نمایش مبدأ) Mohammadi3 (بحث \| مشارکت‌ها) بدون خلاصۀ ویرایش برچسب: ویرایشگر دیداری → تفاوت با ویرایش قدیمی‌تر		نسخهٔ کنونی تا ‏۲ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۴۰ (نمایش مبدأ) Mohammadi3 (بحث \| مشارکت‌ها) بدون خلاصۀ ویرایش برچسب: ویرایشگر دیداری
خط ۲:		خط ۲:
	طنز تلخ (black humour)		طنز تلخ (black humour)

	طنز مبتنی ‌بر نابهنجاری، ماتم‌زدگی، یا هراس‌انگیزی. اغلب دارای ویژگی هجایی است. «''یک پیشنهاد کوچک''<ref>''A Modest Proposal''</ref>» (۱۷۲۹م) اثر [[جاناتان سویفت\|جاناتان سوئیفت]]<ref>Jonathan Swift </ref> را نمونۀ ممتاز طنز تلخ می‌دانند، که در آن غذاخوردنِ کودکان ایرلندی راهی برای کاهش فقر در این کشور قلمداد می‌شود. آثار [[بکت، ساموئل\|ساموئل بکت]]<ref>Samuel Beckett </ref>، نمایش‌های لنی بروس<ref>Lenny Bruce </ref>، کمدین امریکایی، فیلم‌های [[کوینتین تارانتینو (۱۹۶۳)\|کوئنتین تارانتینو]]<ref>Quentin Tarantino </ref> و طرح‌های [[جرالد اسکارف]]<ref>Gerald Scarfe </ref> از نمونه‌های قرن بیستمی آن به‌شمار می‌روند. طنز تلخ از عناصر مهم در تئاتر پوچی<ref>Theatre of the Absurd</ref> است.		طنز مبتنی ‌بر نابهنجاری، ماتم‌زدگی، یا هراس‌انگیزی. اغلب دارای ویژگی هجایی است. «''یک پیشنهاد کوچک''<ref>''A Modest Proposal''</ref>» (۱۷۲۹م) اثر [[جاناتان سویفت\|جاناتان سوئیفت]]<ref>Jonathan Swift </ref> را نمونۀ ممتاز طنز تلخ می‌دانند، که در آن غذاخوردنِ کودکان ایرلندی راهی برای کاهش فقر در این کشور قلمداد می‌شود. آثار [[بکت، ساموئل\|ساموئل بکت]]<ref>Samuel Beckett </ref>، نمایش‌های لنی بروس<ref>Lenny Bruce </ref>، کمدین امریکایی، فیلم‌های [[کوینتین تارانتینو (۱۹۶۳)\|کوئنتین تارانتینو]]<ref>Quentin Tarantino </ref> و طرح‌های [[جرالد اسکارف]]<ref>Gerald Scarfe </ref> از نمونه‌های قرن بیستمی آن به‌شمار می‌روند. طنز تلخ از عناصر مهم در [[تئاتر پوچی]]<ref>Theatre of the Absurd</ref> است.