اسمیت، مایکل (۱۹۳۲ـ۲۰۰۰): تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
اِسْمیت، مایکِل ( | اِسْمیت، مایکِل (۱۹۳۲ـ۲۰۰۰م)(Smith, Michael) | ||
{{جعبه زندگینامه | {{جعبه زندگینامه | ||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}متخصص انگلیسی زیست‌شناسی مولکولی. [[نوبل، جایزه|جایزۀ نوبل]] شیمی | }}متخصص انگلیسی زیست‌شناسی مولکولی. [[نوبل، جایزه|جایزۀ نوبل]] شیمی ۱۹۹۳م را به‌سبب عرضۀ تکنیک جهش‌زایی مکانِ ویژه دریافت کرد. این تکنیک جانشین روشی شد که دانشمندان با آن عملکرد پروتئین یا ژنی خاص را درمی‌یافتند. این تکنیک با استفاده از رشته‌های منفردی از دی‌اِن‌اِی ویروسی محقق می‌شود که در موقعیت‌های معین جهش یافته‌اند. پیش از آن، تعیین دقیق آثار یک ژن تغییر‌پذیر منفرد مشکل بود، زیرا جهش باید در ژن واقع می‌شد و موتاژن<ref>mutagen | ||
</ref>های موجود، که باعث جهش می‌شوند، اعم از شیمیایی یا تابشی قابل کنترل نبودند و وقوع جهش‌های چندتایی و تصادفی اجتناب‌ناپذیر بود. در روش جهش‌زایی مکان ویژه، از دی‌اِن‌اِی ویروسی به منزلۀ موتاژن استفاده می‌کنند. اسمیت بخشی از مکمل دی‌اِن‌اِی را که فقط از نظر در یک مکان متفاوت بود، سنتز کرد و اجازه داد تا به دی‌اِن‌اِی اصلی ویروسی وصل شود. در این ویروس، ژن‌های جهش‌یافته [[ | </ref>های موجود، که باعث جهش می‌شوند، اعم از شیمیایی یا تابشی قابل کنترل نبودند و وقوع جهش‌های چندتایی و تصادفی اجتناب‌ناپذیر بود. در روش جهش‌زایی مکان ویژه، از دی‌اِن‌اِی ویروسی به منزلۀ موتاژن استفاده می‌کنند. اسمیت بخشی از مکمل دی‌اِن‌اِی را که فقط از نظر در یک مکان متفاوت بود، سنتز کرد و اجازه داد تا به دی‌اِن‌اِی اصلی ویروسی وصل شود. در این ویروس، ژن‌های جهش‌یافته [[پروتئین|پروتئین]]<nowiki/>های جهش‌یافته تولید می‌کنند. با مقایسۀ این پروتئین‌ها و پروتئین‌های طبیعی در [[ویروس]]، اثر جهش و نقش ژن طبیعی معین شد. تاکنون این تکنیک را برای سنتز گروهی از پروتئین‌های مفید جدید به‌کار برده‌اند. اسمیت در بلک پول<ref>Black pool | ||
</ref> زاده شد. در دانشگاه منچستر درس خواند و در رشتۀ بیوشیمی دانش‌آموخته شد. پس از دریافت دانشنامۀ دکتری ( | </ref> زاده شد. در دانشگاه منچستر درس خواند و در رشتۀ بیوشیمی دانش‌آموخته شد. پس از دریافت دانشنامۀ دکتری (۱۹۵۶م)، به ونکوورِ<ref>Vancouver | ||
</ref> کانادا رفت و در مقام دانشجوی فوق دکتری<ref>Postdoctoral fellow</ref> در دانشگاه بریتیش کلمبیا<ref> University of British Columbia</ref> به‌کار پرداخت. در ۱۹۶۱، به موقعیتی در بورد پژوهشی شیلات کانادا<ref> Fisheries Research Board of Canada</ref> دست یافت، ولی در | </ref> کانادا رفت و در مقام دانشجوی فوق دکتری<ref>Postdoctoral fellow</ref> در دانشگاه بریتیش کلمبیا<ref> University of British Columbia</ref> به‌کار پرداخت. در ۱۹۶۱، به موقعیتی در بورد پژوهشی شیلات کانادا<ref> Fisheries Research Board of Canada</ref> دست یافت، ولی در ۱۹۶۶م باز به‌کار در دانشگاه روی آورد. انسانی مردم‌دار بود. بعدها استاد بیوشیمی، و سپس مدیر آزمایشگاه بیوتکنولوژی شد. | ||
| | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۴ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۵۶
اِسْمیت، مایکِل (۱۹۳۲ـ۲۰۰۰م)(Smith, Michael)
| مایکل اسمیت Michael Smith | |
|---|---|
| زادروز |
۱۹۳۲م |
| درگذشت | ۲۰۰۰م |
| ملیت | امریکایی |
| تحصیلات و محل تحصیل | دکترای بیوشیمی منچستر (۱۹۵۶) - دانشجوی فوق دکتری در دانشگاه بریتیش کلمبیا |
| شغل و تخصص اصلی | متخصص زیست شناسی مولکولی |
| گروه مقاله | زیست شناسی |
| جوایز و افتخارات | جایزه نوبل شیمی (۱۹۹۳) |
متخصص انگلیسی زیست‌شناسی مولکولی. جایزۀ نوبل شیمی ۱۹۹۳م را به‌سبب عرضۀ تکنیک جهش‌زایی مکانِ ویژه دریافت کرد. این تکنیک جانشین روشی شد که دانشمندان با آن عملکرد پروتئین یا ژنی خاص را درمی‌یافتند. این تکنیک با استفاده از رشته‌های منفردی از دی‌اِن‌اِی ویروسی محقق می‌شود که در موقعیت‌های معین جهش یافته‌اند. پیش از آن، تعیین دقیق آثار یک ژن تغییر‌پذیر منفرد مشکل بود، زیرا جهش باید در ژن واقع می‌شد و موتاژن[۱]های موجود، که باعث جهش می‌شوند، اعم از شیمیایی یا تابشی قابل کنترل نبودند و وقوع جهش‌های چندتایی و تصادفی اجتناب‌ناپذیر بود. در روش جهش‌زایی مکان ویژه، از دی‌اِن‌اِی ویروسی به منزلۀ موتاژن استفاده می‌کنند. اسمیت بخشی از مکمل دی‌اِن‌اِی را که فقط از نظر در یک مکان متفاوت بود، سنتز کرد و اجازه داد تا به دی‌اِن‌اِی اصلی ویروسی وصل شود. در این ویروس، ژن‌های جهش‌یافته پروتئین‌های جهش‌یافته تولید می‌کنند. با مقایسۀ این پروتئین‌ها و پروتئین‌های طبیعی در ویروس، اثر جهش و نقش ژن طبیعی معین شد. تاکنون این تکنیک را برای سنتز گروهی از پروتئین‌های مفید جدید به‌کار برده‌اند. اسمیت در بلک پول[۲] زاده شد. در دانشگاه منچستر درس خواند و در رشتۀ بیوشیمی دانش‌آموخته شد. پس از دریافت دانشنامۀ دکتری (۱۹۵۶م)، به ونکوورِ[۳] کانادا رفت و در مقام دانشجوی فوق دکتری[۴] در دانشگاه بریتیش کلمبیا[۵] به‌کار پرداخت. در ۱۹۶۱، به موقعیتی در بورد پژوهشی شیلات کانادا[۶] دست یافت، ولی در ۱۹۶۶م باز به‌کار در دانشگاه روی آورد. انسانی مردم‌دار بود. بعدها استاد بیوشیمی، و سپس مدیر آزمایشگاه بیوتکنولوژی شد.