جانسون، بن(جامین) (۱۵۷۲ـ۱۶۳۷): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}جانسون، بن(جامین) (۱۵۷۲ـ۱۶۳۷)(Jonson, Ben(jamin))<br> | }}جانسون، بن(جامین) (۱۵۷۲ـ۱۶۳۷)(Jonson, Ben(jamin))<br> | ||
[[پرونده: 16022700.jpg | بندانگشتی|بنجامین جانسون]]نمایش‌نامه‌نویس، شاعر، و منتقد انگلیسی. با ''هر آدم خلق‌و‌خویی دارد''<ref>''Every Man in His Humour'' </ref> (۱۵۹۸) کمدی‌ای موسوم به «کمدی طبایع<ref>comedy of humours</ref>» را در تئاتر انگلستان پی‌افکند که در آن هر شخصیت، «خلق و خو» یا طبعی همچون آز، شهوت، و مال‌پرستی را تجسم می‌بخشد. پس از آن، ''شادخواری‌های سینتیا''<ref>''Cynthia’s Revels'' </ref> (۱۶۰۰) و ''متشاعر''<ref>''The Poetaster''</ref> (۱۶۰۱) را نوشت. نخستین تراژدی برجامانده از او ''سیانوس''<ref>''Sejanus''</ref> (۱۶۰۳) است که باربج<ref>Burbage </ref> و [[شکسپیر، ویلیام (۱۵۶۴ـ ۱۶۱۶)|شکسپیر]] عضو اولین گروه نقش‌آفرینان آن بودند. کمدی‌های بزرگش عبارت‌اند از ''وُلپون، یا روباه''<ref>''Volpone, or The Fox'' </ref> (۱۶۰۶)، ''کیمیاگر''<ref>''The Alchemist'' </ref> (۱۶۱۰)، و ''بازار مکارۀ بارتولومیو''<ref>''Bartholomew Fair''</ref> (۱۶۱۴). آثار زیادی هم برای سرگرمی‌های دربار، در قالب نمایش‌های ماسک<ref>masques </ref>، نوشت که با طراحی صحنۀ [[جونز، اینیگو (۱۵۷۳ـ۱۶۵۲)|اینیگو جونز]]<ref>Inigo Jones </ref> به‌روی صحنۀ آمدند. بن جانسون در [[وستمینستر|وستمینستر]]<ref>Westminster </ref> [[لندن (انگلستان)|لندن]] به‌دنیا آمد. در ۱۵۹۷ نمایش‌نامه‌نویس و بازیگر تئاتر شد. در ۱۵۹۸، به اتهام کشتن یکی از همبازی‌هایش در یک درگیری، تا پای چوبۀ دار رفت؛ اموالش را مصادره کردند و به زندان افتاد. در زندان، کاتولیک شد ولی بعدها به [[پروتستان، مذهب|مذهب پروتستان]] گروید. نخستین کمدی او، ''هر آدم خلق و خویی دارد''، را گروه خادمان لُرد چمبرلین<ref>''Lord Chamberlain’s Servants'' </ref> در [[گلوب، | [[پرونده: 16022700.jpg | بندانگشتی|بنجامین جانسون]]نمایش‌نامه‌نویس، شاعر، و منتقد انگلیسی. با ''هر آدم خلق‌و‌خویی دارد''<ref>''Every Man in His Humour'' </ref> (۱۵۹۸) کمدی‌ای موسوم به «کمدی طبایع<ref>comedy of humours</ref>» را در تئاتر انگلستان پی‌افکند که در آن هر شخصیت، «خلق و خو» یا طبعی همچون آز، شهوت، و مال‌پرستی را تجسم می‌بخشد. پس از آن، ''شادخواری‌های سینتیا''<ref>''Cynthia’s Revels'' </ref> (۱۶۰۰) و ''متشاعر''<ref>''The Poetaster''</ref> (۱۶۰۱) را نوشت. نخستین تراژدی برجامانده از او ''سیانوس''<ref>''Sejanus''</ref> (۱۶۰۳) است که باربج<ref>Burbage </ref> و [[شکسپیر، ویلیام (۱۵۶۴ـ ۱۶۱۶)|شکسپیر]] عضو اولین گروه نقش‌آفرینان آن بودند. کمدی‌های بزرگش عبارت‌اند از ''وُلپون، یا روباه''<ref>''Volpone, or The Fox'' </ref> (۱۶۰۶)، ''کیمیاگر''<ref>''The Alchemist'' </ref> (۱۶۱۰)، و ''بازار مکارۀ بارتولومیو''<ref>''Bartholomew Fair''</ref> (۱۶۱۴). آثار زیادی هم برای سرگرمی‌های دربار، در قالب نمایش‌های ماسک<ref>masques </ref>، نوشت که با طراحی صحنۀ [[جونز، اینیگو (۱۵۷۳ـ۱۶۵۲)|اینیگو جونز]]<ref>Inigo Jones </ref> به‌روی صحنۀ آمدند. بن جانسون در [[وستمینستر|وستمینستر]]<ref>Westminster </ref> [[لندن (انگلستان)|لندن]] به‌دنیا آمد. در ۱۵۹۷ نمایش‌نامه‌نویس و بازیگر تئاتر شد. در ۱۵۹۸، به اتهام کشتن یکی از همبازی‌هایش در یک درگیری، تا پای چوبۀ دار رفت؛ اموالش را مصادره کردند و به زندان افتاد. در زندان، کاتولیک شد ولی بعدها به [[پروتستان، مذهب|مذهب پروتستان]] گروید. نخستین کمدی او، ''هر آدم خلق و خویی دارد''، را گروه خادمان لُرد چمبرلین<ref>''Lord Chamberlain’s Servants'' </ref> در [[گلوب، تئاتر|تئاتر گلوب]]<ref>Globe Theatre</ref>، لندن، اجرا کرد. این اثر نمایش‌نامه‌ای موفق بود و نام بن جانسون بی‌درنگ در سیاهۀ نمایش‌نامه‌نویسان سرشناس به‌ثبت رسید. نمایش‌نامۀ ''هر آدم خارج از خلق و خوی خود''<ref>''Every Man out of his Humour''</ref> (۱۵۹۹)، اثر بعدی وی به‌شمار می‌آید. سپس ''اپی‌سن، یا زن کم‌حرف''<ref>''Epicoene, or The Silent Woman'' </ref> (۱۶۰۹) را نوشت. آثار کمدی‌اش بهترین نمایش‌نامه‌های جانسون برشمرده می‌شوند که او در آن‌ها به‌گونه‌ای بسیار استادانه و عمیق سرشت بلاهت را به‌نمایش می‌گذارد، و با زیرکی و تأثیرگذاری، میانه‌روی اخلاقی را برای داوری زیاده‌روی‌ها تجویز می‌کند. از دیگر آثار اوست: ''شیطان الاغ است''<ref>''The Devil is an Ass'' </ref> (۱۶۱۶) و، پس از غیبتی طولانی، ''موضوع اصلی اخبار''<ref>''The Staple of News'' </ref> (۱۶۲۶)، ''مسافرخانۀ جدید''<ref>''The New Inn''</ref> (۱۶۲۹)،'' بانوی جذاب''<ref>''The Magnetic Lady'' </ref> (۱۶۳۲)، و ''چوپان غمگین''<ref>''The Sad Shepherd'' </ref> (۱۶۳۵). جانسون در نوشتن ''به طرف شرق''<ref>!Eastward Ho </ref> (۱۶۰۵) با [[مارستون، جان (۱۵۷۶ـ۱۶۳۴)|مارستون]]<ref>Marston </ref> و [[چپمن، جورج (ح ۱۵۵۹ـ۱۶۳۴)|چپمن]]<ref>Chapman</ref> همکاری کرد و هنگامی‌که با هجوکردن سیاست اسکاتلندی جیمز اول مخالفت رسمی شد، همراه آن دو به زندان رفت. شعرهای متعدد (ازجمله «سلیا») و چند اثر منثور نیز نوشت. در ۱۶۱۹ ملک‌الشعرای دربار شد و مواجب مختصری دریافت کرد، با وجود این، در تنگدستی درگذشت؛ او را در [[وستمینستر، کلیسای|کلیسای وستمینستر]]<ref>Westminster Abbey</ref> به‌خاک سپردند. | ||
<!--16022700--> | <!--16022700--> | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳۱ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۳:۵۷
| بنجامین جانسون Benjamin Jonson | |
|---|---|
| زادروز |
وست مینستر، لندن ۱۵۷۲م |
| درگذشت | ۱۶۳۷م |
| ملیت | انگلیسی |
| شغل و تخصص اصلی | نمایش‌نامه‌نویس |
| شغل و تخصص های دیگر | شاعر، منتقد و بازیگر تیاتر |
| آثار | هر آدم خلق و خویی دارد؛ کیمیاگر (۱۶۱۰)؛ بانی جذاب (۱۶۳۲) |
| گروه مقاله | تیاتر |
جانسون، بن(جامین) (۱۵۷۲ـ۱۶۳۷)(Jonson, Ben(jamin))
نمایش‌نامه‌نویس، شاعر، و منتقد انگلیسی. با هر آدم خلق‌و‌خویی دارد[۱] (۱۵۹۸) کمدی‌ای موسوم به «کمدی طبایع[۲]» را در تئاتر انگلستان پی‌افکند که در آن هر شخصیت، «خلق و خو» یا طبعی همچون آز، شهوت، و مال‌پرستی را تجسم می‌بخشد. پس از آن، شادخواری‌های سینتیا[۳] (۱۶۰۰) و متشاعر[۴] (۱۶۰۱) را نوشت. نخستین تراژدی برجامانده از او سیانوس[۵] (۱۶۰۳) است که باربج[۶] و شکسپیر عضو اولین گروه نقش‌آفرینان آن بودند. کمدی‌های بزرگش عبارت‌اند از وُلپون، یا روباه[۷] (۱۶۰۶)، کیمیاگر[۸] (۱۶۱۰)، و بازار مکارۀ بارتولومیو[۹] (۱۶۱۴). آثار زیادی هم برای سرگرمی‌های دربار، در قالب نمایش‌های ماسک[۱۰]، نوشت که با طراحی صحنۀ اینیگو جونز[۱۱] به‌روی صحنۀ آمدند. بن جانسون در وستمینستر[۱۲] لندن به‌دنیا آمد. در ۱۵۹۷ نمایش‌نامه‌نویس و بازیگر تئاتر شد. در ۱۵۹۸، به اتهام کشتن یکی از همبازی‌هایش در یک درگیری، تا پای چوبۀ دار رفت؛ اموالش را مصادره کردند و به زندان افتاد. در زندان، کاتولیک شد ولی بعدها به مذهب پروتستان گروید. نخستین کمدی او، هر آدم خلق و خویی دارد، را گروه خادمان لُرد چمبرلین[۱۳] در تئاتر گلوب[۱۴]، لندن، اجرا کرد. این اثر نمایش‌نامه‌ای موفق بود و نام بن جانسون بی‌درنگ در سیاهۀ نمایش‌نامه‌نویسان سرشناس به‌ثبت رسید. نمایش‌نامۀ هر آدم خارج از خلق و خوی خود[۱۵] (۱۵۹۹)، اثر بعدی وی به‌شمار می‌آید. سپس اپی‌سن، یا زن کم‌حرف[۱۶] (۱۶۰۹) را نوشت. آثار کمدی‌اش بهترین نمایش‌نامه‌های جانسون برشمرده می‌شوند که او در آن‌ها به‌گونه‌ای بسیار استادانه و عمیق سرشت بلاهت را به‌نمایش می‌گذارد، و با زیرکی و تأثیرگذاری، میانه‌روی اخلاقی را برای داوری زیاده‌روی‌ها تجویز می‌کند. از دیگر آثار اوست: شیطان الاغ است[۱۷] (۱۶۱۶) و، پس از غیبتی طولانی، موضوع اصلی اخبار[۱۸] (۱۶۲۶)، مسافرخانۀ جدید[۱۹] (۱۶۲۹)، بانوی جذاب[۲۰] (۱۶۳۲)، و چوپان غمگین[۲۱] (۱۶۳۵). جانسون در نوشتن به طرف شرق[۲۲] (۱۶۰۵) با مارستون[۲۳] و چپمن[۲۴] همکاری کرد و هنگامی‌که با هجوکردن سیاست اسکاتلندی جیمز اول مخالفت رسمی شد، همراه آن دو به زندان رفت. شعرهای متعدد (ازجمله «سلیا») و چند اثر منثور نیز نوشت. در ۱۶۱۹ ملک‌الشعرای دربار شد و مواجب مختصری دریافت کرد، با وجود این، در تنگدستی درگذشت؛ او را در کلیسای وستمینستر[۲۵] به‌خاک سپردند.
- ↑ Every Man in His Humour
- ↑ comedy of humours
- ↑ Cynthia’s Revels
- ↑ The Poetaster
- ↑ Sejanus
- ↑ Burbage
- ↑ Volpone, or The Fox
- ↑ The Alchemist
- ↑ Bartholomew Fair
- ↑ masques
- ↑ Inigo Jones
- ↑ Westminster
- ↑ Lord Chamberlain’s Servants
- ↑ Globe Theatre
- ↑ Every Man out of his Humour
- ↑ Epicoene, or The Silent Woman
- ↑ The Devil is an Ass
- ↑ The Staple of News
- ↑ The New Inn
- ↑ The Magnetic Lady
- ↑ The Sad Shepherd
- ↑ !Eastward Ho
- ↑ Marston
- ↑ Chapman
- ↑ Westminster Abbey