میله، ژان فرانسوا (۱۸۱۴ـ۱۸۷۵): تفاوت میان نسخه‌ها

Jean François Millet
ژان فرانسوا میله; Jean François Millet
زادروز	نورماندی۱۸۱۴م;
درگذشت	۱۸۷۵م
ملیت	فرانسوی
نام‌های دیگر	میّه
تحصیلات و محل تحصیل	پاریس
شغل و تخصص اصلی	نقاش
آثار	آنگلوس، خوشه‌چینان، بوجار (۱۸۴۸م)، دروگران (۱۸۵۴م)
گروه مقاله	نگارگری و مجسمه سازی جهان

دیداریویکی‌متن

نسخهٔ ‏۳۱ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۷:۱۸

میلِه، ژان فرانسوا (۱۸۱۴ـ۱۸۷۵م)(Millet, Jean François)

(یا: میّه) نقاش فرانسوی. از سرآمدان مکتب باربیزون^[۱] بود، منظره و صحنه‌هایی از زندگی روستایی را نقاشی می‌کرد. از دو اثر او با نام‌های آنگلوس^[۲] (۱۸۵۹م؛ موزۀ دورسه^[۳]، پاریس)، و خوشه‌چینان^[۴] (۱۸۵۷م؛ لوور^[۵]، پاریس)، در زمان حیاتش نسخه‌برداری‌های بسیاری شد. میله در خانواده‌ای روستایی در نورماندی^[۶] به‌دنیا آمد، و در ۱۸۳۷م برای تحصیل به پاریس رفت. پس از تلاش بسیار برای گذران زندگی، با نقاشی از زنان چوپان و آبتنی‌کنندگان برهنه به‌شیوۀ ظریف^[۷] و سادۀ قرن ۱۸م، به ماهیت حقیقی هنر خود در پردۀ بوجار^[۸] (۱۸۴۸م) دست یافت. در ۱۸۴۹ با همسر دوم و خانواده‌اش در روستای باربیزون اقامت گزید، و در حالی‌که هنوز فقر دامنگیرش بود، خود را وقف خلق آثاری از زندگی روستایی کرد که آوازه‌اش را مرهون آن‌هاست، آثاری همچون دروگران^[۹] (۱۸۵۴م)، خوشه‌چینان و آنگلوس. میله هنرآموزی را در شربور^[۱۰] آغاز کرد، و سپس با گرفتن بورس، راهی تحصیل در پاریس شد. به کارگاه دُلاروش^[۱۱] رفت و همشاگردیِ دیاز^[۱۲] و روسو^[۱۳]، همراهان بعدی‌اش در باربیزون، شد. نخستین نمایشگاه آثار خود را در سالن^[۱۴] ۱۸۴۰م برپا کرد. میله را از حیث اندوه حاکم بر آثارش، می‌توان واقع‌گرا^[۱۵] شمرد، ولی گاه آثارش بیش از حد، اخلاقی یا عاطفی به‌نظر می‌رسند، چنان‌که بودلرِ^[۱۶] نویسنده از میله انتقاد می‌کرد که می‌خواهد به هر قیمتی، چیزی به درونۀ شاعرانۀ موضوعاتش بیفزاید. نقاشی‌های رنگ‌روغنی میله گاه بی‌روح‌اند و بافتی آشفته دارند، اما توانایی‌های او به‌تمامی در آثار پاستلی^[۱۷]، طراحی‌ها، و باسمه‌های تیزابی‌^[۱۸]اش تجلّی یافته‌اند. میله به‌سبب آن‌که برای پیکره به‌اندازۀ منظره اهمیت قائل بود، با همکارانش در مکتب باربیزون تفاوت داشت. توانایی در القای هماهنگی بنیادین این دو، از دستاوردهای او برشمرده می‌شود.

↑ Barbizon School
↑ Angelus
↑ Musée d’Orsay
↑ The Gleaners
↑ Louvre
↑ Normandy
↑ style galant
↑ The Winnower
↑ The Reapers
↑ Cherbourg
↑ Delaroche
↑ Diaz
↑ Rousseau
↑ Salon
↑ realist
↑ Baudelaire
↑ pastel
↑ etchings

[1] Barbizon School

[2] Angelus

[3] Musée d’Orsay

[4] The Gleaners

[5] Louvre

[6] Normandy

[7] style galant

[8] The Winnower

[9] The Reapers

[10] Cherbourg

[11] Delaroche

[12] Diaz

[13] Rousseau

[14] Salon

[15] realist

[16] Baudelaire

[17] stel

[18] tchings

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

[۱۰]

[۱۱]

[۱۲]

[۱۳]

[۱۴]

[۱۵]

[۱۶]

[۱۷]

[۱۸]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-{{جعبه زندگینامه|عنوان=جعبه زندگینامه|نام=|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=|تاریخ مرگ=|دوره زندگی=|ملیت=|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}میلِه، ژان فرانْسوا (۱۸۱۴ـ۱۸۷۵)(Millet, Jean François)
+{{جعبه زندگینامه|عنوان=ژان فرانسوا میله|نام=Jean François Millet|نام دیگر=میّه|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=نورماندی۱۸۱۴م|تاریخ مرگ=۱۸۷۵م|دوره زندگی=|ملیت=فرانسوی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=پاریس|شغل و تخصص اصلی=نقاش|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=آنگلوس، خوشه‌چینان، بوجار (۱۸۴۸م)، دروگران (۱۸۵۴م)|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=نگارگری و مجسمه سازی جهان|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}
+میلِه، ژان فرانسوا (۱۸۱۴ـ۱۸۷۵م)(Millet, Jean François)
 [[File:38614000.jpg|thumb|تابلوي خوشه‌چينان، اثر ژان فرانسوا ميله]]
-(یا: میّه) نقاش فرانسوی. از سرآمدان مکتب باربیزون<ref>Barbizon School</ref> بود، منظره و صحنه‌هایی از زندگی روستایی را نقاشی می‌کرد. از دو اثر او با نام‌های ''آنگلوس''<ref>''Angelus''</ref> (۱۸۵۹؛ موزۀ دورسه<ref>Musée d’Orsay </ref>، پاریس)، و ''خوشه‌چینان''<ref>''The Gleaners''</ref> (۱۸۵۷؛ لوور<ref>Louvre </ref>، پاریس)، در زمان حیاتش نسخه‌برداری‌های بسیاری شد. میله در خانواده‌ای روستایی در نورماندی<ref>Normandy </ref> به‌دنیا آمد، و در ۱۸۳۷ برای تحصیل به پاریس رفت. پس از تلاش بسیار برای گذران زندگی، با نقاشی از زنان چوپان و آبتنی‌کنندگان برهنه به‌''شیوۀ ظریف''<ref>''style galant''</ref> و سادۀ قرن ۱۸، به ماهیت حقیقی هنر خود در پردۀ ''بوجار''<ref>''The Winnower''</ref> (۱۸۴۸) دست یافت. در ۱۸۴۹ با همسر دوم و خانواده‌اش در روستای باربیزون اقامت گزید، و در حالی‌که هنوز فقر دامنگیرش بود، خود را وقف خلق آثاری از زندگی روستایی کرد که آوازه‌اش را مرهون آن‌هاست، آثاری همچون ''دروگران''<ref>''The Reapers''</ref> (۱۸۵۴)، ''خوشه‌چینان'' و ''آنگلوس''. میله هنرآموزی را در شربور<ref>''Cherbourg''</ref> آغاز کرد، و سپس با گرفتن بورس، راهی تحصیل در پاریس شد. به کارگاه دُلاروش<ref>Delaroche </ref> رفت و همشاگردیِ دیاز<ref>Diaz </ref> و روسو<ref>Rousseau </ref>، همراهان بعدی‌اش در باربیزون، شد. نخستین نمایشگاه آثار خود را در سالن<ref>Salon </ref> ۱۸۴۰ برپا کرد. میله را از حیث اندوه حاکم بر آثارش، می‌توان واقع‌گرا<ref>realist </ref> شمرد، ولی گاه آثارش بیش از حد، اخلاقی یا عاطفی به‌نظر می‌رسند، چنان‌که بودلرِ<ref>Baudelaire </ref> نویسنده از میله انتقاد می‌کرد که می‌خواهد به هر قیمتی، چیزی به درونۀ شاعرانۀ موضوعاتش بیفزاید. نقاشی‌های رنگ‌روغنی میله گاه بی‌روح‌اند و بافتی آشفته دارند، اما توانایی‌های او به‌تمامی در آثار پاستلی<ref>pastel</ref>، طراحی‌ها، و باسمه‌های تیزابی‌<ref>etchings</ref>اش تجلّی یافته‌اند. میله به‌سبب آن‌که برای پیکره به‌اندازۀ منظره اهمیت قائل بود، با همکارانش در مکتب باربیزون تفاوت داشت. توانایی در القای هماهنگی بنیادین این دو، از دستاوردهای او برشمرده می‌شود.
+(یا: میّه) نقاش فرانسوی. از سرآمدان [[مکتب باربیزون]]<ref>Barbizon School</ref> بود، منظره و صحنه‌هایی از زندگی روستایی را نقاشی می‌کرد. از دو اثر او با نام‌های ''آنگلوس''<ref>''Angelus''</ref> (۱۸۵۹م؛ موزۀ دورسه<ref>Musée d’Orsay </ref>، [[پاریس، شهر|پاریس]])، و ''خوشه‌چینان''<ref>''The Gleaners''</ref> (۱۸۵۷م؛ [[لوور]]<ref>Louvre </ref>، پاریس)، در زمان حیاتش نسخه‌برداری‌های بسیاری شد. میله در خانواده‌ای روستایی در [[نورماندی]]<ref>Normandy </ref> به‌دنیا آمد، و در ۱۸۳۷م برای تحصیل به پاریس رفت. پس از تلاش بسیار برای گذران زندگی، با نقاشی از زنان چوپان و آبتنی‌کنندگان برهنه به‌شیوۀ ظریف<ref>style galant</ref> و سادۀ قرن ۱۸م، به ماهیت حقیقی هنر خود در پردۀ ''بوجار''<ref>''The Winnower''</ref> (۱۸۴۸م) دست یافت. در ۱۸۴۹ با همسر دوم و خانواده‌اش در روستای باربیزون اقامت گزید، و در حالی‌که هنوز فقر دامنگیرش بود، خود را وقف خلق آثاری از زندگی روستایی کرد که آوازه‌اش را مرهون آن‌هاست، آثاری همچون ''دروگران''<ref>''The Reapers''</ref> (۱۸۵۴م)، ''خوشه‌چینان'' و ''آنگلوس''. میله هنرآموزی را در [[شربور]]<ref>''Cherbourg''</ref> آغاز کرد، و سپس با گرفتن بورس، راهی تحصیل در پاریس شد. به کارگاه [[دلاروش، پل (ایپولیت) (۱۷۹۷ـ۱۸۵۶)|دُلاروش]]<ref>Delaroche </ref> رفت و همشاگردیِ [[دیاز دولاپنیا، نارسیس ویرجیلیو (۱۸۰۸ـ۱۸۷۶)|دیاز]]<ref>Diaz </ref> و [[روسو، تیودور (۱۸۱۲ـ۱۸۶۷)|روسو]]<ref>Rousseau </ref>، همراهان بعدی‌اش در باربیزون، شد. نخستین نمایشگاه آثار خود را در سالن<ref>Salon </ref> ۱۸۴۰م برپا کرد. میله را از حیث اندوه حاکم بر آثارش، می‌توان واقع‌گرا<ref>realist </ref> شمرد، ولی گاه آثارش بیش از حد، اخلاقی یا عاطفی به‌نظر می‌رسند، چنان‌که [[بودلر، شارل (۱۸۲۱ـ۱۸۶۷)|بودلرِ]]<ref>Baudelaire </ref> نویسنده از میله انتقاد می‌کرد که می‌خواهد به هر قیمتی، چیزی به درونۀ شاعرانۀ موضوعاتش بیفزاید. نقاشی‌های رنگ‌روغنی میله گاه بی‌روح‌اند و بافتی آشفته دارند، اما توانایی‌های او به‌تمامی در آثار پاستلی<ref>pastel</ref>، طراحی‌ها، و باسمه‌های تیزابی‌<ref>etchings</ref>اش تجلّی یافته‌اند. میله به‌سبب آن‌که برای پیکره به‌اندازۀ منظره اهمیت قائل بود، با همکارانش در مکتب باربیزون تفاوت داشت. توانایی در القای هماهنگی بنیادین این دو، از دستاوردهای او برشمرده می‌شود.
 &nbsp;