جوینبول، تئودوروس

جویْنْبول، تِئودوروس (۱۸۶۶ـ۱۹۴۸)
خاورشناس هلندی. در دانشگاه لیدن زبان و ادبیات سامی و حقوق خواند. زبان عربی را نزد یان دخویه آموخت. از ۱۸۹۶ تا ۱۸۹۹، در جاوه قاضی بود. از ۱۹۱۷ تا ۱۹۳۶، در دانشگاه اوترخت استاد عبری و عربی و مسائل اسلامی بود. در ۱۹۱۴ به عضویت فرهنگستان پادشاهی علوم برگزیده شد. رسالههای دكتری خود را در اصول كلّی رهن در مذهب شافعی (لیدن، ۱۸۹۳) و ارتباط تاریخی بین مهریه در اسلام و نشان قانونی ازدواج در جاهلیت (لیدن، ۱۸۹۴) نوشت. از آثارش: چاپ الخراج یحیی بن آدم (لیدن، ۱۸۹۶)؛ مدخلی بر شناخت شریعت اسلام بر پایۀ مذهب شافعی (۱۹۰۳)؛ چاپ بخش چهارم صحیح بخاری (لیدن، ۱۹۰۸)؛ اسلام در جاوه (۱۹۱۴).