هوگارت، ویلیام (۱۶۹۷ـ۱۷۶۴): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه|عنوان=ویلیام هوگارت|نام=William Hogarth|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=لندن۱۶۹۷م|تاریخ مرگ=۱۷۶۴م|دوره زندگی=|ملیت=انگلیسی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=هنرستان سنت مارتینز لین، هنر|شغل و تخصص اصلی=نقاش و حکاک باسمه‌کار|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=سیر زندگی آدم عیاش (۱۷۳۵م)، سردیس شش تن از خدمتکاران هوگارت (ح ۱۷۵۰ـ ۱۷۵۵م)، دختر میگوفروش، سیر زندگی زن روسپی، جمع خانوادگی وانستید، خانواده فاونتین، تابلوی زاری سیجیزموندا برای گوئیسکاردو (۱۷۵۹م)، تابلوی آه! روست بیف انگلستان خودمان یادروازه کلیس (۱۷۴۸م) | {{جعبه زندگینامه|عنوان=ویلیام هوگارت|نام=William Hogarth|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=لندن۱۶۹۷م|تاریخ مرگ=۱۷۶۴م|دوره زندگی=|ملیت=انگلیسی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=هنرستان سنت مارتینز لین، هنر|شغل و تخصص اصلی=نقاش و حکاک باسمه‌کار|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=سیر زندگی آدم عیاش (۱۷۳۵م)، سردیس شش تن از خدمتکاران هوگارت (ح ۱۷۵۰ـ ۱۷۵۵م)، دختر میگوفروش، سیر زندگی زن روسپی، جمع خانوادگی وانستید، خانواده فاونتین، تابلوی زاری سیجیزموندا برای گوئیسکاردو (۱۷۵۹م)، تابلوی آه! روست بیف انگلستان خودمان یادروازه کلیس (۱۷۴۸م) | ||
کتاب: تحلیل زیبایی|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=نگارگری و مجسمه سازی جهان|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}هوگارْت، ویلیام (۱۶۹۷ـ۱۷۶۴م)(Hogarth, William) | کتاب: تحلیل زیبایی|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=نگارگری و مجسمه سازی جهان|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}} | ||
[[پرونده:41156800-4.jpg|بندانگشتی|تابلوی زاری سیجیزموندا برای گوئیسکاردو اثر ویلیام هوگارت]] | |||
هوگارْت، ویلیام (۱۶۹۷ـ۱۷۶۴م)(Hogarth, William) | |||
نقّاش و حکاک باسمه‌کار<ref>engraver</ref> انگلیسی. تک‌چهره و نقاشی‌هایی پندآموز از صحنه‌های زندگی روزمره<ref>genre scenes</ref> می‌کشید؛ ازجمله مجموعه چاپنقش‌های ''سیر زندگی آدَم عیاش<ref>''A Rake’s Progress''</ref>'' (۱۷۳۵م؛ موزۀ سوُن<ref>Soane Museum</ref>، [[لندن (انگلستان)|لندن]]). تک‌چهره‌سازی‌هایش فوق‌العاده صریح و آکنده از حالات منش‌نمای اشخاص‌اند، ازجمله اثر ''سردیس شش تن از خدمتکاران هوگارت<ref>''Heads of Six of Hogarth’s Servants''</ref>'' (ح ۱۷۵۰ـ ۱۷۵۵م؛ [[نگارخانه تیت|نگارخانۀ تِیت]]<ref>Tate Gallery</ref>، لندن)، و اتود رنگ‌روغنی ''دختر میگوفروش<ref>''The Shrimp Girl''</ref>'' ([[نگارخانه ملی لندن|نگارخانۀ ملی لندن]]<ref>National Gallery, London</ref>). هوگارت مجموعه‌ای متشکّل از شش چاپنقش با نام ''سیر زندگی زن روسپی<ref>''A Harlot’s Progress''</ref>''، را در ۱۷۳۲م منتشر کرد. سلسله چاپنقش‌های داستانی دیگری پیرو آن پدید آورد، که ازجمله عبارت‌اند از ''ازدواج به سبک روز<ref>''Marriage à la Mode''</ref>'' (۱۷۴۵م؛ نگارخانۀ تیت)، ''تلاش و تنبلی<ref>''Industry and Idleness''</ref>'' (۱۷۴۹م)، و ''مراحل چهارگانۀ بزهکاری<ref>''The Four Stages of Cruelty''</ref>'' (۱۷۵۱م). درپی انتقاد سرسختانه‌اش از تک‌چهره‌سازی سنّتی در کتابش با نام ''تحلیل زیبایی<ref>The Analysis of Beauty</ref>''، بر هنرپسندیِ غیرنقادانه تاخت. خانه‌اش در کوچۀ هوگارت<ref>Hogarth Lane</ref>، چیزیک<ref>Chiswick </ref>، اکنون موزه شده است. هوگارت در لندن به‌دنیا آمد، و نزد یک حکاک باسمه‌کار شاگردی کرد. سپس به نقاشی رو آورد که ازقرار معلوم در هنرستان سنت مارتینز لین<ref>St Martin’s Lane</ref> هنر آموخته بود. آثار آغازینش صحنه‌هایی از هم‌نشینی‌ها یا معاشرت‌های خانوادگی در اندازۀ کوچک‌اند، همچون ''جمع خانوادگی وانستید<ref>''Wanstead Assembly''</ref>''، و ''خانوادۀ فاونتین<ref>''Fountaine Family''</ref>'' ([[فیلادلفیا]]، [[پنسیلوانیا]]). بعدها کوشید با تابلوی ''زاری سیجیزموندا برای گوئیسکاردو<ref>''Sigismonda Mourning over the Heart of Guiscardo''</ref>'' (۱۷۵۹م؛ نگارخانۀ تِیت، لندن) بر [[کوردجو]]<ref>Correggio</ref> پیشی گیرد، این اثر انتقاد بسیاری برانگیخت. در دهۀ ۱۷۴۰م نبوغ هنری‌اش با اجرای سلسله نقاشی‌های داستانی ''ازدواج به سبک روز'' و ''پیشروی هنگ نگهبانان به‌سوی اسکاتلند<ref>''March of the Guards towards Scotland''</ref>'' (۱۷۴۶م؛ بیمارستان فاوندلینگ<ref>Foundling Hospital</ref>) و تابلوی ''آه! روست بیفِ انگلستان خودمان<ref>''O the Roast Beaf of Old England''</ref>'' یا ''دروازۀ کلیس<ref>''Calais Gate''</ref>'' (۱۷۴۸م؛ نگارخانۀ ملی)، به اوج رسید. | |||
نقّاش و حکاک باسمه‌کار<ref>engraver</ref> انگلیسی. تک‌چهره و نقاشی‌هایی پندآموز از صحنه‌های زندگی روزمره<ref>genre scenes</ref> می‌کشید؛ ازجمله مجموعه چاپنقش‌های ''سیر زندگی آدَم عیاش<ref>A Rake’s Progress</ref>'' (۱۷۳۵م؛ موزۀ سوُن<ref>Soane Museum</ref>، [[لندن (انگلستان)|لندن]]). تک‌چهره‌سازی‌هایش فوق‌العاده صریح و آکنده از حالات منش‌نمای اشخاص‌اند، ازجمله اثر ''سردیس شش تن از خدمتکاران هوگارت<ref>Heads of Six of Hogarth’s Servants</ref>'' (ح ۱۷۵۰ـ ۱۷۵۵م؛ [[نگارخانه تیت|نگارخانۀ تِیت]]<ref>Tate Gallery</ref>، لندن)، و اتود رنگ‌روغنی ''دختر میگوفروش<ref>The Shrimp Girl</ref>'' ([[نگارخانه ملی لندن|نگارخانۀ ملی لندن]]<ref>National Gallery, London</ref>). هوگارت مجموعه‌ای متشکّل از شش چاپنقش با نام ''سیر زندگی زن روسپی<ref>A Harlot’s Progress</ref>''، را در ۱۷۳۲م منتشر کرد. سلسله چاپنقش‌های داستانی دیگری پیرو آن پدید آورد، که ازجمله عبارت‌اند از ''ازدواج به سبک روز<ref>Marriage à la Mode</ref>'' (۱۷۴۵م؛ نگارخانۀ تیت)، ''تلاش و تنبلی<ref>Industry and Idleness</ref>'' (۱۷۴۹م)، و ''مراحل چهارگانۀ بزهکاری<ref>The Four Stages of Cruelty</ref>'' (۱۷۵۱م). درپی انتقاد سرسختانه‌اش از تک‌چهره‌سازی سنّتی در کتابش با نام ''تحلیل زیبایی<ref>The Analysis of Beauty</ref>''، بر هنرپسندیِ غیرنقادانه تاخت. خانه‌اش در کوچۀ هوگارت<ref>Hogarth Lane</ref>، چیزیک<ref>Chiswick </ref>، اکنون موزه شده است. هوگارت در لندن به‌دنیا آمد، و نزد یک حکاک باسمه‌کار شاگردی کرد. سپس به نقاشی رو آورد که ازقرار معلوم در هنرستان سنت مارتینز لین<ref>St Martin’s Lane</ref> هنر آموخته بود. آثار آغازینش صحنه‌هایی از هم‌نشینی‌ها یا معاشرت‌های خانوادگی در اندازۀ کوچک‌اند، همچون ''جمع خانوادگی وانستید<ref>Wanstead Assembly</ref>''، و ''خانوادۀ فاونتین<ref>Fountaine Family</ref>'' ([[فیلادلفیا]]، [[پنسیلوانیا]]). بعدها کوشید با تابلوی ''زاری سیجیزموندا برای گوئیسکاردو<ref>Sigismonda Mourning over the Heart of Guiscardo</ref>'' (۱۷۵۹م؛ نگارخانۀ تِیت، لندن) بر [[کوردجو]]<ref>Correggio</ref> پیشی گیرد، این اثر انتقاد بسیاری برانگیخت. در دهۀ ۱۷۴۰م نبوغ هنری‌اش با اجرای سلسله نقاشی‌های داستانی ''ازدواج به سبک روز'' و ''پیشروی هنگ نگهبانان به‌سوی اسکاتلند<ref>March of the Guards towards Scotland</ref>'' (۱۷۴۶م؛ بیمارستان فاوندلینگ<ref>Foundling Hospital</ref>) و تابلوی ''آه! روست بیفِ انگلستان خودمان<ref>O the Roast Beaf of Old England</ref>'' یا''دروازۀ کلیس<ref>Calais Gate</ref>'' (۱۷۴۸م؛ نگارخانۀ ملی)، به اوج رسید. | |||
| | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۲ ژانویهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۱:۲۶
| ویلیام هوگارت William Hogarth | |
|---|---|
| زادروز |
لندن۱۶۹۷م |
| درگذشت | ۱۷۶۴م |
| ملیت | انگلیسی |
| تحصیلات و محل تحصیل | هنرستان سنت مارتینز لین، هنر |
| شغل و تخصص اصلی | نقاش و حکاک باسمه‌کار |
| آثار |
سیر زندگی آدم عیاش (۱۷۳۵م)، سردیس شش تن از خدمتکاران هوگارت (ح ۱۷۵۰ـ ۱۷۵۵م)، دختر میگوفروش، سیر زندگی زن روسپی، جمع خانوادگی وانستید، خانواده فاونتین، تابلوی زاری سیجیزموندا برای گوئیسکاردو (۱۷۵۹م)، تابلوی آه! روست بیف انگلستان خودمان یادروازه کلیس (۱۷۴۸م) کتاب: تحلیل زیبایی |
| گروه مقاله | نگارگری و مجسمه سازی جهان |
هوگارْت، ویلیام (۱۶۹۷ـ۱۷۶۴م)(Hogarth, William)
نقّاش و حکاک باسمه‌کار[۱] انگلیسی. تک‌چهره و نقاشی‌هایی پندآموز از صحنه‌های زندگی روزمره[۲] می‌کشید؛ ازجمله مجموعه چاپنقش‌های سیر زندگی آدَم عیاش[۳] (۱۷۳۵م؛ موزۀ سوُن[۴]، لندن). تک‌چهره‌سازی‌هایش فوق‌العاده صریح و آکنده از حالات منش‌نمای اشخاص‌اند، ازجمله اثر سردیس شش تن از خدمتکاران هوگارت[۵] (ح ۱۷۵۰ـ ۱۷۵۵م؛ نگارخانۀ تِیت[۶]، لندن)، و اتود رنگ‌روغنی دختر میگوفروش[۷] (نگارخانۀ ملی لندن[۸]). هوگارت مجموعه‌ای متشکّل از شش چاپنقش با نام سیر زندگی زن روسپی[۹]، را در ۱۷۳۲م منتشر کرد. سلسله چاپنقش‌های داستانی دیگری پیرو آن پدید آورد، که ازجمله عبارت‌اند از ازدواج به سبک روز[۱۰] (۱۷۴۵م؛ نگارخانۀ تیت)، تلاش و تنبلی[۱۱] (۱۷۴۹م)، و مراحل چهارگانۀ بزهکاری[۱۲] (۱۷۵۱م). درپی انتقاد سرسختانه‌اش از تک‌چهره‌سازی سنّتی در کتابش با نام تحلیل زیبایی[۱۳]، بر هنرپسندیِ غیرنقادانه تاخت. خانه‌اش در کوچۀ هوگارت[۱۴]، چیزیک[۱۵]، اکنون موزه شده است. هوگارت در لندن به‌دنیا آمد، و نزد یک حکاک باسمه‌کار شاگردی کرد. سپس به نقاشی رو آورد که ازقرار معلوم در هنرستان سنت مارتینز لین[۱۶] هنر آموخته بود. آثار آغازینش صحنه‌هایی از هم‌نشینی‌ها یا معاشرت‌های خانوادگی در اندازۀ کوچک‌اند، همچون جمع خانوادگی وانستید[۱۷]، و خانوادۀ فاونتین[۱۸] (فیلادلفیا، پنسیلوانیا). بعدها کوشید با تابلوی زاری سیجیزموندا برای گوئیسکاردو[۱۹] (۱۷۵۹م؛ نگارخانۀ تِیت، لندن) بر کوردجو[۲۰] پیشی گیرد، این اثر انتقاد بسیاری برانگیخت. در دهۀ ۱۷۴۰م نبوغ هنری‌اش با اجرای سلسله نقاشی‌های داستانی ازدواج به سبک روز و پیشروی هنگ نگهبانان به‌سوی اسکاتلند[۲۱] (۱۷۴۶م؛ بیمارستان فاوندلینگ[۲۲]) و تابلوی آه! روست بیفِ انگلستان خودمان[۲۳] یا دروازۀ کلیس[۲۴] (۱۷۴۸م؛ نگارخانۀ ملی)، به اوج رسید.
- ↑ engraver
- ↑ genre scenes
- ↑ A Rake’s Progress
- ↑ Soane Museum
- ↑ Heads of Six of Hogarth’s Servants
- ↑ Tate Gallery
- ↑ The Shrimp Girl
- ↑ National Gallery, London
- ↑ A Harlot’s Progress
- ↑ Marriage à la Mode
- ↑ Industry and Idleness
- ↑ The Four Stages of Cruelty
- ↑ The Analysis of Beauty
- ↑ Hogarth Lane
- ↑ Chiswick
- ↑ St Martin’s Lane
- ↑ Wanstead Assembly
- ↑ Fountaine Family
- ↑ Sigismonda Mourning over the Heart of Guiscardo
- ↑ Correggio
- ↑ March of the Guards towards Scotland
- ↑ Foundling Hospital
- ↑ O the Roast Beaf of Old England
- ↑ Calais Gate