دونکرک: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
دونکِرک (Dunkirk)<br/> (یا: دنکرک) شمالیترین دریابندر<ref>seaport | دونکِرک (Dunkirk)<br/> (یا: دنکرک) شمالیترین دریابندر<ref>seaport | ||
</ref> | </ref> [[فرانسه]]، در ولایت [[نور]]<ref>Nord | ||
</ref>، واقع در ورودی تنگۀ دووِر<ref>Strait of Dover </ref>. جمعیت آن ۷۱,۱۰۰ نفر و جمعیت حومۀ آن ۱۹۵هزار نفر است (۱۹۹۰). لنگرگاه آن یکی از بهترینها در فرانسه بهشمار میرود و در تقاطع چهار آبراه<ref>canal </ref> واقع شده که برقراری ارتباط را با بقیۀ خاک فرانسه و بلژیک ممکن کرده است. صنایع دونکرک عبارتاند از پالایش نفت، ماهیگیری و تولید پارچه، ماشینآلات و صابون. در جریان جنگ جهانی اول نزدیک خط مقدم قرار داشت و در جنگ جهانی | </ref>، واقع در ورودی [[دوور، تنگه|تنگۀ دووِر]]<ref>Strait of Dover </ref>. جمعیت آن ۷۱,۱۰۰ نفر و جمعیت حومۀ آن ۱۹۵هزار نفر است (۱۹۹۰). لنگرگاه آن یکی از بهترینها در فرانسه بهشمار میرود و در تقاطع چهار آبراه<ref>canal </ref> واقع شده که برقراری ارتباط را با بقیۀ خاک فرانسه و بلژیک ممکن کرده است. صنایع دونکرک عبارتاند از پالایش نفت، ماهیگیری و تولید پارچه، ماشینآلات و [[صابون]]. در جریان [[جنگ جهانی اول]] نزدیک خط مقدم قرار داشت و در [[جنگ جهانی دوم]]، ۳۳۷,۱۳۱ نفر از سربازان [[متفقین]] (شامل حدود ۱۱۰هزار سرباز فرانسوی) با نزدیکشدن نیروهای آلمانی، دونکرک را ترک کردند. این بندر از ۱۹۶۵ بسیار گسترش یافته است و مجتمعهای صنعتی مهمی در آن راهاندازی شدهاند. این شهر با نمای فلاندری خود، در هر دو جنگ جهانی و بهخصوص در جنگ جهانی دوم آسیب فراوان دید. در دهۀ ۱۹۵۰، بازسازیهای گستردهای در این شهر صورت گرفت. جالبترین بنای قدیمی موجود در شهر، برج ناقوس قرن ۱۵م و کلیسای سن الوئا<ref>St Eloi </ref> است که قدمت آن به۱۵۹۰ باز میگردد. [[چارلز دوم]]<ref>Charles II</ref>، پادشاه [[انگلستان]]، در ۱۶۶۲ دونکرک را به مبلغ ۵میلیون [[فرانک]] به [[لویی چهاردهم|لوئی چهاردهم]] فروخت. لوئی استحکاماتی در بندر ساخت و به این ترتیب دونکرک اهمیتی استراتژیک یافت. | ||
| | ||
نسخهٔ ۱۴ ژانویهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۷:۱۲
دونکِرک (Dunkirk)
(یا: دنکرک) شمالیترین دریابندر[۱] فرانسه، در ولایت نور[۲]، واقع در ورودی تنگۀ دووِر[۳]. جمعیت آن ۷۱,۱۰۰ نفر و جمعیت حومۀ آن ۱۹۵هزار نفر است (۱۹۹۰). لنگرگاه آن یکی از بهترینها در فرانسه بهشمار میرود و در تقاطع چهار آبراه[۴] واقع شده که برقراری ارتباط را با بقیۀ خاک فرانسه و بلژیک ممکن کرده است. صنایع دونکرک عبارتاند از پالایش نفت، ماهیگیری و تولید پارچه، ماشینآلات و صابون. در جریان جنگ جهانی اول نزدیک خط مقدم قرار داشت و در جنگ جهانی دوم، ۳۳۷,۱۳۱ نفر از سربازان متفقین (شامل حدود ۱۱۰هزار سرباز فرانسوی) با نزدیکشدن نیروهای آلمانی، دونکرک را ترک کردند. این بندر از ۱۹۶۵ بسیار گسترش یافته است و مجتمعهای صنعتی مهمی در آن راهاندازی شدهاند. این شهر با نمای فلاندری خود، در هر دو جنگ جهانی و بهخصوص در جنگ جهانی دوم آسیب فراوان دید. در دهۀ ۱۹۵۰، بازسازیهای گستردهای در این شهر صورت گرفت. جالبترین بنای قدیمی موجود در شهر، برج ناقوس قرن ۱۵م و کلیسای سن الوئا[۵] است که قدمت آن به۱۵۹۰ باز میگردد. چارلز دوم[۶]، پادشاه انگلستان، در ۱۶۶۲ دونکرک را به مبلغ ۵میلیون فرانک به لوئی چهاردهم فروخت. لوئی استحکاماتی در بندر ساخت و به این ترتیب دونکرک اهمیتی استراتژیک یافت.