واتو، آنتوان (۱۶۸۴ـ۱۷۲۱): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه | {{جعبه زندگینامه | ||
|عنوان =آنتوان واتو | |عنوان =آنتوان واتو | ||
| خط ۳۰: | خط ۲۷: | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}} | }} | ||
[[پرونده:40003500-3.jpg|بندانگشتی|تابلوی عزیمت با کشتی به‌قصد جزیره سیترا (۱۷۱۷م)، اثر آنتوان واتو]] | |||
واتو، آنتوان (۱۶۸۴ـ۱۷۲۱م)(Watteau, Antoine)<br/> | |||
نقاش فرانسوی، زادۀ [[فلاندر]]<ref>Flandre</ref>. در شیوۀ [[روکوکو]]<ref>rococo | نقاش فرانسوی، زادۀ [[فلاندر]]<ref>Flandre</ref>. در شیوۀ [[روکوکو]]<ref>rococo | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۶ ژانویهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۴:۰۱
| آنتوان واتو Antoine Watteau | |
|---|---|
| زادروز |
فلاندر ۱۶۸۴م |
| درگذشت | ۱۷۲۱م |
| ملیت | فرانسوی |
| شغل و تخصص اصلی | نقاش |
| سبک | روکوکو |
| آثار | تابلوی عزیمت با کشتی به قصد جزیره سیترا (۱۷۱۷م؛ لوور)، تابلوی ژیل (لوور، پاریس) |
| گروه مقاله | نگارگری و مجسمه سازی جهان |
واتو، آنتوان (۱۶۸۴ـ۱۷۲۱م)(Watteau, Antoine)
نقاش فرانسوی، زادۀ فلاندر[۱]. در شیوۀ روکوکو[۲] هنرآفرینی کرد. گونۀ جدیدی از نقاشی زندگی عادی را پدید آورد که به جشن‌های عاشقانه[۳] مشهور شد ـ صحنه‌هایی خیالی از تفریح و تفرّج جوانان خوش‌پوش در هوای آزاد. تابلوی عزیمت با کشتی به‌قصد جزیرۀ سیترا[۴] (۱۷۱۷م؛ لوور[۵]) از پرآوازه‌ترین آثار اوست. واتو در والانسین[۶] به‌دنیا آمد. نخست با تأثیر از نقاشان فلاندریِ[۷] صحنه‌های زندگی روزمره[۸]، به نقاشی از میکده‌ها و صحنه‌های نظامی پرداخت. نزد کلود ژیلو[۹] (۱۶۷۳ـ۱۷۲۲م) هنر آموخت، و همچون استادش صحنه‌هایی از کمدیا دلارته[۱۰] (کمدی ایتالیایی) نقاشی کرد، که آن زمان در پاریس با اقبال عمومی روبه‌رو بود؛ تابلوی ژیل[۱۱] (لوور، پاریس) از زیباترینِ آن‌هاست که شخصیت‌پردازی ظریف آثار واتو با تلفیق معمولِ خوشی و ناخوشی، در آن مشهود است. از آثار استادان قدیم، به‌ویژه روبنس[۱۲] در کاخ لوکزامبورگ[۱۳] تأثیر گرفت. با نقاشی از گروه‌های مهمانان عالی‌مقام، ازجمله گروه‌هایی که حامی‌اش کروزا[۱۴] مهمان می‌کرد، سبک خاص خود را پروراند. در ۱۷۱۷م عضو آکادمی سلطنتی فرانسه[۱۵] شد، و تابلوی عزیمت با کشتی به‌قصد جزیرۀ سیترا را برای «دیپلم» خود عرضه کرد. واتو در طراحی، ترکیب‌بندی، و جونمایی بسیار مهارت داشت. علی‌رغم مرگ زودهنگامش از بیماری سل، تأثیر عمیق و ماندگاری در هنر فرانسه برجا نهاد.