ولاسکز، دیه گو رودریگس (۱۵۹۹ـ۱۶۶۰): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه|عنوان=دیِه‌گو رودریگس ولاسکز|نام=Diego Rodriguez Velazquez|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=سویل۱۵۹۹م|تاریخ مرگ=۱۶۶۰م|دوره زندگی=|ملیت=اسپانیایی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=نقاش|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=تابلوی زنان در حال نیمرو پختن (۱۶۱۸م)، تک‌چهره پاپ اینوکنتیوس دهم (۱۶۵۰م)، تسلیم برِدا (۱۶۳۴ـ۱۶۳۵م)، تابلوی کوره آهنگری وولکان (ح ۱۶۳۰م)|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=نگارگری و مجسمه سازی جهان|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}} | {{جعبه زندگینامه|عنوان=دیِه‌گو رودریگس ولاسکز|نام=Diego Rodriguez Velazquez|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=سویل۱۵۹۹م|تاریخ مرگ=۱۶۶۰م|دوره زندگی=|ملیت=اسپانیایی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=نقاش|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=تابلوی ندیمه‌ها، تابلوی زنان در حال نیمرو پختن (۱۶۱۸م)، تک‌چهره پاپ اینوکنتیوس دهم (۱۶۵۰م)، تسلیم برِدا (۱۶۳۴ـ۱۶۳۵م)، تابلوی کوره آهنگری وولکان (ح ۱۶۳۰م)|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=نگارگری و مجسمه سازی جهان|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}} | ||
[[پرونده:40100100-4.jpg|بندانگشتی|تابلوی ندیمه‌ها اثر دیه‌گو رودریگس ولاسکز]] | |||
ولاسکز، دیِه‌گو رودریگس (۱۵۹۹ـ۱۶۶۰م)(Velazquez, Diego Rodriguez) | ولاسکز، دیِه‌گو رودریگس (۱۵۹۹ـ۱۶۶۰م)(Velazquez, Diego Rodriguez) | ||
نقاش اسپانیایی. از برجسته‌ترین هنرمندان قرن ۱۷م، و نقاش دربار [[فیلیپ چهارم (۱۶۰۵ـ۱۶۶۵)|فیلیپ چهارم]]<ref>Philip IV | نقاش اسپانیایی. از برجسته‌ترین هنرمندان قرن ۱۷م، و نقاش دربار [[فیلیپ چهارم (۱۶۰۵ـ۱۶۶۵)|فیلیپ چهارم]]<ref>Philip IV | ||
</ref> در [[مادرید، شهر|مادرید]] بود. علاوه‌بر تکچهرههای بسیاری که از اعضای خاندان سلطنتی کشید، آثاری با مضامین دیگر، ازجمله دینی، صحنه‌های زندگی روزمره، و غیره خلق کرد. تابلوی ''ندیمه‌ها''<ref>''Las Meninas/The Maids of Honour'' | </ref> در [[مادرید، شهر|مادرید]] بود. علاوه‌بر تکچهرههای بسیاری که از اعضای خاندان سلطنتی کشید، آثاری با مضامین دیگر، ازجمله دینی، صحنه‌های زندگی روزمره، و غیره خلق کرد. تابلوی ''ندیمه‌ها''<ref>''Las Meninas/The Maids of Honour'' | ||
</ref> (۱۶۵۶م؛ [[پرادو]]<ref> Prado </ref>، [[مادرید، شهر|مادرید]]) از شاخص‌ترین نقاشی‌هایش، و تابلوی ''زنان در حال نیمرو پختن''<ref>''Women Frying Eggs''</ref> (۱۶۱۸م، نگارخانۀ ملی اسکاتلند<ref> National Gallery of Scotland </ref>، [[ادینبورگ]]<ref>Edinburgh </ref>) نمونۀ گزیده‌ای از آثارش با مضمون زندگی روزمره است. در سرتاسر دورۀ هنرآفرینی‌اش، واقع‌گرایی<ref>realism</ref> بنیاد هنرش بود، اما وسایلی که در بیان رویکرد خود به واقعیت برگزید روزبه‌روز ظرافت بیشتری یافتند. رنگ در آثارش سردتر و قلم‌موکاری‌هایش آزادانه‌‌تر شد، چنان‌که در آخرین تابلوهایش ضربات قلم‌مو از نزدیک خالی از معنا به‌نظر می‌رسند، اما از فاصلۀ مناسب، شکل‌ها و فضاهایی می‌سازند که رنگ و فضای آن‌ها به‌طرز شگفت‌آوری طبیعی است؛ این کیفیت در تابلوی ندیمه‌ها به‌اوج می‌رسد. در آثار ولاسکز بلوغ فنی با تعمیق روان‌شناختی روزافزونی همراه شد. در هر مدلی که نقاشی می‌کرد، خواه قدرتمندترین مرد دنیا در زمان خود یعنی پادشاه اسپانیا، و خواه کوتوله‌های دربارش، صداقت، تعهد، و احترام به انسانیّت را یکسان به‌کار می‌بست. تک‌چهرۀ ''پاپ اینوکنتیوس دهم''<ref>''Pope Innocent X'' </ref> (۱۶۵۰م؛ نگارخانۀ دوریا پامفیلی<ref>Doria Pamphili Gallery</ref>، [[رم، شهر|رم]])، از بزرگ‌ترین دستاورهای او در تک‌چهره‌سازی است. از دیگر آثار مهم اوست: ''تسلیم برِدا''<ref>''The Surrender of Breda'' </ref> (۱۶۳۴ـ۱۶۳۵م؛ پرادو)، از برجسته‌ترین نقاشی‌های تاریخی معاصرِ ولاسکز؛ ''ونوس روکبی''<ref>''The Rokeby Venus'' </ref> (ح ۱۶۴۸م؛ [[نگارخانه ملی لندن|نگارخانۀ ملی لندن]]<ref>National Gallery, London </ref>)، نخستین نقاشی پیکر برهنۀ<ref>nude </ref> اسپانیایی؛ و تکچهرههای ''فیلیپ چهارم'' (نگارخانۀ ملی، لندن) و ''خوان دِ پارخا''<ref>''Juan de Pareja'' </ref> (۱۶۵۰م؛ موزۀ متروپولیتن<ref>Metropolitan Museum </ref>، [[نیویورک]]). ولاسکز در [[سویل، شهر|سویل]]<ref>Seville </ref> به‌دنیا آمد. نخست از فرانسیسکو د اِررا<ref>Francisco de Herrera </ref> هنر آموخت، و سپس معلم فرزانه‌تری همچون [[پاچکو، فرانسیسکو (۱۵۷۱ـ۱۶۵۴)|فرانسیسکو پاچکو]]<ref>Francisco Pacheco </ref> را برگزید که در ۱۶۱۸م با دخترش خوانا<ref>Juana</ref> ازدواج کرد. نخستین آثارش در سویل، ''بودگون‌ها''<ref>''bodegones''</ref> («نقاشی‌های آشپزخانه‌ای»)، از نوع رایج در آن زمان بودند؛ این زمره آثار، پیکره‌های دهقانی و نقش اشیای دقیقی را دربرمی‌گیرند، که از «طبیعت‌گرایی<ref> naturalism </ref>» کاراوادجو<ref>Caravaggio </ref> متأثرند. در ۱۶۲۲م ولاسکز مدت کوتاهی به مادرید رفت. سال بعد توسط وزیر فیلیپ چهارم به مادرید فراخوانده شد، و توفیقی آنی به‌دست آورد، و بی‌درنگ به مقام نقاش دربار منصوب گردید. تابلوی ''دائم‌الخمرها''<ref>''(The Topers (Los borrachos''</ref> (۱۶۲۹م؛ پرادو) او را به‌شهرت رساند. در همین زمان [[روبنس، پتر پل (۱۵۷۷ـ۱۶۴۰)|روبنس]]<ref>Rubens</ref> را در مادرید ملاقات کرد، و از سفر اول خود به [[ایتالیا]] (۱۶۲۹ـ۱۶۳۱م) تأثیر پذیرفت. از آثار نقاشان بزرگ ونیز اتود برداشت و سپس به رم و ناپل رفت، و با [[ریبرا، خوزه د (۱۵۹۱ـ۱۶۵۲)|خوزه دِ ریبرا]]<ref> José de Ribera </ref> آشنا شد. تابلوی ''کورۀ آهنگری وولکان''<ref>''Forge of Vulcan'' </ref> (ح ۱۶۳۰م؛ پرادو) تلفیقی است از مضمون اسطوره‌ای در قالب ایتالیایی با واقع‌گرایی اسپانیایی. تک‌چهره‌سازی ولاسکز از پاپ [[اینوکنتیوس دهم]]، طرح منظرۀ ''باغ‌های ویلای مدیچی''<ref>''Gardens of the Villa Medici'' </ref> (پرادو) و ''ونوس روکبی''، به‌قصد تقلید از تیسین<ref>''Titian'' </ref>، حاصل سفر دوم ولاسکز به ایتالیا بود (برای خرید آثار نقاشی و کسب اطلاعاتی برای تشکیل یک آکادمی سلطنتی<ref>Royal Academy</ref> در [[اسپانیا]] به این سفر رفت). تأثیر سریع ولاسکز در اسپانیا اندک بود، هرچند گویا<ref> Goya </ref> بعدها «[[رامبرانت، هارمنس وان راین (۱۶۰۶ـ۱۶۶۹)|رامبرانت]]<ref>Rembrandt </ref>، ولاسکز، و طبیعت» را منابع الهام خود خواند، و نقاشان بزرگ دیگری همچون [[مانه، ادوآر (۱۸۳۲ـ۱۸۸۳)|مانه]]<ref>Manet</ref> از هنرش تأثیر پذیرفتند. | </ref> (۱۶۵۶م؛ [[پرادو]]<ref> Prado </ref>، [[مادرید، شهر|مادرید]]) از شاخص‌ترین نقاشی‌هایش، و تابلوی ''زنان در حال نیمرو پختن''<ref>''Women Frying Eggs''</ref> (۱۶۱۸م، نگارخانۀ ملی اسکاتلند<ref> National Gallery of Scotland </ref>، [[ادینبورگ]]<ref>Edinburgh </ref>) نمونۀ گزیده‌ای از آثارش با مضمون زندگی روزمره است. در سرتاسر دورۀ هنرآفرینی‌اش، واقع‌گرایی<ref>realism</ref> بنیاد هنرش بود، اما وسایلی که در بیان رویکرد خود به واقعیت برگزید روزبه‌روز ظرافت بیشتری یافتند. رنگ در آثارش سردتر و قلم‌موکاری‌هایش آزادانه‌‌تر شد، چنان‌که در آخرین تابلوهایش ضربات قلم‌مو از نزدیک خالی از معنا به‌نظر می‌رسند، اما از فاصلۀ مناسب، شکل‌ها و فضاهایی می‌سازند که رنگ و فضای آن‌ها به‌طرز شگفت‌آوری طبیعی است؛ این کیفیت در تابلوی ندیمه‌ها به‌اوج می‌رسد. در آثار ولاسکز بلوغ فنی با تعمیق روان‌شناختی روزافزونی همراه شد. در هر مدلی که نقاشی می‌کرد، خواه قدرتمندترین مرد دنیا در زمان خود یعنی پادشاه اسپانیا، و خواه کوتوله‌های دربارش، صداقت، تعهد، و احترام به انسانیّت را یکسان به‌کار می‌بست. تک‌چهرۀ ''پاپ اینوکنتیوس دهم''<ref>''Pope Innocent X'' </ref> (۱۶۵۰م؛ نگارخانۀ دوریا پامفیلی<ref>Doria Pamphili Gallery</ref>، [[رم، شهر|رم]])، از بزرگ‌ترین دستاورهای او در تک‌چهره‌سازی است. از دیگر آثار مهم اوست: ''تسلیم برِدا''<ref>''The Surrender of Breda'' </ref> (۱۶۳۴ـ۱۶۳۵م؛ پرادو)، از برجسته‌ترین نقاشی‌های تاریخی معاصرِ ولاسکز؛ ''ونوس روکبی''<ref>''The Rokeby Venus'' </ref> (ح ۱۶۴۸م؛ [[نگارخانه ملی لندن|نگارخانۀ ملی لندن]]<ref>National Gallery, London </ref>)، نخستین نقاشی پیکر برهنۀ<ref>nude </ref> اسپانیایی؛ و تکچهرههای ''فیلیپ چهارم'' (نگارخانۀ ملی، لندن) و ''خوان دِ پارخا''<ref>''Juan de Pareja'' </ref> (۱۶۵۰م؛ موزۀ [[متروپولیتن (نیویورک)|متروپولیتن]]<ref>Metropolitan Museum </ref>، [[نیویورک]]). ولاسکز در [[سویل، شهر|سویل]]<ref>Seville </ref> به‌دنیا آمد. نخست از فرانسیسکو د اِررا<ref>Francisco de Herrera </ref> هنر آموخت، و سپس معلم فرزانه‌تری همچون [[پاچکو، فرانسیسکو (۱۵۷۱ـ۱۶۵۴)|فرانسیسکو پاچکو]]<ref>Francisco Pacheco </ref> را برگزید که در ۱۶۱۸م با دخترش خوانا<ref>Juana</ref> ازدواج کرد. نخستین آثارش در سویل، ''بودگون‌ها''<ref>''bodegones''</ref> («نقاشی‌های آشپزخانه‌ای»)، از نوع رایج در آن زمان بودند؛ این زمره آثار، پیکره‌های دهقانی و نقش اشیای دقیقی را دربرمی‌گیرند، که از «طبیعت‌گرایی<ref> naturalism </ref>» کاراوادجو<ref>Caravaggio </ref> متأثرند. در ۱۶۲۲م ولاسکز مدت کوتاهی به مادرید رفت. سال بعد توسط وزیر فیلیپ چهارم به مادرید فراخوانده شد، و توفیقی آنی به‌دست آورد، و بی‌درنگ به مقام نقاش دربار منصوب گردید. تابلوی ''دائم‌الخمرها''<ref>''(The Topers (Los borrachos''</ref> (۱۶۲۹م؛ پرادو) او را به‌شهرت رساند. در همین زمان [[روبنس، پتر پل (۱۵۷۷ـ۱۶۴۰)|روبنس]]<ref>Rubens</ref> را در مادرید ملاقات کرد، و از سفر اول خود به [[ایتالیا]] (۱۶۲۹ـ۱۶۳۱م) تأثیر پذیرفت. از آثار نقاشان بزرگ ونیز اتود برداشت و سپس به رم و ناپل رفت، و با [[ریبرا، خوزه د (۱۵۹۱ـ۱۶۵۲)|خوزه دِ ریبرا]]<ref> José de Ribera </ref> آشنا شد. تابلوی ''کورۀ آهنگری وولکان''<ref>''Forge of Vulcan'' </ref> (ح ۱۶۳۰م؛ پرادو) تلفیقی است از مضمون اسطوره‌ای در قالب ایتالیایی با واقع‌گرایی اسپانیایی. تک‌چهره‌سازی ولاسکز از پاپ [[اینوکنتیوس دهم]]، طرح منظرۀ ''باغ‌های ویلای مدیچی''<ref>''Gardens of the Villa Medici'' </ref> (پرادو) و ''ونوس روکبی''، به‌قصد تقلید از تیسین<ref>''Titian'' </ref>، حاصل سفر دوم ولاسکز به ایتالیا بود (برای خرید آثار نقاشی و کسب اطلاعاتی برای تشکیل یک آکادمی سلطنتی<ref>Royal Academy</ref> در [[اسپانیا]] به این سفر رفت). تأثیر سریع ولاسکز در اسپانیا اندک بود، هرچند گویا<ref> Goya </ref> بعدها «[[رامبرانت، هارمنس وان راین (۱۶۰۶ـ۱۶۶۹)|رامبرانت]]<ref>Rembrandt </ref>، ولاسکز، و طبیعت» را منابع الهام خود خواند، و نقاشان بزرگ دیگری همچون [[مانه، ادوآر (۱۸۳۲ـ۱۸۸۳)|مانه]]<ref>Manet</ref> از هنرش تأثیر پذیرفتند. | ||
| | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۸ ژانویهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۴:۱۷
| دیِه‌گو رودریگس ولاسکز Diego Rodriguez Velazquez | |
|---|---|
| زادروز |
سویل۱۵۹۹م |
| درگذشت | ۱۶۶۰م |
| ملیت | اسپانیایی |
| شغل و تخصص اصلی | نقاش |
| آثار | تابلوی ندیمه‌ها، تابلوی زنان در حال نیمرو پختن (۱۶۱۸م)، تک‌چهره پاپ اینوکنتیوس دهم (۱۶۵۰م)، تسلیم برِدا (۱۶۳۴ـ۱۶۳۵م)، تابلوی کوره آهنگری وولکان (ح ۱۶۳۰م) |
| گروه مقاله | نگارگری و مجسمه سازی جهان |
ولاسکز، دیِه‌گو رودریگس (۱۵۹۹ـ۱۶۶۰م)(Velazquez, Diego Rodriguez)
نقاش اسپانیایی. از برجسته‌ترین هنرمندان قرن ۱۷م، و نقاش دربار فیلیپ چهارم[۱] در مادرید بود. علاوه‌بر تکچهرههای بسیاری که از اعضای خاندان سلطنتی کشید، آثاری با مضامین دیگر، ازجمله دینی، صحنه‌های زندگی روزمره، و غیره خلق کرد. تابلوی ندیمه‌ها[۲] (۱۶۵۶م؛ پرادو[۳]، مادرید) از شاخص‌ترین نقاشی‌هایش، و تابلوی زنان در حال نیمرو پختن[۴] (۱۶۱۸م، نگارخانۀ ملی اسکاتلند[۵]، ادینبورگ[۶]) نمونۀ گزیده‌ای از آثارش با مضمون زندگی روزمره است. در سرتاسر دورۀ هنرآفرینی‌اش، واقع‌گرایی[۷] بنیاد هنرش بود، اما وسایلی که در بیان رویکرد خود به واقعیت برگزید روزبه‌روز ظرافت بیشتری یافتند. رنگ در آثارش سردتر و قلم‌موکاری‌هایش آزادانه‌‌تر شد، چنان‌که در آخرین تابلوهایش ضربات قلم‌مو از نزدیک خالی از معنا به‌نظر می‌رسند، اما از فاصلۀ مناسب، شکل‌ها و فضاهایی می‌سازند که رنگ و فضای آن‌ها به‌طرز شگفت‌آوری طبیعی است؛ این کیفیت در تابلوی ندیمه‌ها به‌اوج می‌رسد. در آثار ولاسکز بلوغ فنی با تعمیق روان‌شناختی روزافزونی همراه شد. در هر مدلی که نقاشی می‌کرد، خواه قدرتمندترین مرد دنیا در زمان خود یعنی پادشاه اسپانیا، و خواه کوتوله‌های دربارش، صداقت، تعهد، و احترام به انسانیّت را یکسان به‌کار می‌بست. تک‌چهرۀ پاپ اینوکنتیوس دهم[۸] (۱۶۵۰م؛ نگارخانۀ دوریا پامفیلی[۹]، رم)، از بزرگ‌ترین دستاورهای او در تک‌چهره‌سازی است. از دیگر آثار مهم اوست: تسلیم برِدا[۱۰] (۱۶۳۴ـ۱۶۳۵م؛ پرادو)، از برجسته‌ترین نقاشی‌های تاریخی معاصرِ ولاسکز؛ ونوس روکبی[۱۱] (ح ۱۶۴۸م؛ نگارخانۀ ملی لندن[۱۲])، نخستین نقاشی پیکر برهنۀ[۱۳] اسپانیایی؛ و تکچهرههای فیلیپ چهارم (نگارخانۀ ملی، لندن) و خوان دِ پارخا[۱۴] (۱۶۵۰م؛ موزۀ متروپولیتن[۱۵]، نیویورک). ولاسکز در سویل[۱۶] به‌دنیا آمد. نخست از فرانسیسکو د اِررا[۱۷] هنر آموخت، و سپس معلم فرزانه‌تری همچون فرانسیسکو پاچکو[۱۸] را برگزید که در ۱۶۱۸م با دخترش خوانا[۱۹] ازدواج کرد. نخستین آثارش در سویل، بودگون‌ها[۲۰] («نقاشی‌های آشپزخانه‌ای»)، از نوع رایج در آن زمان بودند؛ این زمره آثار، پیکره‌های دهقانی و نقش اشیای دقیقی را دربرمی‌گیرند، که از «طبیعت‌گرایی[۲۱]» کاراوادجو[۲۲] متأثرند. در ۱۶۲۲م ولاسکز مدت کوتاهی به مادرید رفت. سال بعد توسط وزیر فیلیپ چهارم به مادرید فراخوانده شد، و توفیقی آنی به‌دست آورد، و بی‌درنگ به مقام نقاش دربار منصوب گردید. تابلوی دائم‌الخمرها[۲۳] (۱۶۲۹م؛ پرادو) او را به‌شهرت رساند. در همین زمان روبنس[۲۴] را در مادرید ملاقات کرد، و از سفر اول خود به ایتالیا (۱۶۲۹ـ۱۶۳۱م) تأثیر پذیرفت. از آثار نقاشان بزرگ ونیز اتود برداشت و سپس به رم و ناپل رفت، و با خوزه دِ ریبرا[۲۵] آشنا شد. تابلوی کورۀ آهنگری وولکان[۲۶] (ح ۱۶۳۰م؛ پرادو) تلفیقی است از مضمون اسطوره‌ای در قالب ایتالیایی با واقع‌گرایی اسپانیایی. تک‌چهره‌سازی ولاسکز از پاپ اینوکنتیوس دهم، طرح منظرۀ باغ‌های ویلای مدیچی[۲۷] (پرادو) و ونوس روکبی، به‌قصد تقلید از تیسین[۲۸]، حاصل سفر دوم ولاسکز به ایتالیا بود (برای خرید آثار نقاشی و کسب اطلاعاتی برای تشکیل یک آکادمی سلطنتی[۲۹] در اسپانیا به این سفر رفت). تأثیر سریع ولاسکز در اسپانیا اندک بود، هرچند گویا[۳۰] بعدها «رامبرانت[۳۱]، ولاسکز، و طبیعت» را منابع الهام خود خواند، و نقاشان بزرگ دیگری همچون مانه[۳۲] از هنرش تأثیر پذیرفتند.
- ↑ Philip IV
- ↑ Las Meninas/The Maids of Honour
- ↑ Prado
- ↑ Women Frying Eggs
- ↑ National Gallery of Scotland
- ↑ Edinburgh
- ↑ realism
- ↑ Pope Innocent X
- ↑ Doria Pamphili Gallery
- ↑ The Surrender of Breda
- ↑ The Rokeby Venus
- ↑ National Gallery, London
- ↑ nude
- ↑ Juan de Pareja
- ↑ Metropolitan Museum
- ↑ Seville
- ↑ Francisco de Herrera
- ↑ Francisco Pacheco
- ↑ Juana
- ↑ bodegones
- ↑ naturalism
- ↑ Caravaggio
- ↑ (The Topers (Los borrachos
- ↑ Rubens
- ↑ José de Ribera
- ↑ Forge of Vulcan
- ↑ Gardens of the Villa Medici
- ↑ Titian
- ↑ Royal Academy
- ↑ Goya
- ↑ Rembrandt
- ↑ Manet