دینشاه ایرانی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}دینشاه ایرانی (بمبئی ۱۸۸۱ـ۱۹۳۸م)<br> | }}دینشاه ایرانی (بمبئی ۱۸۸۱ـ۱۹۳۸م)<br> | ||
[[پرونده: 20254000.jpg | بندانگشتی| | [[پرونده:20254000- 5.jpg|بندانگشتی|دینشاه ایرانی]] | ||
(نام کامل: جی‌جی‌باهای دینشاه ایرانی) حقوق‌دان، ایران‌شناس، نویسنده و مترجم ایرانی‌تبار هندی. از [[پارسیان هند]] بود و نسبش به ایزدیار کرمانی می‌رسد. در ۱۹۰۴ تحصیل رشتۀ حقوق را در دانشگاه بمبئی به‌پایان رساند و در این رشته از وکیلان درجۀ یک، به‌ویژه در شناخت قانون مالیات، بود. در ۱۹۱۸ با همکاری تنی چند، انجمن زردشتیان ایرانی مقیم بمبئی را بنیاد گذارد و ریاست آن را تا پایان زندگی‌اش بر‌عهده داشت. در ۱۹۳۲/۱۳۱۱ش به دعوت دولت ایران به‌همراه [[تاگور، رابیندرانات (۱۸۶۱ـ۱۹۴۱)|رابیندرانات تاگور]] به این کشور سفر کرد و با [[بهار، محمدتقی (مشهد ۱۲۶۵ـ تهران ۱۳۳۰ش)|ملک‌الشعرای بهار]]، [[رشیدیاسمی، غلامرضا (کرمانشاه ۱۲۷۳ـ تهران ۱۳۳۰ش)|رشید یاسمی]] و دیگران آشنا شد و در همان سال با سِمت ریاست هیئت پارسیان هند به حضور [[رضاشاه پهلوی (آلاشت ۱۲۵۷ـ ژوهانسبورگ ۱۳۲۳ش)|رضاشاه]] رسید. از اعضای انجمن راهنمایی مزدیسنا، انجمن گات‌ها و باشگاه بین‌المللی روتاری و فراموشخانه بود. همۀ کوشش خود را در تحقیق و انتشار فرهنگ و ادبیات ایران صرف کرد. | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۱ ژانویهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۳:۴۸
| دینشاه ایرانی | |
|---|---|
| زادروز |
بمبئی ۱۸۸۱م |
| درگذشت | ۱۹۳۸م |
| ملیت | هندی |
| تحصیلات و محل تحصیل | حقوق - دانشگاه بمبئی |
| شغل و تخصص اصلی | حقوق دان |
| شغل و تخصص های دیگر | مترجم |
| آثار | فلسفه زردشت (۱۹۳۴)؛ اخلاق ایرانیان باستان (جلد ۱ بمبیی ۱۳۰۹ش؛ جلد ۲، تهران، ۱۳۱۲ش)؛ و ترجمه: تعلیمات زردشت از رشید شهمردان (بمبیی، ۱۳۱۱ش)؛ ترجمه دیوان حافظ به انگلیسی (۲ جلد)؛ ترجمه کلیله‌ودمنه بهرامشاهی به انگلیسی |
| گروه مقاله | ادبیات سایر کشورها |
دینشاه ایرانی (بمبئی ۱۸۸۱ـ۱۹۳۸م)
(نام کامل: جی‌جی‌باهای دینشاه ایرانی) حقوق‌دان، ایران‌شناس، نویسنده و مترجم ایرانی‌تبار هندی. از پارسیان هند بود و نسبش به ایزدیار کرمانی می‌رسد. در ۱۹۰۴ تحصیل رشتۀ حقوق را در دانشگاه بمبئی به‌پایان رساند و در این رشته از وکیلان درجۀ یک، به‌ویژه در شناخت قانون مالیات، بود. در ۱۹۱۸ با همکاری تنی چند، انجمن زردشتیان ایرانی مقیم بمبئی را بنیاد گذارد و ریاست آن را تا پایان زندگی‌اش بر‌عهده داشت. در ۱۹۳۲/۱۳۱۱ش به دعوت دولت ایران به‌همراه رابیندرانات تاگور به این کشور سفر کرد و با ملک‌الشعرای بهار، رشید یاسمی و دیگران آشنا شد و در همان سال با سِمت ریاست هیئت پارسیان هند به حضور رضاشاه رسید. از اعضای انجمن راهنمایی مزدیسنا، انجمن گات‌ها و باشگاه بین‌المللی روتاری و فراموشخانه بود. همۀ کوشش خود را در تحقیق و انتشار فرهنگ و ادبیات ایران صرف کرد.
برخی از آثار
- فلسفۀ زردشت (۱۹۳۴م)
- اخلاق ایرانیان باستان (جلد ۱، بمبئی ۱۳۰۹ش؛ جلد ۲، تهران، ۱۳۱۲ش)
- ترجمۀ تعلیمات زردشت از رشید شهمردان (بمبئی، ۱۳۱۱ش)
- ترجمۀ دیوان حافظ به انگلیسی (۲ جلد)
- ترجمۀ کلیله‌ودمنۀ بهرامشاهی به انگلیسی
- ترجمۀ پوراندخت‌نامۀ پورداود به انگلیسی (بمبئی، ۱۳۰۷ش)
- تذکرۀ سخنوران دوران پهلوی (کلکته، ۱۳۱۳ش) تذکرۀ شاعران دورۀ رضاشاه با منتخبی از اشعار آنان به انگلیسی
- پرتوی از فلسفۀ ایران باستان (بمبئی، ۱۳۱۵ش)
- پیک مزدیسنان (بمبئی، ۱۳۰۶ش)