پیرو دی کوزیمو (ح ۱۴۶۲م ـ ح ۱۵۲۱): تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
پیِرو دی کوزیمو (ح ۱۴۶۲م ـ ح ۱۵۲۱)(Piero di Cosimo)<br/> [[File:13236300.jpg|thumb|آبستني مريم عذرا، اثر پيِرو دي کوزيمو]]نقاش غیرعادیِ (اگر نه روانپریش) فلورانسی<ref>Florentine </ref>. علاوهبر پردههای دینی، نقاشیهای بدیعی از موضوعهای اساطیری، اغلب فون<ref>faun </ref>ها و قنطورس<ref>centaur</ref>ها، کشید؛ ''آتش جنگل''<ref>''Forest Fire'' </ref> (ح ۱۵۰۵؛ موزۀ اشمولین<ref>Ashmolean Museum </ref>، آکسفورد) از آن جمله است. دی کوزیمو پسر لورنتسو دِ مدیچی<ref>Lorenzo de Medici</ref>، و شاگرد کوزیمو روسّلّی<ref>Cosimo Rosselli </ref> بود، و نام کوچک او را روی خود گذاشت. اگرچه از سینیورلّی<ref>Signorelli </ref> و لئوناردو<ref>Leonardo </ref> تأثیر گرفت، تخّیلی شخصی و دمدمی داشت که به تصویرهایش از ساتیر<ref>satyr </ref>ها و قنطورسهای افسانههای کهن، شوروحال میبخشید. تخیّل خلاق او در تصاویر حیوانات مختلفِ آثارش نیز تجلّی یافته است. در نقاشی ''پرسئوس و آندرومدا''<ref>''Perseus and Andromeda'' </ref> (ح ۱۵۱۰ـ۱۵۱۵؛ موزۀ اوفیتسی<ref>Uffizi </ref>، فلورانس<ref>Florence</ref>)، اژدهایی خیالی را بهتصویر میکشد؛ در اثر اسطورهای دیگرش با نام ''مرگ پروکریس''<ref>''The Death of Procris'' </ref> (ح ۱۵۰۰؛ نگارخانۀ ملی لندن<ref>National Gallery, London </ref>)، همچون کار نقاش معاصرش بوتیچلی<ref>Botticelli</ref>، با رقتانگیزی ظریفی یک فون عجیبوغریب را بهنمایش میگذارد. تکچهرههایی نیز با شخصیتپردازی قوی آفرید که نشان از کاریکاتورهای لئورناردو دارند. آندرآ دل سارتو<ref> Andrea del Sarto</ref> نزد او تعلیم دید. | {{جعبه زندگینامه|عنوان=جعبه زندگینامه|نام=|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=|تاریخ مرگ=|دوره زندگی=|ملیت=|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}پیِرو دی کوزیمو (ح ۱۴۶۲م ـ ح ۱۵۲۱)(Piero di Cosimo)<br/> [[File:13236300.jpg|thumb|آبستني مريم عذرا، اثر پيِرو دي کوزيمو]]نقاش غیرعادیِ (اگر نه روانپریش) فلورانسی<ref>Florentine </ref>. علاوهبر پردههای دینی، نقاشیهای بدیعی از موضوعهای اساطیری، اغلب فون<ref>faun </ref>ها و قنطورس<ref>centaur</ref>ها، کشید؛ ''آتش جنگل''<ref>''Forest Fire'' </ref> (ح ۱۵۰۵؛ موزۀ اشمولین<ref>Ashmolean Museum </ref>، آکسفورد) از آن جمله است. دی کوزیمو پسر لورنتسو دِ مدیچی<ref>Lorenzo de Medici</ref>، و شاگرد کوزیمو روسّلّی<ref>Cosimo Rosselli </ref> بود، و نام کوچک او را روی خود گذاشت. اگرچه از سینیورلّی<ref>Signorelli </ref> و لئوناردو<ref>Leonardo </ref> تأثیر گرفت، تخّیلی شخصی و دمدمی داشت که به تصویرهایش از ساتیر<ref>satyr </ref>ها و قنطورسهای افسانههای کهن، شوروحال میبخشید. تخیّل خلاق او در تصاویر حیوانات مختلفِ آثارش نیز تجلّی یافته است. در نقاشی ''پرسئوس و آندرومدا''<ref>''Perseus and Andromeda'' </ref> (ح ۱۵۱۰ـ۱۵۱۵؛ موزۀ اوفیتسی<ref>Uffizi </ref>، فلورانس<ref>Florence</ref>)، اژدهایی خیالی را بهتصویر میکشد؛ در اثر اسطورهای دیگرش با نام ''مرگ پروکریس''<ref>''The Death of Procris'' </ref> (ح ۱۵۰۰؛ نگارخانۀ ملی لندن<ref>National Gallery, London </ref>)، همچون کار نقاش معاصرش بوتیچلی<ref>Botticelli</ref>، با رقتانگیزی ظریفی یک فون عجیبوغریب را بهنمایش میگذارد. تکچهرههایی نیز با شخصیتپردازی قوی آفرید که نشان از کاریکاتورهای لئورناردو دارند. آندرآ دل سارتو<ref> Andrea del Sarto</ref> نزد او تعلیم دید. | ||
<br/> <!--13236300--> | <br/> <!--13236300--> | ||
[[Category:نگارگری و مجسمه سازی جهان]] [[Category:پیش از قرن 20 - اشخاص]] | [[Category:نگارگری و مجسمه سازی جهان]] [[Category:پیش از قرن 20 - اشخاص]] | ||
نسخهٔ ۲۶ ژانویهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۷:۳۳
| جعبه زندگینامه |
|---|
پیِرو دی کوزیمو (ح ۱۴۶۲م ـ ح ۱۵۲۱)(Piero di Cosimo)
نقاش غیرعادیِ (اگر نه روانپریش) فلورانسی[۱]. علاوهبر پردههای دینی، نقاشیهای بدیعی از موضوعهای اساطیری، اغلب فون[۲]ها و قنطورس[۳]ها، کشید؛ آتش جنگل[۴] (ح ۱۵۰۵؛ موزۀ اشمولین[۵]، آکسفورد) از آن جمله است. دی کوزیمو پسر لورنتسو دِ مدیچی[۶]، و شاگرد کوزیمو روسّلّی[۷] بود، و نام کوچک او را روی خود گذاشت. اگرچه از سینیورلّی[۸] و لئوناردو[۹] تأثیر گرفت، تخّیلی شخصی و دمدمی داشت که به تصویرهایش از ساتیر[۱۰]ها و قنطورسهای افسانههای کهن، شوروحال میبخشید. تخیّل خلاق او در تصاویر حیوانات مختلفِ آثارش نیز تجلّی یافته است. در نقاشی پرسئوس و آندرومدا[۱۱] (ح ۱۵۱۰ـ۱۵۱۵؛ موزۀ اوفیتسی[۱۲]، فلورانس[۱۳])، اژدهایی خیالی را بهتصویر میکشد؛ در اثر اسطورهای دیگرش با نام مرگ پروکریس[۱۴] (ح ۱۵۰۰؛ نگارخانۀ ملی لندن[۱۵])، همچون کار نقاش معاصرش بوتیچلی[۱۶]، با رقتانگیزی ظریفی یک فون عجیبوغریب را بهنمایش میگذارد. تکچهرههایی نیز با شخصیتپردازی قوی آفرید که نشان از کاریکاتورهای لئورناردو دارند. آندرآ دل سارتو[۱۷] نزد او تعلیم دید.