پوسن، نیکلا (۱۵۹۴ـ۱۶۶۵): تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۲۶ ژانویهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۸:۲۶

پوسَن، نیکُلا (۱۵۹۴ـ۱۶۶۵م)(Poussin, Nicolas)

نقاش فرانسوی. بیشتر در رم کار کرد، و نمایندۀ سرآمد کلاسی‌سیسم بارُوکِ^[۱] قرن ۱۷م بود. چندین نقاشی دینی^[۲] بزرگ آفرید، لیکن آوازه‌اش بیشتر حاصل نقاشی از صحنه‌های اساطیری^[۳] و ادبی به‌شیوۀ کلاسیک^[۴] خشک است، ازجمله تابلوی در آرکادیا هم هستم^[۵] (۱۶۳۸ـ۱۶۳۹م؛ لوور^[۶]، پاریس). سبک کارش در تحولات هنری فرانسه تأثیر عمیقی برجا گذاشت. پوسن بیشترِ دوران فعالیت هنری‌اش را در رم سپری کرد، ولی مدت کوتاهی نقاش دربار لوئی سیزدهم در فرانسه بود (۱۶۴۰ـ۱۶۴۳م). به‌‌رغم آن که در فرانسه حضور نداشت، شهرت بسیاری در آن دیار به‌دست آورد، و شیوۀ کارش سبک رسمی آکادمی فرانسه^[۷] در دورۀ ریاست شارل لوبرون^[۸] شد. کلاسی‌سیسم مقید این سبک، که تا حدی تمایل زمانه به فلسفۀ رواقی^[۹] را باز می‌تابد، با تئاتر کلاسیک کورنی^[۱۰] و راسین^[۱۱] هم‌سو است. برخی از آثار عمدۀ پوسن عبارت‌اند از الهام شاعر^[۱۲] (۱۶۳۶م؛ لوور)؛ عید باکوس^[۱۳] (نگارخانۀ ملی لندن^[۱۴])، که آن‌را پیش از ۱۶۴۱م برای ریشلیو^[۱۵] کشید، گوسالۀ طلایی^[۱۶] (پیش از ۱۶۳۴م؛ نگارخانۀ ملی، لندن) و خاکسپاری^[۱۷] (نگارخانۀ ملی ایرلند^[۱۸]). خودنگاری فوق‌العاده‌ای از وی در ۵۶سالگی، در موزۀ لوور نگهداری می‌شود. پوسن در ۳۰سالگی به رم رفت. نخست از مانریسم^[۱۹] و بارُوک^[۲۰] رایج بسیار تأثیر گرفت، به‌ویژه دومنیکینو^[۲۱] را می‌ستود، و با او کار کرد؛ ولی به‌طور کلی منابع الهام او به سه دسته تقلیل‌پذیرند؛ دوران باستان، از طریق پیکره‌های یونانی و رومی؛ رافائل، در نقاشی‌های دینی و روایی؛ و تیسین^[۲۲]، در مضامین عیش‌ونوش و مانند آن. از رافائل طرز انتقال معنا به‌کمک حالت‌های بدن را فراگرفت؛ از تیسین، که از ۱۶۳۶ تا ۱۶۴۰م به بررسی دقیق آثارش پرداخت، ارزش رنگ‌های گرم و پرمایه را آموخت.

↑ baroque classicism
↑ religious painting
↑ mythological
↑ classical
↑ Et in Arcadia Ego
↑ Louvre
↑ French Academy
↑ Charles Lebrun
↑ Stoic Corneille
↑ Corneille
↑ Racine
↑ The Inspiration of the poet
↑ Bacchanalian Festival
↑ National Gallery, London
↑ Richelieu
↑ The Golden Calf
↑ The Entombment
↑ National Gallery of Ireland
↑ Mannerism
↑ baroque
↑ Domenichino
↑ Titian

[1] roque classicism

[2] religious painting

[3] ythological

[4] ssical

[5] Et in Arcadia Ego

[6] Louvre

[7] French Academy

[8] Charles Lebrun

[9] Stoic Corneille

[10] Corneille

[11] Racine

[12] The Inspiration of the poet

[13] Bacchanalian Festival

[14] National Gallery, London

[15] Richelieu

[16] The Golden Calf

[17] The Entombment

[18] National Gallery of Ireland

[19] Mannerism

[20] roque

[21] Domenichino

[22] Titian

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

[۱۰]

[۱۱]

[۱۲]

[۱۳]

[۱۴]

[۱۵]

[۱۶]

[۱۷]

[۱۸]

[۱۹]

[۲۰]

[۲۱]

[۲۲]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-{{جعبه زندگینامه|عنوان=جعبه زندگینامه|نام=|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=|تاریخ مرگ=|دوره زندگی=|ملیت=|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}پوسَن، نیکُلا (۱۵۹۴ـ۱۶۶۵)(Poussin, Nicolas)
+{{جعبه زندگینامه|عنوان=جعبه زندگینامه|نام=|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=|تاریخ مرگ=|دوره زندگی=|ملیت=|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}پوسَن، نیکُلا (۱۵۹۴ـ۱۶۶۵م)(Poussin, Nicolas)
 [[File:13196500.jpg|thumb|تابستان، اثر نيکلا پوسن]]
-نقاش فرانسوی. بیشتر در رم کار کرد، و نمایندۀ سرآمد کلاسی‌سیسم بارُوکِ<ref>baroque classicism</ref> قرن ۱۷ بود. چندین نقاشی دینی<ref>religious painting </ref> بزرگ آفرید، لیکن آوازه‌اش بیشتر حاصل نقاشی از صحنه‌های اساطیری<ref>mythological </ref> و ادبی به‌شیوۀ کلاسیک<ref>classical </ref> خشک است، ازجمله تابلوی ''در آرکادیا هم هستم''<ref>''Et in Arcadia Ego'' </ref> (۱۶۳۸ـ۱۶۳۹؛ لوور<ref>Louvre </ref>، پاریس). سبک کارش در تحولات هنری فرانسه تأثیر عمیقی برجا گذاشت. پوسن بیشترِ دوران فعالیت هنری‌اش را در رم سپری کرد، ولی مدت کوتاهی نقاش دربار لوئی سیزدهم در فرانسه بود (۱۶۴۰ـ۱۶۴۳). به‌‌رغم آن که در فرانسه حضور نداشت، شهرت بسیاری در آن دیار به‌دست آورد، و شیوۀ کارش سبک رسمی آکادمی فرانسه<ref>French Academy </ref> در دورۀ ریاست شارل لوبرون<ref>Charles Lebrun </ref> شد. کلاسی‌سیسم مقید این سبک، که تا حدی تمایل زمانه به فلسفۀ رواقی<ref>Stoic Corneille</ref> را باز می‌تابد، با تئاتر کلاسیک کورنی<ref>Corneille</ref> و راسین<ref>Racine</ref> هم‌سو است. برخی از آثار عمدۀ پوسن عبارت‌اند از ''الهام شاعر''<ref>''The Inspiration of the poet'' </ref> (۱۶۳۶؛ لوور)؛ ''عید باکوس''<ref>''Bacchanalian Festival'' </ref> (نگارخانۀ ملی لندن<ref>National Gallery, London </ref>)، که آن‌را پیش از ۱۶۴۱ برای ریشلیو<ref>Richelieu </ref> کشید، ''گوسالۀ طلایی''<ref>''The Golden Calf'' </ref> (پیش از ۱۶۳۴؛ نگارخانۀ ملی، لندن) و ''خاکسپاری''<ref>''The Entombment'' </ref> (نگارخانۀ ملی ایرلند<ref>National Gallery of Ireland </ref>). خودنگاری فوق‌العاده‌ای از وی در ۵۶سالگی، در موزۀ لوور نگهداری می‌شود. پوسن در ۳۰سالگی به رم رفت. نخست از مانریسم<ref>Mannerism </ref> و بارُوک<ref>baroque </ref> رایج بسیار تأثیر گرفت، به‌ویژه دومنیکینو<ref>Domenichino</ref> را می‌ستود، و با او کار کرد؛ ولی به‌طور کلی منابع الهام او به سه دسته تقلیل‌پذیرند؛ دوران باستان، از طریق پیکره‌های یونانی و رومی؛ رافائل، در نقاشی‌های دینی و روایی؛ و تیسین<ref> Titian</ref>، در مضامین عیش‌ونوش و مانند آن. از رافائل طرز انتقال معنا به‌کمک حالت‌های بدن را فراگرفت؛ از تیسین، که از ۱۶۳۶ تا ۱۶۴۰ به بررسی دقیق آثارش پرداخت، ارزش رنگ‌های گرم و پرمایه را آموخت.
+نقاش فرانسوی. بیشتر در [[رم، شهر|رم]] کار کرد، و نمایندۀ سرآمد کلاسی‌سیسم بارُوکِ<ref>baroque classicism</ref> قرن ۱۷م بود. چندین نقاشی دینی<ref>religious painting </ref> بزرگ آفرید، لیکن آوازه‌اش بیشتر حاصل نقاشی از صحنه‌های اساطیری<ref>mythological </ref> و ادبی به‌شیوۀ کلاسیک<ref>classical </ref> خشک است، ازجمله تابلوی ''در آرکادیا هم هستم''<ref>''Et in Arcadia Ego'' </ref> (۱۶۳۸ـ۱۶۳۹م؛ لوور<ref>Louvre </ref>، پاریس). سبک کارش در تحولات هنری فرانسه تأثیر عمیقی برجا گذاشت. پوسن بیشترِ دوران فعالیت هنری‌اش را در رم سپری کرد، ولی مدت کوتاهی نقاش دربار لوئی سیزدهم در فرانسه بود (۱۶۴۰ـ۱۶۴۳م). به‌‌رغم آن که در فرانسه حضور نداشت، شهرت بسیاری در آن دیار به‌دست آورد، و شیوۀ کارش سبک رسمی آکادمی فرانسه<ref>French Academy </ref> در دورۀ ریاست شارل لوبرون<ref>Charles Lebrun </ref> شد. کلاسی‌سیسم مقید این سبک، که تا حدی تمایل زمانه به فلسفۀ رواقی<ref>Stoic Corneille</ref> را باز می‌تابد، با تئاتر کلاسیک کورنی<ref>Corneille</ref> و راسین<ref>Racine</ref> هم‌سو است. برخی از آثار عمدۀ پوسن عبارت‌اند از ''الهام شاعر''<ref>''The Inspiration of the poet'' </ref> (۱۶۳۶م؛ لوور)؛ ''عید باکوس''<ref>''Bacchanalian Festival'' </ref> (نگارخانۀ ملی لندن<ref>National Gallery, London </ref>)، که آن‌را پیش از ۱۶۴۱م برای ریشلیو<ref>Richelieu </ref> کشید، ''گوسالۀ طلایی''<ref>''The Golden Calf'' </ref> (پیش از ۱۶۳۴م؛ نگارخانۀ ملی، لندن) و ''خاکسپاری''<ref>''The Entombment'' </ref> (نگارخانۀ ملی ایرلند<ref>National Gallery of Ireland </ref>). خودنگاری فوق‌العاده‌ای از وی در ۵۶سالگی، در موزۀ لوور نگهداری می‌شود. پوسن در ۳۰سالگی به رم رفت. نخست از مانریسم<ref>Mannerism </ref> و بارُوک<ref>baroque </ref> رایج بسیار تأثیر گرفت، به‌ویژه دومنیکینو<ref>Domenichino</ref> را می‌ستود، و با او کار کرد؛ ولی به‌طور کلی منابع الهام او به سه دسته تقلیل‌پذیرند؛ دوران باستان، از طریق پیکره‌های یونانی و رومی؛ رافائل، در نقاشی‌های دینی و روایی؛ و تیسین<ref> Titian</ref>، در مضامین عیش‌ونوش و مانند آن. از رافائل طرز انتقال معنا به‌کمک حالت‌های بدن را فراگرفت؛ از تیسین، که از ۱۶۳۶ تا ۱۶۴۰م به بررسی دقیق آثارش پرداخت، ارزش رنگ‌های گرم و پرمایه را آموخت.
 &nbsp;