اردشیر ارژنگ: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
}} | }} | ||
[[پرونده:2042148899.jpg|جایگزین=اردشیر ارژنگ- نقش برجسته|بندانگشتی|اردشیر ارژنگ- نقش برجسته]] | [[پرونده:2042148899.jpg|جایگزین=اردشیر ارژنگ- نقش برجسته|بندانگشتی|اردشیر ارژنگ- نقش برجسته]] | ||
<p style="text-align: justify;">اردشیر ارژنگ (تهران ۱۳۱۹- تگزاس ۱۳۸۹ش)</p> <p dir="RTL" style="text-align: justify;"> </p> <p dir="RTL" style="text-align: justify;">مجسمهساز و نقاش ایرانی. | <p style="text-align: justify;">اردشیر ارژنگ (تهران ۱۳۱۹- تگزاس ۱۳۸۹ش)</p> <p dir="RTL" style="text-align: justify;"> </p> <p dir="RTL" style="text-align: justify;">مجسمهساز و نقاش ایرانی. تحصیلات ابتدایی و متوسطهی خود را در تهران گذراند و سپس برای ادامهی تحصیل و آموزش نقاشی عازم ایتالیا و در آنجا وارد [[آکادمی_رم|آکادمی رم شد]].</p> <p dir="RTL" style="text-align: justify;">ارژنگ در چهارمین بیینال تهران (بهار 1343- در کنار هنرمندان شاخصی چون [[رضا_بانگیز|رضا_بانگیز]]، [[پاکباز، رویین|رویین پاکباز]]، [[فرامرز_پیلارام_(تهران_۱۳۱۶ـ۱۳۶۲ش)|فرامرز پیلارام]]، [[حشمت_جزنی|حشمت_جزنی]]، [[بیژن_الهی|بیژن_الهی]]، [[ژازه_طباطبایی|ژازه_طباطبایی]]، [[پرویز_کلانتری_(زنجان_۱۳۱۰ش)|پرویز کلانتری]] و [[مرتضی_ممیز|مرتضی_ممیز]])، در نمایشگاه نقاشان ایرانیِ پروردهی ایتالیا (در انجمن فرهنگی ایران و ایتالیا) و در نمایشگاه گروهی انجمن ایران و امریکا، در نمایشگاه گالری گاندولا (ایتالیا، ونیز) و گالری بورگز (ایتالیا، رم) شرکت کرده است. او در چهارمین بیینال تهران با مجسمهی ''انتظار و برهنه''، شرکت کرد و تا حدی به [[رئالیسم (هنر و ادبیات)|رئالیسم]] رایج آن روزها وفادار مانده بود که اندکی دفرماسیون را مجاز میدانست. او دو سال بعد در پنجمین بیینال منطقهای تهران (تیر 1345- در محل موزهی مردمشناسی- با حضور هنرمندان برجستهای چون پیلارام، [[حسین_زنده_رودی|زندهرودی]]، معصومه سیحون، [[چنگیز_شهوق|چنگیز_شهوق]]، ژازه طباطبایی، [[کامران_کاتوزیان_(تهران_۱۳۲۰ش)|کامران کاتوزیان]] و مرتضی ممیز)، بارلیفی (حکاکی برجسته) را به نام ''ارواح''، که از مس ساخته بود، به نمایش گذاشت. این حکاکی بر روی قطعهی برنجی که ابعدادی نسبتا بزرگ داشت (۱۹۸× ۴۸ سانتیمتر) شروع تجربهی نیمبرجستهی او شد و به اجراهای بزرگ روی دیوار شهر انجامید. ارژنگ بعدها بیشتر وقتش را به آموزش هنر اختصاص داد. موضوع عمدهی آثار او [[پرتره|پرتره]] است.</p> <p dir="RTL" style="text-align: justify;">او در دهههای آخر زندگیاش به امریکا مهاجرت کرد.</p> <p dir="RTL" style="text-align: justify;"> </p> <p dir="RTL" style="text-align: justify;">منابع:</p> | ||
*''نود سال نوآوری در هنر تجسمی ایران''، جواد مجابی؛ پیکره: 1395 | *''نود سال نوآوری در هنر تجسمی ایران''، جواد مجابی؛ پیکره: 1395 | ||
نسخهٔ ۲۶ ژانویهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۹:۳۷
| اردشیر ارژنگ | |
|---|---|
| زادروز |
تهران ۱۳۱۹ش |
| درگذشت | تگزاس ۱۳۸۹ش |
| محل زندگی | ایران- امریکا |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | کارشناسی نقاسی- آکادمی رم |
| شغل و تخصص اصلی | نقاش و مجسمهساز |
| آثار | ارواح |
| گروه مقاله | نگارگری و مجسمهسازی |
| جوایز و افتخارات | |
اردشیر ارژنگ (تهران ۱۳۱۹- تگزاس ۱۳۸۹ش)
مجسمهساز و نقاش ایرانی. تحصیلات ابتدایی و متوسطهی خود را در تهران گذراند و سپس برای ادامهی تحصیل و آموزش نقاشی عازم ایتالیا و در آنجا وارد آکادمی رم شد.
ارژنگ در چهارمین بیینال تهران (بهار 1343- در کنار هنرمندان شاخصی چون رضا_بانگیز، رویین پاکباز، فرامرز پیلارام، حشمت_جزنی، بیژن_الهی، ژازه_طباطبایی، پرویز کلانتری و مرتضی_ممیز)، در نمایشگاه نقاشان ایرانیِ پروردهی ایتالیا (در انجمن فرهنگی ایران و ایتالیا) و در نمایشگاه گروهی انجمن ایران و امریکا، در نمایشگاه گالری گاندولا (ایتالیا، ونیز) و گالری بورگز (ایتالیا، رم) شرکت کرده است. او در چهارمین بیینال تهران با مجسمهی انتظار و برهنه، شرکت کرد و تا حدی به رئالیسم رایج آن روزها وفادار مانده بود که اندکی دفرماسیون را مجاز میدانست. او دو سال بعد در پنجمین بیینال منطقهای تهران (تیر 1345- در محل موزهی مردمشناسی- با حضور هنرمندان برجستهای چون پیلارام، زندهرودی، معصومه سیحون، چنگیز_شهوق، ژازه طباطبایی، کامران کاتوزیان و مرتضی ممیز)، بارلیفی (حکاکی برجسته) را به نام ارواح، که از مس ساخته بود، به نمایش گذاشت. این حکاکی بر روی قطعهی برنجی که ابعدادی نسبتا بزرگ داشت (۱۹۸× ۴۸ سانتیمتر) شروع تجربهی نیمبرجستهی او شد و به اجراهای بزرگ روی دیوار شهر انجامید. ارژنگ بعدها بیشتر وقتش را به آموزش هنر اختصاص داد. موضوع عمدهی آثار او پرتره است.
او در دهههای آخر زندگیاش به امریکا مهاجرت کرد.
منابع:
- نود سال نوآوری در هنر تجسمی ایران، جواد مجابی؛ پیکره: 1395