کاظم زاده ایرانشهر، حسین: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
}} | }} | ||
[[پرونده:35077200- 2.jpg|جایگزین=حسین کاظمزاده ایرانشهر|بندانگشتی|حسین کاظمزاده ایرانشهر]] | [[پرونده:35077200- 2.jpg|جایگزین=حسین کاظمزاده ایرانشهر|بندانگشتی|حسین کاظمزاده ایرانشهر]] | ||
نویسنده، نمایشنامهنویس و روزنامهنگار ایرانی. در ۱۲۸۴ش، به استانبول رفت و پنج سال با سمت منشی در ادارۀ تذکرۀ سفارت ایران به کار مشغول شد و ضمناً در همین مدت در دانشگاه استانبول به تحصیل علم حقوق پرداخت. در ۱۲۹۰ش، راهی بلژیک شد و در دانشگاه لوون تحصیلات خود را پی گرفت. در ۱۲۹۲ش، به دعوت [[ادوارد براون]]، به تدریس زبان فارسی در [[دانشگاه کیمبریج]] پرداخت. در ۱۲۹۳ش، به [[برلین]] رفت و اندکی بعد به ایران بازگشت و بعد از سه سال، در ۱۲۹۶ش، مجدداً به برلین عزیمت کرد و در آنجا مجلۀ ''ایرانشهر'' را بهمدت چهار سال انتشار داد و در ضمن کتب فارسی سودمندی بهچاپ رساند. در ۱۳۱۵ش، به دگرسهایم [[ | نویسنده، نمایشنامهنویس و روزنامهنگار ایرانی. در ۱۲۸۴ش، به [[استانبول]] رفت و پنج سال با سمت منشی در ادارۀ تذکرۀ سفارت ایران به کار مشغول شد و ضمناً در همین مدت در دانشگاه استانبول به تحصیل علم حقوق پرداخت. در ۱۲۹۰ش، راهی بلژیک شد و در دانشگاه لوون تحصیلات خود را پی گرفت. در ۱۲۹۲ش، به دعوت [[ادوارد براون]]، به تدریس زبان فارسی در [[دانشگاه کیمبریج]] پرداخت. در ۱۲۹۳ش، به [[برلین]] رفت و اندکی بعد به ایران بازگشت و بعد از سه سال، در ۱۲۹۶ش، مجدداً به برلین عزیمت کرد و در آنجا مجلۀ ''ایرانشهر'' را بهمدت چهار سال انتشار داد و در ضمن کتب فارسی سودمندی بهچاپ رساند. در ۱۳۱۵ش، به دگرسهایم [[سوئیس]] رفت و تا پایان عمر در آنجا بهسر برد. | ||
کاظمزادۀ ایرانشهر در ۱۳۲۱ش، مکتب خاصی به نام «عرفان باطنی»، که برپایۀ برادری، یگانگی و برابری همۀ مردم جهان بود، تأسیس و برنامۀ مخصوصی برای ابلاغ آموزههای خود به پیروانش تنظیم کرد و در ضمن در ارتباط با این مکتب مجلهای به زبان آلمانی به نام ''هماهنگی جهان'' در آن شهر منتشر کرد. همچنین انجمن مصاحبت ادبی و علمی ایرانیان را با همکاری [[محمد قزوینی]] و [[ابراهیم پورداود (رشت ۱۲۶۴ـ تهران ۱۳۴۷ش)|ابراهیم پورداود]] بهراه انداخت. آثار او به حدود ۴۰ تا ۵۰ رساله و کتاب میرسد که آنها را به زبانهای انگلیسی، فرانسه و آلمانی نوشته است. | کاظمزادۀ ایرانشهر در ۱۳۲۱ش، مکتب خاصی به نام «عرفان باطنی»، که برپایۀ برادری، یگانگی و برابری همۀ مردم جهان بود، تأسیس و برنامۀ مخصوصی برای ابلاغ آموزههای خود به پیروانش تنظیم کرد و در ضمن در ارتباط با این مکتب مجلهای به زبان آلمانی به نام ''هماهنگی جهان'' در آن شهر منتشر کرد. همچنین انجمن مصاحبت ادبی و علمی ایرانیان را با همکاری [[محمد قزوینی]] و [[ابراهیم پورداود (رشت ۱۲۶۴ـ تهران ۱۳۴۷ش)|ابراهیم پورداود]] بهراه انداخت. آثار او به حدود ۴۰ تا ۵۰ رساله و کتاب میرسد که آنها را به زبانهای انگلیسی، فرانسه و آلمانی نوشته است. | ||
نسخهٔ ۹ فوریهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۹:۲۸
حسین کاظمزاده ایرانشهر (تبریز ۱۲۶۲ـ سوئیس ۱۳۴۱ش)
| حسين کاظمزادۀ ايرانشهر | |
|---|---|
| زادروز |
تبریز ۱۲۶۲ش |
| درگذشت | سوئیس ۱۳۴۱ش |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | حقوق در دانشگاه استانبول، دانشگاه لوون بلژیک |
| شغل و تخصص اصلی | نویسنده |
| شغل و تخصص های دیگر | نمایشنامهنویس و روزنامهنگار |
| سمت | منشی ادارۀ تذکرۀ سفارت ایران، مدرس زبان فارسی در دانشگاه کیمبریج، موسس مجلۀ ایرانشهر، موسس مکتب عرفان باطنی |
| آثار | تمرکز فکر و مناجات باطنی (به آلمانی)؛ منشأ رقوم سیاق (به فرانسه) |
| گروه مقاله | ادبیات فارسی، تئاتر |
نویسنده، نمایشنامهنویس و روزنامهنگار ایرانی. در ۱۲۸۴ش، به استانبول رفت و پنج سال با سمت منشی در ادارۀ تذکرۀ سفارت ایران به کار مشغول شد و ضمناً در همین مدت در دانشگاه استانبول به تحصیل علم حقوق پرداخت. در ۱۲۹۰ش، راهی بلژیک شد و در دانشگاه لوون تحصیلات خود را پی گرفت. در ۱۲۹۲ش، به دعوت ادوارد براون، به تدریس زبان فارسی در دانشگاه کیمبریج پرداخت. در ۱۲۹۳ش، به برلین رفت و اندکی بعد به ایران بازگشت و بعد از سه سال، در ۱۲۹۶ش، مجدداً به برلین عزیمت کرد و در آنجا مجلۀ ایرانشهر را بهمدت چهار سال انتشار داد و در ضمن کتب فارسی سودمندی بهچاپ رساند. در ۱۳۱۵ش، به دگرسهایم سوئیس رفت و تا پایان عمر در آنجا بهسر برد.
کاظمزادۀ ایرانشهر در ۱۳۲۱ش، مکتب خاصی به نام «عرفان باطنی»، که برپایۀ برادری، یگانگی و برابری همۀ مردم جهان بود، تأسیس و برنامۀ مخصوصی برای ابلاغ آموزههای خود به پیروانش تنظیم کرد و در ضمن در ارتباط با این مکتب مجلهای به زبان آلمانی به نام هماهنگی جهان در آن شهر منتشر کرد. همچنین انجمن مصاحبت ادبی و علمی ایرانیان را با همکاری محمد قزوینی و ابراهیم پورداود بهراه انداخت. آثار او به حدود ۴۰ تا ۵۰ رساله و کتاب میرسد که آنها را به زبانهای انگلیسی، فرانسه و آلمانی نوشته است.
از آثار اوست: تمرکز فکر و مناجات باطنی (به آلمانی)؛ منشأ رقوم سیاق (به فرانسه)؛ راه نو (۴ جلد)؛ معارف عثمانی؛ شرح حال شیخ محمد خیابانی؛ رستم و سهراب (نمایشنامۀ منظوم).