شواپه، ساموئل هاینریش: تفاوت میان نسخهها
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
شواپِه، ساموئل هاینریش ( | شواپِه، ساموئل هاینریش (۱۷۸۹ـ۱۸۷۵م)(Schwabe, Samuel Heinrich) | ||
اخترشناس آلمانی. برای نخستینبار دورهایبودن چرخۀ لک خورشیدی<ref>sunspots</ref> را اندازهگیری کرد. این امر را میتوان سرآغاز فیزیک خورشیدی<ref>solar physics</ref> تلقی کرد. در دسائو<ref>Dessau</ref> زاده شد، در برلین درس خواند، و به داروسازی مشغول شد. در | اخترشناس آلمانی. برای نخستینبار دورهایبودن چرخۀ لک خورشیدی<ref>sunspots</ref> را اندازهگیری کرد. این امر را میتوان سرآغاز فیزیک خورشیدی<ref>solar physics</ref> تلقی کرد. در دسائو<ref>Dessau</ref> زاده شد، در برلین درس خواند، و به داروسازی مشغول شد. در ۱۸۲۵م، کار رصد خورشید را با تلسکوپ پنجسانتیمتریاش آغاز کرد. در ۱۸۲۹م، داروخانۀ خود را فروخت و اخترشناس شد. در ۱۸۴۳م، دورهایبودن لکها را بدین نحو اعلام کرد: «تعداد لکهای خورشیدی مطابق با چرخهای دَه ساله به اوج میرسد و فروکش میکند». در ۱۸۲۷م، خروج از مرکز<ref>eccentricity</ref> حلقه<ref>ring</ref>های زحل<ref>Saturn</ref> را بار دیگر کشف کرد و در ۱۸۳۱م، تصویری از سیارۀ مشتری<ref>Jupiter</ref> ترسیم کرد و در آن، برای نخستینبار لکۀ سرخ بزرگ<ref>Great Red Spot</ref> را نشان داد. ۱۰۹ مقالۀ علمی منتشر کرد؛ همچنین، ۳۱ جلد دادههای اخترشناسی برای انجمن سلطنتی اخترشناسی<ref>Royal Astronomical Society</ref> از خود بهجا گذاشت. | ||
| | ||
نسخهٔ ۱۹ فوریهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۵:۴۴
شواپِه، ساموئل هاینریش (۱۷۸۹ـ۱۸۷۵م)(Schwabe, Samuel Heinrich)
اخترشناس آلمانی. برای نخستینبار دورهایبودن چرخۀ لک خورشیدی[۱] را اندازهگیری کرد. این امر را میتوان سرآغاز فیزیک خورشیدی[۲] تلقی کرد. در دسائو[۳] زاده شد، در برلین درس خواند، و به داروسازی مشغول شد. در ۱۸۲۵م، کار رصد خورشید را با تلسکوپ پنجسانتیمتریاش آغاز کرد. در ۱۸۲۹م، داروخانۀ خود را فروخت و اخترشناس شد. در ۱۸۴۳م، دورهایبودن لکها را بدین نحو اعلام کرد: «تعداد لکهای خورشیدی مطابق با چرخهای دَه ساله به اوج میرسد و فروکش میکند». در ۱۸۲۷م، خروج از مرکز[۴] حلقه[۵]های زحل[۶] را بار دیگر کشف کرد و در ۱۸۳۱م، تصویری از سیارۀ مشتری[۷] ترسیم کرد و در آن، برای نخستینبار لکۀ سرخ بزرگ[۸] را نشان داد. ۱۰۹ مقالۀ علمی منتشر کرد؛ همچنین، ۳۱ جلد دادههای اخترشناسی برای انجمن سلطنتی اخترشناسی[۹] از خود بهجا گذاشت.