احسن الله خان (۱۰۱۴ـ۱۰۷۳ق): تفاوت میان نسخهها
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}(ملقب به: ظفرخان)، امیر، دولتمرد، سردار و شاعر ایرانیتبار هندی. فرزند خواجه ابوالحسن تُربتی بود و تحصیلات مقدماتی را نزد رکنالدین مسعود، طالب آملی و نقی احمد نادم گیلانی گذراند. در ۱۰۳۴ق، به فرمان [[جهانگیر گورکانی|جهانگیرشاه]]، به جانشینی پدر مأمور کابل شد. [[ | }}(ملقب به: ظفرخان)، امیر، دولتمرد، سردار و شاعر ایرانیتبار هندی. فرزند خواجه ابوالحسن تُربتی بود و تحصیلات مقدماتی را نزد رکنالدین مسعود، طالب آملی و نقی احمد نادم گیلانی گذراند. در ۱۰۳۴ق، به فرمان [[جهانگیر گورکانی|جهانگیرشاه]]، به جانشینی پدر مأمور کابل شد. [[صائب تبریزی، محمدعلی|صائب تبریزی]] به او ارادت تمام داشت. در ۱۰۴۱ق، به فرمان [[شاه جهان گورکانی، ابوالمظفر (۱۰۰۰ ـ ۱۰۷۶ ق)|شاه جهان]]، حاکم [[کشمیر، سرزمین|کشمیر]] شد. در ۱۰۶۷ق، حاکم تته شد و در همان سال مأمور پتنه و پس از آن برای حدود شش سال نیز والی سند شد و سرانجام در [[لاهور]] وفات یافت. ظفرخان به شعر و شاعری علاقهای تمام داشت و «احسن» تخلص میکرد. خانۀ او در کشمیر، محفل شاعران و شعر دوستان بود. مثنوی ''هفت منزل''، مثنوی ''جلوۀ ناز''، ''دیوان اشعار، تذکرۀ مصوّر''، و ''احسن الدعوات'' ازجملۀ آثار اوست. | ||
<br><!--11128600--> | <br><!--11128600--> | ||
[[رده:ادبیات فارسی]] | [[رده:ادبیات فارسی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۱ فوریهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۷:۲۴
اَحْسنالله خان (۱۰۱۴ـ۱۰۷۳ق)
| احسن الله خان | |
|---|---|
| زادروز |
۱۰۱۴ق |
| درگذشت | ۱۰۷۳ق |
| ملیت | ایرانیتبار هندی |
| شغل و تخصص اصلی | دولتمرد |
| شغل و تخصص های دیگر | شاعر |
| سمت | حاکم و والی |
| آثار | مثنوی هفت منزل، مثنوی جلوۀ ناز، دیوان اشعار، تذکرۀ مصوّر، و احسن الدعوات |
| گروه مقاله | تاریخ جهان |
(ملقب به: ظفرخان)، امیر، دولتمرد، سردار و شاعر ایرانیتبار هندی. فرزند خواجه ابوالحسن تُربتی بود و تحصیلات مقدماتی را نزد رکنالدین مسعود، طالب آملی و نقی احمد نادم گیلانی گذراند. در ۱۰۳۴ق، به فرمان جهانگیرشاه، به جانشینی پدر مأمور کابل شد. صائب تبریزی به او ارادت تمام داشت. در ۱۰۴۱ق، به فرمان شاه جهان، حاکم کشمیر شد. در ۱۰۶۷ق، حاکم تته شد و در همان سال مأمور پتنه و پس از آن برای حدود شش سال نیز والی سند شد و سرانجام در لاهور وفات یافت. ظفرخان به شعر و شاعری علاقهای تمام داشت و «احسن» تخلص میکرد. خانۀ او در کشمیر، محفل شاعران و شعر دوستان بود. مثنوی هفت منزل، مثنوی جلوۀ ناز، دیوان اشعار، تذکرۀ مصوّر، و احسن الدعوات ازجملۀ آثار اوست.