کمدی دوران بازگشت: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
نمونههای کُمدی دوران بازگشت سلطنت عبارتاند از کُمدیهای دو نمایشنامهنویس انگلیسی [[ویلیام ویچرلی]]<ref>William Wycherley | نمونههای کُمدی دوران بازگشت سلطنت عبارتاند از کُمدیهای دو نمایشنامهنویس انگلیسی [[ویلیام ویچرلی]]<ref>William Wycherley | ||
</ref> (خالِق ''همسر روستایی''<ref>''The Country Wife''</ref>، | </ref> (خالِق ''همسر روستایی''<ref>''The Country Wife''</ref>، ۱۶۷۵م) و [[ویلیام کانگریو (۱۶۷۰ـ۱۷۲۹)|ویلیام کانگریو]]<ref> William Congreve</ref> (نویسندۀ ''راه و رسم دنیا''<ref> ''The Way of the World''</ref>، ۱۷۰۰م)؛ و [[فارکوئر، جورج|جورج فارکوئر]]<ref> George Farquhar </ref>، نویسندۀ ایرلندی، (آفرینندۀ ''نیرنگ عشاق''<ref>''The Beaux Stratagem''</ref>، ۱۷۰۷م). | ||
همچنانکه این نوع نمایش به آن چیزی تحول پیدا کرد که نام کمدی دورۀ اوگوستی<ref> Augustan period</ref> بر آن میتوان نهاد، گفتوگوی نمایشی طنزآلود<ref> ironic dialogue</ref> و بذلهگویانه جای گفتوگوی نمایشی و درونمایههای صریحتر را گرفت. | همچنانکه این نوع نمایش به آن چیزی تحول پیدا کرد که نام کمدی دورۀ اوگوستی<ref> Augustan period</ref> بر آن میتوان نهاد، گفتوگوی نمایشی طنزآلود<ref> ironic dialogue</ref> و بذلهگویانه جای گفتوگوی نمایشی و درونمایههای صریحتر را گرفت. | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۲ فوریهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۶:۳۴

کُمدی دوران بازگشت (Restoration comedy)
سبکی از تئاتر انگلیسی، که تاریخ پیدایش آن به دوران بازگشت سلطنت برمیگردد. این گونۀ نمایشی بر بذلهگویی و دسیسههای سکسی تأکید بسیاری میکند. همچنین شاهد نخستین حضور زنان بر صحنۀ نمایش انگلستان و بهویژه نقش زن شلوارپوش بود، که اختصاصاً به این دلیل آفریده شد تا زن بازیگر را به جامۀ مردان درآورد، و این گونه قیافه او را به بهترین وجه بنمایاند.
نمونههای کُمدی دوران بازگشت سلطنت عبارتاند از کُمدیهای دو نمایشنامهنویس انگلیسی ویلیام ویچرلی[۱] (خالِق همسر روستایی[۲]، ۱۶۷۵م) و ویلیام کانگریو[۳] (نویسندۀ راه و رسم دنیا[۴]، ۱۷۰۰م)؛ و جورج فارکوئر[۵]، نویسندۀ ایرلندی، (آفرینندۀ نیرنگ عشاق[۶]، ۱۷۰۷م).
همچنانکه این نوع نمایش به آن چیزی تحول پیدا کرد که نام کمدی دورۀ اوگوستی[۷] بر آن میتوان نهاد، گفتوگوی نمایشی طنزآلود[۸] و بذلهگویانه جای گفتوگوی نمایشی و درونمایههای صریحتر را گرفت.