کوربه، گوستاو (۱۸۱۹ـ۱۸۷۷): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:


{{جعبه زندگینامه
{{جعبه زندگینامه
|عنوان =گوسْتاو کورْبِه
|عنوان =گوستاو کوربه
|نام = Gustave Courbet
|نام = Gustave Courbet
|نام دیگر=
|نام دیگر=
خط ۱۹: خط ۱۹:
|سمت = از نمایندگان اصلی رئالیسم
|سمت = از نمایندگان اصلی رئالیسم
|جوایز و افتخارات =
|جوایز و افتخارات =
|آثار =خاکسپاری در اورنان (1850؛ موزۀ دورسه، پاریس)
|آثار =موج، سنگ‌شکنان (۱۸۴۹م)، خاکسپاری در اورنان (1850م؛ موزه دورسه، پاریس)
|خویشاوندان سرشناس =
|خویشاوندان سرشناس =
|گروه مقاله =نگارگری و مجسمه‌سازی جهان
|گروه مقاله =نگارگری و مجسمه‌سازی جهان
خط ۲۷: خط ۲۷:
|پست تخصصی =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
|باشگاه =
}}کورْبِه، گوسْتاو (۱۸۱۹ـ۱۸۷۷)(Courbet, Gustave)<br/> [[File:35345600.jpg|thumb|تابلوي خاکسپاري در اورنان، اثر گوستاو کوربه]] نقاش فرانسوی. تک‌چهره‌، منظره، و صحنه‌های زندگی روزمره<ref>genre scenes </ref> را تصویر می‌کرد. دربرابر آرمان‌های آکادمیکِ<ref>academic </ref> کلاسی‌سیسم<ref>classicism </ref> و رمانتیسم<ref>Romantism </ref> واکنش نشان داد و از نمایندگان اصلی رئالیسم<ref>realism </ref> شد، و زندگی عصر خود را با صراحت کامل به‌تصویر کشید. نبوغ کوربه در تک‌چهره‌سازی، ترکیب‌بندی پیکرها، منظره‌پردازی (ازجمله درّه‌ها و جنگل‌های زادگاهش، فرانش ـ کنته<ref>Franche-Comté </ref>، و تابلوهایی از سواحل نورماندی<ref>Normandy </ref>، همچون ''موج''<ref>''Wave''</ref> که از مشهورترینِ آن‌هاست)، و طراحی‌هایش از حیوانات و نقش اشیا، مشهود است. کوربه در ۱۸۴۱ به پاریس رفت؛ بیشتر با مطالعه و نسخه‌برداری از آثار استادان قرن‌های ۱۵ تا ۱۸ در موزۀ لوور<ref> Louvre </ref>، به‌ویژه ولاسکز<ref>Velázquez </ref> و رامبرانت<ref>Rembrandt</ref>، هنر آموخت. در مخالفت با کلاسی‌سیسم و رمانتیسم، اندیشۀ رئالیسم را پیشنهاد، و تأکید کرد که نقاشی باید «بازنمود واقعیات و اشیای حقیقی»، و یا به بیان خودِ کوربه «تفسیر آداب، اندیشه‌ها و سیمای زمان خودِ ما» باشد. در این برداشت، برخی اشارات اجتماعی و کارگری نیز نهفته بود؛ چنان که در آثاری همچون ''سنگ‌شکنان''<ref>''Stonebreakers''</ref> (۱۸۴۹؛ درسدن<ref> Dresden </ref>، در ۱۹۴۵ تخریب شد)، و ''خاکسپاری در اورنان''<ref>''Burial at Ornans''</ref> (۱۸۵۰؛ موزۀ دورسه<ref> Musée d’Orsay </ref>، پاریس) با گروهِ روستاییان اندوهگینش، مشهود است؛ این اثر به‌هنگام نمایش در سالن<ref>Salon </ref> ۱۸۵۰، اعتراض عموم را برانگیخت. تابلوهای ''خاکسپاری در اورنان'' و ''کارگاه نقاش''<ref>''The Artist’s Studio'' </ref>(لوور) که همچون «تمثیلی از واقعیت» بودند، در نمایشگاه جهانی<ref>Exposition Universelle</ref> ۱۸۵۵، از سوی هیئت داوران مردود شدند. تابلوی ''کارگاه نقاش''، کوربه را در حال نقاشیِ یک منظره نشان می‌دهد که مدلی برهنه، همراه با گروهی از دوستانِ کوربه، ازجمله بودلر<ref> Baudelaire </ref> و پرودون<ref>Proudhon </ref>، به تماشای او نشسته‌اند. کوربه در اعتراض به تصمیم هیئت داوران، نمایشگاهی مستقل از آثار خود را همراه با بیانیه‌ای در باب رئالیسم برپا کرد که جنجال آفرید. کوربه در آشوب‌گری‌های کمون<ref>Commune </ref> فرانسه در ۱۸۷۱ شرکت داشت، و با آن‌ که موزۀ لوور را از حریق حفظ کرد، مسئول تخریب ستون واندوم<ref>Vendôme column</ref> شناخته، و به شش ماه زندان محکوم شد (که حاصل آن تک‌چهره‌ای از خود هنرمند، و چند پردۀ باشکوه نقش اشیا بود). پروندۀ کوربه بار دیگر در ۱۸۷۳ بررسی، و اموالش توقیف گردید و خودش به سوئیس پناهنده شد، و چند سال آخر عمر را در نزدیکی ووِه<ref> Vevey </ref>، به منظره‌پردازی (نمونه‌های بی‌شماری از قلعۀ شیون<ref>Château de Chillon</ref>) و تک‌چهره‌سازی پرداخت. اندیشه‌هایش دربارۀ رئالیسم، در اِدوئار مانه<ref> Edouard Manet</ref> و امپرسیونیست<ref>Impressionist</ref>های جوان تأثیر گذاشت.
}}کورْبِه، گوستاو (۱۸۱۹ـ۱۸۷۷م)(Courbet, Gustave)<br/> [[File:35345600.jpg|thumb|تابلوی خاکسپاری در اورنان، اثر گوستاو کوربه]] نقاش فرانسوی. تک‌چهره‌، منظره، و صحنه‌های زندگی روزمره<ref>genre scenes </ref> را تصویر می‌کرد. دربرابر آرمان‌های آکادمیکِ<ref>academic </ref> [[کلاسی سیسم|کلاسی‌سیسم]]<ref>classicism </ref> و [[رمانتیسم (هنر و ادبیات)|رمانتیسم]]<ref>Romantism </ref> واکنش نشان داد و از نمایندگان اصلی [[رئالیسم (هنر و ادبیات)|رئالیسم]]<ref>realism </ref> شد، و زندگی عصر خود را با صراحت کامل به‌تصویر کشید. نبوغ کوربه در تک‌چهره‌سازی، ترکیب‌بندی پیکرها، منظره‌پردازی (ازجمله درّه‌ها و جنگل‌های زادگاهش، فرانش ـ کنته<ref>Franche-Comté </ref>، و تابلوهایی از سواحل [[نورماندی]]<ref>Normandy </ref>، همچون ''موج''<ref>''Wave''</ref> که از مشهورترینِ آن‌هاست)، و طراحی‌هایش از حیوانات و نقش اشیا، مشهود است. کوربه در ۱۸۴۱م به [[پاریس، شهر|پاریس]] رفت؛ بیشتر با مطالعه و نسخه‌برداری از آثار استادان قرن‌های ۱۵ تا ۱۸م در موزۀ [[لوور]]<ref> Louvre </ref>، به‌ویژه [[ولاسکز، دیه گو رودریگس (۱۵۹۹ـ۱۶۶۰)|ولاسکز]]<ref>Velázquez </ref> و [[رامبرانت، هارمنس وان راین (۱۶۰۶ـ۱۶۶۹)|رامبرانت]]<ref>Rembrandt</ref>، هنر آموخت. در مخالفت با کلاسی‌سیسم و رمانتیسم، اندیشۀ رئالیسم را پیشنهاد، و تأکید کرد که نقاشی باید «بازنمود واقعیات و اشیای حقیقی»، و یا به بیان خودِ کوربه «تفسیر آداب، اندیشه‌ها و سیمای زمان خودِ ما» باشد. در این برداشت، برخی اشارات اجتماعی و کارگری نیز نهفته بود؛ چنان که در آثاری همچون ''سنگ‌شکنان''<ref>''Stonebreakers''</ref> (۱۸۴۹م؛ [[درسدن]]<ref> Dresden </ref>، در ۱۹۴۵م تخریب شد)، و ''خاکسپاری در اورنان''<ref>''Burial at Ornans''</ref> (۱۸۵۰م؛ موزۀ دورسه<ref> Musée d’Orsay </ref>، پاریس) با گروهِ روستاییان اندوهگینش، مشهود است؛ این اثر به‌هنگام نمایش در سالن<ref>Salon </ref> ۱۸۵۰م، اعتراض عموم را برانگیخت. تابلوهای ''خاکسپاری در اورنان'' و ''کارگاه نقاش''<ref>''The Artist’s Studio'' </ref>(لوور) که همچون «تمثیلی از واقعیت» بودند، در نمایشگاه جهانی<ref>Exposition Universelle</ref> ۱۸۵۵م، از سوی هیئت داوران مردود شدند. تابلوی ''کارگاه نقاش''، کوربه را در حال نقاشیِ یک منظره نشان می‌دهد که مدلی برهنه، همراه با گروهی از دوستانِ کوربه، ازجمله [[بودلر، شارل (۱۸۲۱ـ۱۸۶۷)|بودلر]]<ref> Baudelaire </ref> و پرودون<ref>Proudhon </ref>، به تماشای او نشسته‌اند. کوربه در اعتراض به تصمیم هیئت داوران، نمایشگاهی مستقل از آثار خود را همراه با بیانیه‌ای در باب رئالیسم برپا کرد که جنجال آفرید. کوربه در آشوب‌گری‌های [[کمون]]<ref>Commune </ref> [[فرانسه]] در ۱۸۷۱م شرکت داشت، و با آن‌ که موزۀ لوور را از حریق حفظ کرد، مسئول تخریب ستون [[واندوم]]<ref>Vendôme column</ref> شناخته، و به شش ماه زندان محکوم شد (که حاصل آن تک‌چهره‌ای از خود هنرمند، و چند پردۀ باشکوه نقش اشیا بود). پروندۀ کوربه بار دیگر در ۱۸۷۳م بررسی، و اموالش توقیف گردید و خودش به سوئیس پناهنده شد، و چند سال آخر عمر را در نزدیکی ووِه<ref> Vevey </ref>، به منظره‌پردازی (نمونه‌های بی‌شماری از قلعۀ شیون<ref>Château de Chillon</ref>) و تک‌چهره‌سازی پرداخت. اندیشه‌هایش دربارۀ رئالیسم، در [[مانه، ادوآر (۱۸۳۲ـ۱۸۸۳)|اِدوئار مانه]]<ref> Edouard Manet</ref> و امپرسیونیست<ref>Impressionist</ref>های جوان تأثیر گذاشت.


&nbsp;
&nbsp;

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۳ فوریهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۱:۵۷

گوستاو کوربه
Gustave Courbet
زادروز 1819م
درگذشت 1877م
ملیت فرانسوی
شغل و تخصص اصلی نقاش
سبک رئالیسم
سمت  از نمایندگان اصلی رئالیسم
آثار موج، سنگ‌شکنان (۱۸۴۹م)، خاکسپاری در اورنان (1850م؛ موزه دورسه، پاریس)
گروه مقاله نگارگری و مجسمه‌سازی جهان

کورْبِه، گوستاو (۱۸۱۹ـ۱۸۷۷م)(Courbet, Gustave)

تابلوی خاکسپاری در اورنان، اثر گوستاو کوربه

نقاش فرانسوی. تک‌چهره‌، منظره، و صحنه‌های زندگی روزمره[۱] را تصویر می‌کرد. دربرابر آرمان‌های آکادمیکِ[۲] کلاسی‌سیسم[۳] و رمانتیسم[۴] واکنش نشان داد و از نمایندگان اصلی رئالیسم[۵] شد، و زندگی عصر خود را با صراحت کامل به‌تصویر کشید. نبوغ کوربه در تک‌چهره‌سازی، ترکیب‌بندی پیکرها، منظره‌پردازی (ازجمله درّه‌ها و جنگل‌های زادگاهش، فرانش ـ کنته[۶]، و تابلوهایی از سواحل نورماندی[۷]، همچون موج[۸] که از مشهورترینِ آن‌هاست)، و طراحی‌هایش از حیوانات و نقش اشیا، مشهود است. کوربه در ۱۸۴۱م به پاریس رفت؛ بیشتر با مطالعه و نسخه‌برداری از آثار استادان قرن‌های ۱۵ تا ۱۸م در موزۀ لوور[۹]، به‌ویژه ولاسکز[۱۰] و رامبرانت[۱۱]، هنر آموخت. در مخالفت با کلاسی‌سیسم و رمانتیسم، اندیشۀ رئالیسم را پیشنهاد، و تأکید کرد که نقاشی باید «بازنمود واقعیات و اشیای حقیقی»، و یا به بیان خودِ کوربه «تفسیر آداب، اندیشه‌ها و سیمای زمان خودِ ما» باشد. در این برداشت، برخی اشارات اجتماعی و کارگری نیز نهفته بود؛ چنان که در آثاری همچون سنگ‌شکنان[۱۲] (۱۸۴۹م؛ درسدن[۱۳]، در ۱۹۴۵م تخریب شد)، و خاکسپاری در اورنان[۱۴] (۱۸۵۰م؛ موزۀ دورسه[۱۵]، پاریس) با گروهِ روستاییان اندوهگینش، مشهود است؛ این اثر به‌هنگام نمایش در سالن[۱۶] ۱۸۵۰م، اعتراض عموم را برانگیخت. تابلوهای خاکسپاری در اورنان و کارگاه نقاش[۱۷](لوور) که همچون «تمثیلی از واقعیت» بودند، در نمایشگاه جهانی[۱۸] ۱۸۵۵م، از سوی هیئت داوران مردود شدند. تابلوی کارگاه نقاش، کوربه را در حال نقاشیِ یک منظره نشان می‌دهد که مدلی برهنه، همراه با گروهی از دوستانِ کوربه، ازجمله بودلر[۱۹] و پرودون[۲۰]، به تماشای او نشسته‌اند. کوربه در اعتراض به تصمیم هیئت داوران، نمایشگاهی مستقل از آثار خود را همراه با بیانیه‌ای در باب رئالیسم برپا کرد که جنجال آفرید. کوربه در آشوب‌گری‌های کمون[۲۱] فرانسه در ۱۸۷۱م شرکت داشت، و با آن‌ که موزۀ لوور را از حریق حفظ کرد، مسئول تخریب ستون واندوم[۲۲] شناخته، و به شش ماه زندان محکوم شد (که حاصل آن تک‌چهره‌ای از خود هنرمند، و چند پردۀ باشکوه نقش اشیا بود). پروندۀ کوربه بار دیگر در ۱۸۷۳م بررسی، و اموالش توقیف گردید و خودش به سوئیس پناهنده شد، و چند سال آخر عمر را در نزدیکی ووِه[۲۳]، به منظره‌پردازی (نمونه‌های بی‌شماری از قلعۀ شیون[۲۴]) و تک‌چهره‌سازی پرداخت. اندیشه‌هایش دربارۀ رئالیسم، در اِدوئار مانه[۲۵] و امپرسیونیست[۲۶]های جوان تأثیر گذاشت.

 


  1. genre scenes
  2. academic
  3. classicism
  4. Romantism
  5. realism
  6. Franche-Comté
  7. Normandy
  8. Wave
  9. Louvre
  10. Velázquez
  11. Rembrandt
  12. Stonebreakers
  13. Dresden
  14. Burial at Ornans
  15. Musée d’Orsay
  16. Salon
  17. The Artist’s Studio
  18. Exposition Universelle
  19. Baudelaire
  20. Proudhon
  21. Commune
  22. Vendôme column
  23. Vevey
  24. Château de Chillon
  25. Edouard Manet
  26. Impressionist