زیگفلد، فلورنتس (۱۸۶۷ـ۱۹۳۲): تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
زیگفلد، فلورنتس (۱۸۶۷ـ۱۹۳۲)(Ziegfeld, Florenz)<br /> | زیگفلد، فلورنتس (۱۸۶۷ـ۱۹۳۲)(Ziegfeld, Florenz)<br /> | ||
تهیهکنندۀ امریکایی نمایش، زادۀ [[شیکاگو]]. برای نمایشهای موزیکال پرشکوه و شگفتانگیز خود معروف است. در نمایشگاه جهانی [[کلمبیا]] در شیکاگو<ref>Chicago World's Columbian Exposition</ref> در ۱۸۹۳ جاذبههای موسیقایی را تبلیغ میکرد و بعدها ادارۀ امور تعدادی از کمدینهای مشهور، ازجمله فنی برایس<ref>Fanny Brice </ref> و [[فیلدز، دبلیو سی (۱۸۸۰ـ۱۹۴۶)|دبلیو سی فیلدز]]<ref>W C Fields</ref>، را برعهده گرفت و با مدیریت خود آنها را به ستاره تبدیل کرد. زیگفلد با نمایشهایی که (با عنوان ''مسخرگی<ref>''follies'' </ref>'') در ۱۹۰۷ بر روی صحنۀ [[نیویورک]] آورد، روو<ref>revue </ref>هایی (جُنگهای نمایشی) را در صحنۀ موسیقی [[امریکا، ایالات متحده|امریکا]] مطرح کرد. این رووهای بسیار موفق که برای دختران زیبایش و صحنهپردازیهای حیرتانگیز و گیجکنندۀ خود زبانزد بودند، به مسخرگیهای زیگفلد<ref>Ziegfeld Follies</ref> معروف شدند. این رووها تا پایان عمر او هر سال اجرا میشدند و تا ۱۹۵۷ هم با چند وقفه ادامه پیدا کردند. زیگفلد به تهیۀ برنامههای موسیقایی سنتی هم پرداخت، ازجمله ''قایق نمایش<ref>''Show Boat'' </ref>''(۱۹۲۷) اثر جروم کرن<ref>Jerome Kern</ref> و اسکار هامرشتاین دوم<ref>Oscar Hammerstein II</ref>، و ''تلخ و شیرین<ref>''Bitter Sweet'' </ref>'' (۱۹۲۹) اثر [[کاوارد، | تهیهکنندۀ امریکایی نمایش، زادۀ [[شیکاگو]]. برای نمایشهای موزیکال پرشکوه و شگفتانگیز خود معروف است. در نمایشگاه جهانی [[کلمبیا]] در شیکاگو<ref>Chicago World's Columbian Exposition</ref> در ۱۸۹۳ جاذبههای موسیقایی را تبلیغ میکرد و بعدها ادارۀ امور تعدادی از کمدینهای مشهور، ازجمله فنی برایس<ref>Fanny Brice </ref> و [[فیلدز، دبلیو سی (۱۸۸۰ـ۱۹۴۶)|دبلیو سی فیلدز]]<ref>W C Fields</ref>، را برعهده گرفت و با مدیریت خود آنها را به ستاره تبدیل کرد. زیگفلد با نمایشهایی که (با عنوان ''مسخرگی<ref>''follies'' </ref>'') در ۱۹۰۷ بر روی صحنۀ [[نیویورک]] آورد، روو<ref>revue </ref>هایی (جُنگهای نمایشی) را در صحنۀ موسیقی [[امریکا، ایالات متحده|امریکا]] مطرح کرد. این رووهای بسیار موفق که برای دختران زیبایش و صحنهپردازیهای حیرتانگیز و گیجکنندۀ خود زبانزد بودند، به مسخرگیهای زیگفلد<ref>Ziegfeld Follies</ref> معروف شدند. این رووها تا پایان عمر او هر سال اجرا میشدند و تا ۱۹۵۷ هم با چند وقفه ادامه پیدا کردند. زیگفلد به تهیۀ برنامههای موسیقایی سنتی هم پرداخت، ازجمله ''قایق نمایش<ref>''Show Boat'' </ref>''(۱۹۲۷) اثر جروم کرن<ref>Jerome Kern</ref> و اسکار هامرشتاین دوم<ref>Oscar Hammerstein II</ref>، و ''تلخ و شیرین<ref>''Bitter Sweet'' </ref>'' (۱۹۲۹) اثر [[کاوارد، نوئل|نوئل کاوارد]]<ref>Nöel Coward</ref>. | ||
| | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱ مارس ۲۰۲۵، ساعت ۱۹:۵۰
| فلورنتس زیگفلد Florenz Ziegfeld | |
|---|---|
| زادروز |
شیکاگو ۱۸۶۷م |
| درگذشت | ۱۹۳۲م |
| ملیت | امریکایی |
| شغل و تخصص اصلی | تهیهکننده نمایش |
| آثار | قایق نمایش(۱۹۲۷)، تلخ و شیرین (۱۹۲۹) |
| گروه مقاله | تیاتر |
زیگفلد، فلورنتس (۱۸۶۷ـ۱۹۳۲)(Ziegfeld, Florenz)
تهیهکنندۀ امریکایی نمایش، زادۀ شیکاگو. برای نمایشهای موزیکال پرشکوه و شگفتانگیز خود معروف است. در نمایشگاه جهانی کلمبیا در شیکاگو[۱] در ۱۸۹۳ جاذبههای موسیقایی را تبلیغ میکرد و بعدها ادارۀ امور تعدادی از کمدینهای مشهور، ازجمله فنی برایس[۲] و دبلیو سی فیلدز[۳]، را برعهده گرفت و با مدیریت خود آنها را به ستاره تبدیل کرد. زیگفلد با نمایشهایی که (با عنوان مسخرگی[۴]) در ۱۹۰۷ بر روی صحنۀ نیویورک آورد، روو[۵]هایی (جُنگهای نمایشی) را در صحنۀ موسیقی امریکا مطرح کرد. این رووهای بسیار موفق که برای دختران زیبایش و صحنهپردازیهای حیرتانگیز و گیجکنندۀ خود زبانزد بودند، به مسخرگیهای زیگفلد[۶] معروف شدند. این رووها تا پایان عمر او هر سال اجرا میشدند و تا ۱۹۵۷ هم با چند وقفه ادامه پیدا کردند. زیگفلد به تهیۀ برنامههای موسیقایی سنتی هم پرداخت، ازجمله قایق نمایش[۷](۱۹۲۷) اثر جروم کرن[۸] و اسکار هامرشتاین دوم[۹]، و تلخ و شیرین[۱۰] (۱۹۲۹) اثر نوئل کاوارد[۱۱].