کوئه، امیل: تفاوت میان نسخهها
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
کوئه، امیل (1857ـ1926) Coue, Emile | کوئه، امیل (1857ـ1926) Coue, Emile | ||
رواندرمانبخش فرانسوی و پیشگام [[تلقین به خود]]<ref>autosuggestion</ref>. | رواندرمانبخش فرانسوی و پیشگام [[تلقین به خود]]<ref>autosuggestion</ref>. در تروا<ref>Troyes</ref> متولد شد و در رشتۀ داروسازی تحصیل کرد. در حدود ۱۹۰۰ به مطالعۀ هیپنوتیسم<ref>hypnotism</ref> روی آورد. روش التیامروانی موسوم به «تلقین به خود<ref>autosuggestion</ref>» را ابداع کرد که درمانی خودهیپنوتیسمی<ref>self-hypnotic</ref> است. در این روشِ نسبتاً سادهانگارانه، فرض بر این است که بیماران با تکرار، ۳۰ بار در روز، عباراتی مانند «من هر روز از هر لحاظ بهتر و بهتر میشوم»، میتوانند خود را مداوا کنند. در سالهای پایانی زندگی کوئه، تلقین بهخود در بریتانیا و امریکا رواج یافت. دهۀ 1920 اوج اعتبار کوئهگرایی<ref>Couéism</ref> بود. | ||
نسخهٔ کنونی تا ۸ مارس ۲۰۲۵، ساعت ۱۱:۳۰
کوئه، امیل (1857ـ1926) Coue, Emile
رواندرمانبخش فرانسوی و پیشگام تلقین به خود[۱]. در تروا[۲] متولد شد و در رشتۀ داروسازی تحصیل کرد. در حدود ۱۹۰۰ به مطالعۀ هیپنوتیسم[۳] روی آورد. روش التیامروانی موسوم به «تلقین به خود[۴]» را ابداع کرد که درمانی خودهیپنوتیسمی[۵] است. در این روشِ نسبتاً سادهانگارانه، فرض بر این است که بیماران با تکرار، ۳۰ بار در روز، عباراتی مانند «من هر روز از هر لحاظ بهتر و بهتر میشوم»، میتوانند خود را مداوا کنند. در سالهای پایانی زندگی کوئه، تلقین بهخود در بریتانیا و امریکا رواج یافت. دهۀ 1920 اوج اعتبار کوئهگرایی[۶] بود.