جنبش زیباشناختی: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۹ مارس ۲۰۲۵، ساعت ۱۰:۱۷

جنبش زیباشناختی (Aesthetic Movement)

جنبش هنری انگلیسی در سال‌های پایانی قرن ۱۹م که بر‌اساس آموزۀ «هنر برای هنر^[۱]» شکل گرفت. بانیان این جنبش بر آن بودند که هنر موجودیتی خودبسنده است که صرفاً به زیبایی می‌پردازد، و هیچ غایت اخلاقی یا اجتماعی ندارد. نقاشانی همچون اوبری بیردزلی^[۲] و جیمز مک‌نیل ویسلر^[۳]، و نویسندگانی همچون اسکار وایلد^[۴] و والتر پِیتِر^[۵] از هم‌بستگان این جنبش بودند. عقیدۀ «هنر برای هنر» در تفکر فلسفی اروپای قرن ۱۸م به پیشوایی ایمانوئل کانت^[۶] ریشه داشت، و در‌سراسر قرن ۱۹م در اروپا رایج بود. لیکن جنبش انگلیسی زیبا‌شناسی، در دو دهۀ آخر قرن ۱۹م، گرایشی افراطی به پیراستگی احساس هنری و خودمختاری هنر پیدا کرد که مایۀ تمسخر و استهزای بسیاری از اندیشوران و منتقدان شد. از آن جمله جان راسکین^[۷] و ویلیام ماریس^[۸]، به‌شدت به جنبش زیبا‌شناختی تاختند.

↑ art for art’s sake
↑ Aubrey Beardsley
↑ James McNeill Whistler
↑ Oscar Wilde
↑ Walter Pater
↑ Immanuel Kant
↑ John Ruskin
↑ William Morris

[1] rt for art’s sake

[2] Aubrey Beardsley

[3] James McNeill Whistler

[4] Oscar Wilde

[5] Walter Pater

[6] Immanuel Kant

[7] John Ruskin

[8] William Morris

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

نسخهٔ ‏۱۶ نوامبر ۲۰۱۹، ساعت ۰۸:۱۸ (نمایش مبدأ) Nazanin (بحث \| مشارکت‌ها) بدون خلاصۀ ویرایش		نسخهٔ کنونی تا ‏۹ مارس ۲۰۲۵، ساعت ۱۰:۱۷ (نمایش مبدأ) Nazanin (بحث \| مشارکت‌ها) بدون خلاصۀ ویرایش برچسب: ویرایشگر دیداری
خط ۱:		خط ۱:

	جنبش زیباشناختی (Aesthetic Movement)<br>		جنبش زیباشناختی (Aesthetic Movement)<br>
	<p>جنبش هنری انگلیسی در سال‌های پایانی قرن ۱۹ که بر‌اساس آموزۀ «هنر برای هنر<ref>art for art’s sake</ref>» شکل گرفت. بانیان این جنبش بر آن بودند که هنر موجودیتی خودبسنده است که صرفاً به زیبایی می‌پردازد، و هیچ غایت اخلاقی یا اجتماعی ندارد. نقاشانی همچون اوبری بیردزلی<ref>Aubrey Beardsley</ref> و جیمز مک‌نیل ویسلر<ref>James McNeill Whistler </ref>، و نویسندگانی همچون اسکار وایلد<ref>Oscar Wilde </ref> و والتر پِیتِر<ref>Walter Pater </ref> از هم‌بستگان این جنبش بودند. عقیدۀ «هنر برای هنر» در تفکر فلسفی اروپای قرن ۱۸ به پیشوایی ایمانوئل کانت<ref>Immanuel Kant </ref> ریشه داشت، و در‌سراسر قرن ۱۹ در اروپا رایج بود. لیکن جنبش انگلیسی زیبا‌شناسی، در دو دهۀ آخر قرن ~~۱۹،~~ گرایشی افراطی به پیراستگی احساس هنری و خودمختاری هنر پیدا کرد که مایۀ تمسخر و استهزای بسیاری از اندیشوران و منتقدان شد. از آن جمله جان راسکین<ref>John Ruskin </ref> و ویلیام ماریس<ref>William Morris</ref>، به‌شدت به جنبش زیبا‌شناختی تاختند. </p><!--16095700-->		<p>جنبش هنری انگلیسی در سال‌های پایانی قرن ۱۹م که بر‌اساس آموزۀ «هنر برای هنر<ref>art for art’s sake</ref>» شکل گرفت. بانیان این جنبش بر آن بودند که هنر موجودیتی خودبسنده است که صرفاً به زیبایی می‌پردازد، و هیچ غایت اخلاقی یا اجتماعی ندارد. نقاشانی همچون [[بیردزلی، اوبری (۱۸۷۲ـ۱۸۹۸)\|اوبری بیردزلی]]<ref>Aubrey Beardsley</ref> و [[ویسلر، جیمز (۱۸۳۴ـ۱۹۰۳)\|جیمز مک‌نیل ویسلر]]<ref>James McNeill Whistler </ref>، و نویسندگانی همچون [[وایلد، اسکار (۱۸۵۴ـ۱۹۰۰)\|اسکار وایلد]]<ref>Oscar Wilde </ref> و [[پیتر، والتر (۱۸۳۹ـ۱۸۹۴)\|والتر پِیتِر]]<ref>Walter Pater </ref> از هم‌بستگان این جنبش بودند. عقیدۀ «هنر برای هنر» در تفکر فلسفی اروپای قرن ۱۸م به پیشوایی [[کانت، ایمانوئل\|ایمانوئل کانت]]<ref>Immanuel Kant </ref> ریشه داشت، و در‌سراسر قرن ۱۹م در اروپا رایج بود. لیکن جنبش انگلیسی زیبا‌شناسی، در دو دهۀ آخر قرن ۱۹م، گرایشی افراطی به پیراستگی احساس هنری و خودمختاری هنر پیدا کرد که مایۀ تمسخر و استهزای بسیاری از اندیشوران و منتقدان شد. از آن جمله [[راسکین، جان (۱۸۱۹ـ۱۹۰۰)\|جان راسکین]]<ref>John Ruskin </ref> و ویلیام ماریس<ref>William Morris</ref>، به‌شدت به جنبش زیبا‌شناختی تاختند. </p><!--16095700-->