راسکین، جان (۱۸۱۹ـ۱۹۰۰): تفاوت میان نسخه‌ها

John Ruskin
جان راسکین; John Ruskin
زادروز	لندن۱۸۱۹م;
درگذشت	۱۹۰۰م
ملیت	انگلیسی
تحصیلات و محل تحصیل	تحصیل در آکسفورد
شغل و تخصص اصلی	منتقد اجتماعی
آثار	نقاشان جدید (جلد اول ۱۸۴۳م)؛ هفت چراغ معماری و سنگ‌های ونیز (۱۸۵۱ـ۱۸۵۳م)؛ دم مرگ (۱۸۶۲م)
گروه مقاله	هنر
جوایز و افتخارات	۱۸۳۹م برنده جایزه نیودیگیت

نسخهٔ ‏۱۰ مارس ۲۰۲۵، ساعت ۰۷:۲۵

راسْکین، جان (۱۸۱۹ـ۱۹۰۰م)(Ruskin, John)

منتقد هنری و اجتماعی انگلیسی. اغلب بهترین نقدهای هنری راسکین عبارت‌اند از دو اثر نفوذگذار نقاشان جدید^[۱] (پنج جلد) (۱۸۴۳ـ۱۸۶۰م) و هفت چراغ معماری^[۲] (۱۸۴۹م). حامی سرسخت نقاشانی بود که در عصر خود نامتعارف قلمداد می‌شدند، مانند جِی ام دبلیو ترنر^[۳] و اعضای انجمن اخوت پیش‌ از رافائلیان. نوشته‌های بعدی او به مسائل اجتماعی و اقتصادی اختصاص دارند. راسکین یکی از چهره‌های سرشناس حیات روشنفکران بریتانیا در قرن ۱۹م به‌شمار می‌رود. همچون معاصرانش تامس کارلایل^[۴] و متیو آرنولد^[۵]، منتقد صریح جامعۀ ویکتوریایی بود و همانند آنان خواستار تجدید حیات اخلاقی، روشنفکری و هنری بریتانیا بود. در آثار اولیه‌اش به معماری و نقاشی پرداخت؛ پشتیبانی او از انجمن اخوت پیش از رافائلیان و احیای گوتیک^[۶] بر هنر، معماری، و حرفه‌‌وفن ویکتوریایی تأثیر بسزا گذاشت. دیدگاه‌های اجتماعی و اخلاقی او به‌نحوی افزاینده در این نگرانی‌های زیبایی‌شناسانه ریشه داشت و از دهۀ ۱۸۶۰م خود را وقف مسائل سیاسی و اقتصادی کرد. اقتصاد آزاد را محکوم می‌کرد و شرافت کار و ارزش اخلاقی و زیبایی‌شناختی «صنعتگری» را می‌ستود. باورهای او به عمل گرایید و نقش رهبری‌کننده‌ای را در تأمین آموزش و مسکن مناسب برای طبقۀ کارگر ایفا کرد. راسکین در لندن متولد شد. پرورش او به‌نحوی غیر عادی سختگیرانه بود؛ از کودکی به خواندن، نوشتن، نقاشی‌کردن، و ستودن زیبایی‌های طبیعت تشویق شد. در آکسفورد به تحصیل پرداخت و در ۱۸۳۹م برندۀ جایزۀ نیودیگیت^[۷] برای شعر انگلیسی شد و مدرک خود را در ۱۸۴۲م دریافت کرد. برای چندین نشریۀ مختلف مقاله می‌نوشت، اما با انتشار نخستین جلد نقاشان جدید در ۱۸۴۳م به شهرت رسید که در آن به دفاع و ستایش از ترنر پرداخته بود. جلد دوم در ۱۸۴۶م منتشر شد و توجه بیشتری را جلب کرد. جلدهای سوم و چهارم در ۱۸۵۶م و جلد پنجم در ۱۸۶۰م منتشر شدند. نقاشان جدید حاوی بیانیۀ مشهوری است که هنرمند باید «با اخلاص قلبی به طبیعت روآورد ... از هیچ‌چیز فروگذار نکند، چیزی را برنگزیند و چیزی را کوچک نشمرد». هفت چراغ معماری و سنگ‌های ونیز^[۸] (۱۸۵۱ـ۱۸۵۳م) را خود نقاشی کرد و این دو اثر او را به استاد مسلم معماری و هنر تبدیل کرد. در ۱۸۵۴ـ۱۸۵۹م به تدریس طراحی در کالج کارگران^[۹] پرداخت و عناصر طراحی^[۱۰] را در ۱۸۵۷م منتشر کرد. در دهۀ ۱۸۵۰م توجه خود را بیش از پیش به مسائل اجتماعی، اقتصادی، و آموزشی معطوف و مقالات بحث‌انگیزی را در مجلۀ کورن‌هیل^[۱۱] منتشر کرد که بعدها با عنوان تا دم مرگ^[۱۲] (۱۸۶۲م) منتشر شد. آثار او در این زمینه‌ها عبارت‌اند از کنجد و زنبق‌ها^[۱۳] (۱۸۶۵م)، اخلاقیات خاک^[۱۴] (۱۸۶۶م) و تاج زیتون وحشی^[۱۵] (۱۸۶۶م). راسکین نخستین استاد هنرهای زیبای آکسفورد (۱۸۷۰ـ۱۸۷۹م) و (۱۸۸۳ـ۱۸۸۵م) بود. نگارش زندگی‌نامه‌اش را از ۱۸۸۵م آغاز کرد اما هرگز به پایان نرساند. در ۱۸۷۸م سلامت خود را از دست داد و از آن پس گهگاه دچار جنون می‌شد.

↑ Modern Painters
↑ (Seven Lamps of Architecture (The
↑ J M W Turner
↑ Thomas Carlyle
↑ Matthew Arnold
↑ Gothic Revival
↑ Newdigate Prize
↑ Stones of Venice, The
↑ Men’s College
↑ Elements of Drawing, The
↑ Cornhill Magazine
↑ Unto this Last
↑ Sesame and Lilies
↑ Ethics of the Dust, The
↑ The Crown of Wild Olive

[1] Modern Painters

[2] (Seven Lamps of Architecture (The

[3] J M W Turner

[4] Thomas Carlyle

[5] Matthew Arnold

[6] Gothic Revival

[7] Newdigate Prize

[8] Stones of Venice, The

[9] Men’s College

[10] Elements of Drawing, The

[11] Cornhill Magazine

[12] Unto this Last

[13] Sesame and Lilies

[14] Ethics of the Dust, The

[15] The Crown of Wild Olive

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

[۱۰]

[۱۱]

[۱۲]

[۱۳]

[۱۴]

[۱۵]

@@ خط ۷: / خط ۷: @@
 |نام مستعار=
 |لقب=
-|زادروز=۱۸۱۹م
+|زادروز=لندن۱۸۱۹م
 |تاریخ مرگ=۱۹۰۰م
 |دوره زندگی=
@@ خط ۱۷: / خط ۱۷: @@
 |سبک =
 |مکتب =
-|سمت =استاد هنرهای زیبای آکسفورد (۱۸۷۰ـ۱۸۷۹) و (۱۸۸۳ـ۱۸۸۵)، تدریس طراحی در کالج کارگران (۱۸۵۴ـ۱۸۵۹)
+|سمت =استاد هنرهای زیبای آکسفورد (۱۸۷۰ـ۱۸۷۹م) و (۱۸۸۳ـ۱۸۸۵م)، تدریس طراحی در کالج کارگران (۱۸۵۴ـ۱۸۵۹م)
-|جوایز و افتخارات =
+|جوایز و افتخارات =۱۸۳۹م برنده جایزه نیودیگیت
-|آثار =نقاشان جدید (جلد اول ۱۸۴۳)؛ هفت چراغ معماری و سنگهای ونیز (۱۸۵۱ـ۱۸۵۳)؛ دم مرگ (۱۸۶۲)
+|آثار =نقاشان جدید (جلد اول ۱۸۴۳م)؛ هفت چراغ معماری و سنگ‌های ونیز (۱۸۵۱ـ۱۸۵۳م)؛ دم مرگ (۱۸۶۲م)
 |خویشاوندان سرشناس =
 |گروه مقاله =هنر
@@ خط ۲۷: / خط ۲۷: @@
 |پست تخصصی =
 |باشگاه =
-}}راسْکین، جان (۱۸۱۹ـ۱۹۰۰)(Ruskin, John)<br/> [[File:22023500.jpg|thumb|راسْکين، جان]] منتقد هنری و اجتماعی انگلیسی. اغلب بهترین نقدهای هنری راسکین عبارت‌اند از دو اثر نفوذگذار ''نقاشان جدید''<ref>''Modern Painters'' </ref> (پنج جلد) (۱۸۴۳ـ۱۸۶۰) و ''هفت چراغ معماری''<ref>''(Seven Lamps of Architecture (The''</ref> (۱۸۴۹). حامی سرسخت نقاشانی بود که در عصر خود نامتعارف قلمداد می‌شدند، مانند جِی ام دبلیو ترنر<ref> J M W Turner</ref> و اعضای انجمن اخوت پیش‌ از رافائلیان. نوشته‌های بعدی او به مسائل اجتماعی و اقتصادی اختصاص دارند. راسکین یکی از چهره‌های سرشناس حیات روشنفکران بریتانیا در قرن ۱۹ به‌شمار می‌رود. همچون معاصرانش تامس کارلایل<ref> Thomas Carlyle</ref> و متیو آرنولد<ref> Matthew Arnold</ref>، منتقد صریح جامعۀ ویکتوریایی بود و همانند آنان خواستار تجدید حیات اخلاقی، روشنفکری و هنری بریتانیا بود. در آثار اولیه‌اش به معماری و نقاشی پرداخت؛ پشتیبانی او از انجمن اخوت پیش از رافائلیان و احیای گوتیک<ref> Gothic Revival</ref> بر هنر، معماری، و حرفه‌‌وفن ویکتوریایی تأثیر بسزا گذاشت. دیدگاه‌های اجتماعی و اخلاقی او به‌نحوی افزاینده در این نگرانی‌های زیبایی‌شناسانه ریشه داشت و از دهۀ ۱۸۶۰ خود را وقف مسائل سیاسی و اقتصادی کرد. اقتصاد آزاد را محکوم می‌کرد و شرافت کار و ارزش اخلاقی و زیبایی‌شناختی «صنعتگری» را می‌ستود. باورهای او به عمل گرایید و نقش رهبری‌کننده‌ای را در تأمین آموزش و مسکن مناسب برای طبقۀ کارگر ایفا کرد. راسکین در لندن متولد شد. پرورش او به‌نحوی غیر عادی سختگیرانه بود؛ از کودکی به خواندن، نوشتن، نقاشی‌کردن، و ستودن زیبایی‌های طبیعت تشویق شد. در آکسفورد به تحصیل پرداخت و در ۱۸۳۹ برندۀ جایزۀ نیودیگیت<ref> Newdigate Prize</ref> برای شعر انگلیسی شد و مدرک خود را در ۱۸۴۲ دریافت کرد. برای چندین نشریۀ مختلف مقاله می‌نوشت، اما با انتشار نخستین جلد ''نقاشان جدید'' در ۱۸۴۳ به شهرت رسید که در آن به دفاع و ستایش از ترنر پرداخته بود. جلد دوم در ۱۸۴۶ منتشر شد و توجه بیشتری را جلب کرد. جلدهای سوم و چهارم در ۱۸۵۶ و جلد پنجم در ۱۸۶۰ منتشر شدند. ''نقاشان جدید'' حاوی بیانیۀ مشهوری است که هنرمند باید «با اخلاص قلبی به طبیعت روآورد ... از هیچ‌چیز فروگذار نکند، چیزی را برنگزیند و چیزی را کوچک نشمرد». ''هفت چراغ معماری'' و ''سنگ‌های ونیز''<ref> ''Stones of Venice, The'' </ref> (۱۸۵۱ـ۱۸۵۳) را خود نقاشی کرد و این دو اثر او را به استاد مسلم معماری و هنر تبدیل کرد. در ۱۸۵۴ـ۱۸۵۹ به تدریس طراحی در کالج کارگران<ref>Men’s College</ref> پرداخت و ''عناصر طراحی''<ref> ''Elements of Drawing, The''</ref> را در ۱۸۵۷ منتشر کرد. در دهۀ ۱۸۵۰ توجه خود را بیش از پیش به مسائل اجتماعی، اقتصادی، و آموزشی معطوف و مقالات بحث‌انگیزی را در ''مجلۀ کورن‌هیل''<ref> Cornhill Magazine</ref> منتشر کرد که بعدها با عنوان ''تا دم مرگ''<ref> ''Unto this Last''</ref> (۱۸۶۲) منتشر شد. آثار او در این زمینه‌ها عبارت‌اند از ''کنجد و زنبق‌ها''<ref> ''Sesame and Lilies''</ref> (۱۸۶۵)، ''اخلاقیات خاک''<ref> ''Ethics of the Dust, The''
+}}راسْکین، جان (۱۸۱۹ـ۱۹۰۰م)(Ruskin, John)<br/> [[File:22023500.jpg|thumb|راسْکين، جان]] منتقد هنری و اجتماعی انگلیسی. اغلب بهترین نقدهای هنری راسکین عبارت‌اند از دو اثر نفوذگذار ''نقاشان جدید''<ref>''Modern Painters'' </ref> (پنج جلد) (۱۸۴۳ـ۱۸۶۰م) و ''هفت چراغ معماری''<ref>''(Seven Lamps of Architecture (The''</ref> (۱۸۴۹م). حامی سرسخت نقاشانی بود که در عصر خود نامتعارف قلمداد می‌شدند، مانند جِی ام دبلیو ترنر<ref> J M W Turner</ref> و اعضای انجمن اخوت پیش‌ از رافائلیان. نوشته‌های بعدی او به مسائل اجتماعی و اقتصادی اختصاص دارند. راسکین یکی از چهره‌های سرشناس حیات روشنفکران بریتانیا در قرن ۱۹م به‌شمار می‌رود. همچون معاصرانش [[کارلایل، تامس (۱۷۹۵ـ۱۸۸۱)|تامس کارلایل]]<ref> Thomas Carlyle</ref> و [[آرنولد، متیو (۱۸۲۲ـ۱۸۸۸)|متیو آرنولد]]<ref> Matthew Arnold</ref>، منتقد صریح جامعۀ ویکتوریایی بود و همانند آنان خواستار تجدید حیات اخلاقی، روشنفکری و هنری بریتانیا بود. در آثار اولیه‌اش به معماری و نقاشی پرداخت؛ پشتیبانی او از انجمن اخوت پیش از رافائلیان و [[احیای گوتیک]]<ref> Gothic Revival</ref> بر هنر، معماری، و حرفه‌‌وفن ویکتوریایی تأثیر بسزا گذاشت. دیدگاه‌های اجتماعی و اخلاقی او به‌نحوی افزاینده در این نگرانی‌های زیبایی‌شناسانه ریشه داشت و از دهۀ ۱۸۶۰م خود را وقف مسائل سیاسی و اقتصادی کرد. اقتصاد آزاد را محکوم می‌کرد و شرافت کار و ارزش اخلاقی و زیبایی‌شناختی «صنعتگری» را می‌ستود. باورهای او به عمل گرایید و نقش رهبری‌کننده‌ای را در تأمین آموزش و مسکن مناسب برای طبقۀ کارگر ایفا کرد. راسکین در [[لندن (انگلستان)|لندن]] متولد شد. پرورش او به‌نحوی غیر عادی سختگیرانه بود؛ از کودکی به خواندن، نوشتن، نقاشی‌کردن، و ستودن زیبایی‌های طبیعت تشویق شد. در [[آکسفورد]] به تحصیل پرداخت و در ۱۸۳۹م برندۀ جایزۀ نیودیگیت<ref> Newdigate Prize</ref> برای شعر انگلیسی شد و مدرک خود را در ۱۸۴۲م دریافت کرد. برای چندین نشریۀ مختلف مقاله می‌نوشت، اما با انتشار نخستین جلد ''نقاشان جدید'' در ۱۸۴۳م به شهرت رسید که در آن به دفاع و ستایش از ترنر پرداخته بود. جلد دوم در ۱۸۴۶م منتشر شد و توجه بیشتری را جلب کرد. جلدهای سوم و چهارم در ۱۸۵۶م و جلد پنجم در ۱۸۶۰م منتشر شدند. ''نقاشان جدید'' حاوی بیانیۀ مشهوری است که هنرمند باید «با اخلاص قلبی به طبیعت روآورد ... از هیچ‌چیز فروگذار نکند، چیزی را برنگزیند و چیزی را کوچک نشمرد». ''هفت چراغ معماری'' و ''سنگ‌های ونیز''<ref> ''Stones of Venice, The'' </ref> (۱۸۵۱ـ۱۸۵۳م) را خود نقاشی کرد و این دو اثر او را به استاد مسلم معماری و هنر تبدیل کرد. در ۱۸۵۴ـ۱۸۵۹م به تدریس طراحی در کالج کارگران<ref>Men’s College</ref> پرداخت و ''عناصر طراحی''<ref> ''Elements of Drawing, The''</ref> را در ۱۸۵۷م منتشر کرد. در دهۀ ۱۸۵۰م توجه خود را بیش از پیش به مسائل اجتماعی، اقتصادی، و آموزشی معطوف و مقالات بحث‌انگیزی را در ''مجلۀ کورن‌هیل''<ref> Cornhill Magazine</ref> منتشر کرد که بعدها با عنوان ''تا دم مرگ''<ref> ''Unto this Last''</ref> (۱۸۶۲م) منتشر شد. آثار او در این زمینه‌ها عبارت‌اند از ''کنجد و زنبق‌ها''<ref> ''Sesame and Lilies''</ref> (۱۸۶۵م)، ''اخلاقیات خاک''<ref> ''Ethics of the Dust, The''
-</ref> (۱۸۶۶) و تاج زیتون وحشی<ref>''The Crown of Wild Olive''</ref>&nbsp;(۱۸۶۶). راسکین نخستین استاد هنرهای زیبای آکسفورد (۱۸۷۰ـ۱۸۷۹) و (۱۸۸۳ـ۱۸۸۵) بود. نگارش زندگی‌نامه‌اش را از ۱۸۸۵ آغاز کرد اما هرگز به پایان نرساند. در ۱۸۷۸ سلامت خود را از دست داد و از آن پس گهگاه دچار جنون می‌شد.
+</ref> (۱۸۶۶م) و تاج زیتون وحشی<ref>''The Crown of Wild Olive''</ref> (۱۸۶۶م). راسکین نخستین استاد هنرهای زیبای آکسفورد (۱۸۷۰ـ۱۸۷۹م) و (۱۸۸۳ـ۱۸۸۵م) بود. نگارش زندگی‌نامه‌اش را از ۱۸۸۵م آغاز کرد اما هرگز به پایان نرساند. در ۱۸۷۸م سلامت خود را از دست داد و از آن پس گهگاه دچار جنون می‌شد.
 &nbsp;