نووکوزنتسک: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{الگو:جعبه اطلاعات شهر6 | |||
| کشور =روسیه | |||
| نام فارسی = نووکوزْنِتْسْک | |||
|نام لاتین =Novokuznetsk | |||
| نام قدیمی = استالینسک، از ۱۹۳۲ تا ۱۹۶۱ | |||
| نام دیگر =کوزنتسک سیبیرسکی | |||
| استان = کِمِرووا | |||
| شهرستان = | |||
| بخش = | |||
| موقعیت = جنوب سیبری | |||
| جمعیت = 547,904 نفر (۲۰۱۰) | |||
| مساحت = | |||
| نوع اقلیم = | |||
| ارتفاع از سطح دریا = ۱۹۰ متر | |||
| تولیدات و صنایع مهم = نیروگاه برقابی؛ کارخانه‌‌های تولید آلیاژ آهن و مواد شیمیایی، مواد غذایی و صنایع سبک؛ استخراج سنگ آهن؛ از بزرگ‌ترین مجتمع‌های آهن و فولاد فدراسیون روسیه | |||
| برخی بناهای مهم = | |||
| شهر ها و آبادی های مهم = | |||
}} | |||
نووکوزْنِتْسْک (Novokuznetsk) | نووکوزْنِتْسْک (Novokuznetsk) | ||
نسخهٔ ۲۶ مارس ۲۰۲۵، ساعت ۱۰:۲۶
| نووکوزنتسک | |
|---|---|
| کشور | روسیه |
| نام فارسی | نووکوزْنِتْسْک |
| نام لاتین | Novokuznetsk |
| جمعیت | 547,904 نفر (۲۰۱۰) |
| موقعیت | جنوب سیبری |
| ارتفاع از سطح دریا | ۱۹۰ متر |
| تولیدات و صنایع مهم | نیروگاه برقابی؛ کارخانه‌‌های تولید آلیاژ آهن و مواد شیمیایی، مواد غذایی و صنایع سبک؛ استخراج سنگ آهن؛ از بزرگ‌ترین مجتمع‌های آهن و فولاد فدراسیون روسیه |
| استان یا ایالت | کِمِرووا |
نووکوزْنِتْسْک (Novokuznetsk)
(یا: کوزنتسک سیبیرسکی[۱])؛ با نام سابق استالینسک[۲] از ۱۹۳۲ تا ۱۹۶۱) ) شهری در استان کِمِرووا[۳]، در جنوب سیبری[۴]، در فدراسیون روسیه[۵]، با 547,904 نفر جمعیت (۲۰۱۰). در ارتفاع ۱۹۰ متری از سطح دریا قرار دارد. مرکز اصلی صنعتی حوضۀ کوزنتسک[۶] است. یکی از بزرگ‌ترین مجتمع‌های آهن و فولاد فدراسیون روسیه و همچنین نیروگاه برقابی مهمی در این شهر قرار دارد. کارخانه‌‌های تولید آلیاژ آهن و مواد شیمیایی، مواد غذایی و صنایع سبک دارد. نزدیک رود توم[۷] و چند خط‌آهن، از‌جمله راه‌آهن سیبری جنوبی، واقع شده و مرکز مهم حمل‌ونقل است. در ۱۶۱۷ به‌‌منزلۀ قلعه و سربازخانۀ قزاقی احداث شد. کارگاه گدازش آهن آن در ۱۷۷۱ احداث و در دهۀ ۱۸۶۰ تعطیل شد. توسعۀ صنعتی این شهر، به‌عنوان بخشی از اولین برنامۀ پنج‌سالۀ شوروی[۸]، در ۱۹۲۹ آغاز شد. مجتمع متالورژیکی کوزنتسک[۹] در ۱۹۳۲ به بهره‌برداری رسید؛ سنگ آهن آن از کوه‌های اورال[۱۰] استخراج می‌شد. برای افزایش ظرفیت تولید، دومین کارخانۀ آهن و فولاد نیز در این شهر احداث شد.