کارایان، هربرت فون (۱۹۰۸ـ۱۹۸۹): تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
کارایان، هِربِرت فون ( | کارایان، هِربِرت فون (۱۹۰۸ـ۱۹۸۹م)(Karajan, Herbert von)<br/> {{جعبه زندگینامه | ||
|عنوان = هِربِرت فون کارایان | |عنوان = هِربِرت فون کارایان | ||
|نام =Herbert von Karajan | |نام =Herbert von Karajan | ||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
[[پرونده:Karajan, Herbert von.jpg|بندانگشتی|هربرت فون کارایان]] | [[پرونده:Karajan, Herbert von.jpg|بندانگشتی|هربرت فون کارایان]] | ||
[[پرونده:Karajan, Herbert von1.jpg|بندانگشتی|هربرت فون کارایان]] | [[پرونده:Karajan, Herbert von1.jpg|بندانگشتی|هربرت فون کارایان]] | ||
رهبر اتریشی ارکستر. پس از | رهبر اتریشی ارکستر. پس از ۱۹۴۷م عملاً بر اجرای موسیقی کلاسیک اروپا نظارت داشت. سِمتهای او عبارتاند از ۱۹۵۵ تا ۱۹۸۹م رهبر اصلی ارکستر فیلارمونیک برلین<ref>Berlin Philharmonic Orchestra | ||
</ref>، از ۱۹۵۶ تا | </ref>، از ۱۹۵۶ تا ۱۹۶۰م مدیر هنری جشنوارۀ سالزبورگ<ref>Salzburg Festival </ref>، از ۱۹۵۷ تا ۱۹۶۴م مدیر هنری اپرای دولتی وین<ref>Vienna State Opera </ref>، و از ۱۹۶۹ تا ۱۹۷۱م رهبر ارکستر پاریس. کارایان کمالگرایی مطلق بود، یک صدای ارکستری با نرمی و شفافیت بینظیر تولید میکرد؛ همچنین به اجرای اپرا میپرداخت و کارگردان ضبطهای ویدیویی خودش بود. چهاربار مجموعۀ کامل سمفونیهای [[بتهوون، لودویگ وان (۱۷۷۰ـ۱۸۲۷)|بتهوون]] را ضبط کرد، و نزدیکی ویژهای با آثار [[موتسارت، ولفگانگ آمادئوس|موتسارت]]، [[واگنر، ریشارد (۱۸۱۳ـ۱۸۸۳)|واگنر]]<ref>Wagner </ref>، [[بروکنر، آنتون (۱۸۲۴ـ۱۸۹۶)|بروکنر]]<ref>Bruckner </ref>، سیبلیوس<ref>Sibelius</ref> داشت، البته رپرتوآر شگفتانگیز او از [[مونته وردی، کلاودیو جووانی (۱۵۶۷ـ۱۶۴۳م)|مونتهوردی]]<ref> Monteverdi </ref> تا [[شونبرگ، آرنولد (۱۸۷۴ـ۱۹۵۱)|شونبرگ]]<ref>Schoenberg</ref> را دربر میگرفت. | ||
| | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۲ آوریل ۲۰۲۵، ساعت ۰۴:۴۳
کارایان، هِربِرت فون (۱۹۰۸ـ۱۹۸۹م)(Karajan, Herbert von)
| هِربِرت فون کارایان Herbert von Karajan | |
|---|---|
| زادروز |
1908م |
| درگذشت | 1989م |
| ملیت | اتریشی |
| شغل و تخصص اصلی | رهبر ارکستر |
| سمت | رهبر اصلی ارکستر فیلارمونیک برلین (از 1955 تا 1989)، مدیر هنری جشنوارۀ سالزبورگ (از 1956 تا 1960)، مدیر هنری اپرای دولتی وین (از 1957 تا 1964)، رهبر ارکستر پاریس (از 1969 تا 1971) |
| آثار | مجموعۀ کامل سمفونیهای بتهوون |
| گروه مقاله | موسیقی |
رهبر اتریشی ارکستر. پس از ۱۹۴۷م عملاً بر اجرای موسیقی کلاسیک اروپا نظارت داشت. سِمتهای او عبارتاند از ۱۹۵۵ تا ۱۹۸۹م رهبر اصلی ارکستر فیلارمونیک برلین[۱]، از ۱۹۵۶ تا ۱۹۶۰م مدیر هنری جشنوارۀ سالزبورگ[۲]، از ۱۹۵۷ تا ۱۹۶۴م مدیر هنری اپرای دولتی وین[۳]، و از ۱۹۶۹ تا ۱۹۷۱م رهبر ارکستر پاریس. کارایان کمالگرایی مطلق بود، یک صدای ارکستری با نرمی و شفافیت بینظیر تولید میکرد؛ همچنین به اجرای اپرا میپرداخت و کارگردان ضبطهای ویدیویی خودش بود. چهاربار مجموعۀ کامل سمفونیهای بتهوون را ضبط کرد، و نزدیکی ویژهای با آثار موتسارت، واگنر[۴]، بروکنر[۵]، سیبلیوس[۶] داشت، البته رپرتوآر شگفتانگیز او از مونتهوردی[۷] تا شونبرگ[۸] را دربر میگرفت.