میخائیل بیزانسی هشتم: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
میخائیل بیزانسی هشتم (ح ۱۲۲۴ـ۱۲۸۲م)(Michael VIII)<br /> [[File:38569300.jpg|thumb|ميخائيل بيزانسي هشتم]](یا: میخائیل پالایولوگوس<ref>Michael Palaeologus </ref>) امپراتور | میخائیل بیزانسی هشتم (ح ۱۲۲۴ـ۱۲۸۲م)(Michael VIII)<br /> [[File:38569300.jpg|thumb|ميخائيل بيزانسي هشتم]](یا: میخائیل پالایولوگوس<ref>Michael Palaeologus </ref>) امپراتور بیزانس<ref>Byzantine </ref> (حک: ۱۲۶۱ـ۱۲۸۲م). در نیقیه<ref>Nicaea </ref> بهدنیا آمد و سرسلسلۀ پالایولوگوس بود. درپی قتل نایبالسلطنۀ امپراتور یوحنای چهارم<ref>John IV </ref>، نایبالسلطنه شد (۱۲۵۸م) و دیری نگذشت که در ۱۲۵۹م شریک امپراتوری شد. سپس، به قسطنطنیه<ref>Constantinople </ref> لشکر کشید و امپراتوری بیزانس را که ۵۷ سال در اشغال امپراتوری لاتین<ref>Latin Empire </ref> بود، از امپراتور بالدوین دوم<ref>Baldwin II </ref> بازپس گرفت. با احیای امپراتوری بیزانس، میخائیل تاج بر سر نهاد و یوحنای چهارم را کور و زندانی کرد. باقی سلطنت میخائیل به جنگ علیه شارل اول<ref>Charles I </ref> ناپل و سیسیل، و جنگ با حاکمان اپیروس<ref>Epirus </ref> گذشت. در ۱۲۷۲م با تاتارها و سلاطین مملوک<ref>Mamelake (Mamluk) </ref> صلح کرد و برای تقویت خود در برابر شارل، گاه با ونیز و گاه با جنووا<ref>Genoa </ref> متحد میشد. با پاپ گرگوریوس دهم<ref>Gregory X </ref> برای وحدت کلیساهای غربی و شرقی مذاکره کرد، و در ۱۲۷۴م فرستادگان وی به دومین شورای لیون<ref>Second Council of Lyons </ref> توافق کردند که برتری روحانی پاپ را بهرسمیت بشناسند. ولی در ۱۲۸۱م پاپ مارتینوس چهارم<ref>Martin IV </ref>، از حامیان شارل، این وحدت را از میان برداشت و میخائیل را تکفیر کرد؛ در همین زمان قوای شارل و ونیز به اپیروس حمله کردند. میخائیل به مدد شورشی در سیسیل، که قدرت شارل را در سیسیل (۱۲۸۲م) درهم شکست، تاجوتختش را حفظ کرد. میخائیل حاکمی باهوش بوده و زندگینامۀ خودنوشتی به یادگار گذاشته است. او سرانجام در تراس (تراکیه)<ref>Thrace</ref> درگذشت. | ||
| | ||
نسخهٔ ۲۲ آوریل ۲۰۲۵، ساعت ۰۸:۳۲
میخائیل بیزانسی هشتم (ح ۱۲۲۴ـ۱۲۸۲م)(Michael VIII)
(یا: میخائیل پالایولوگوس[۱]) امپراتور بیزانس[۲] (حک: ۱۲۶۱ـ۱۲۸۲م). در نیقیه[۳] بهدنیا آمد و سرسلسلۀ پالایولوگوس بود. درپی قتل نایبالسلطنۀ امپراتور یوحنای چهارم[۴]، نایبالسلطنه شد (۱۲۵۸م) و دیری نگذشت که در ۱۲۵۹م شریک امپراتوری شد. سپس، به قسطنطنیه[۵] لشکر کشید و امپراتوری بیزانس را که ۵۷ سال در اشغال امپراتوری لاتین[۶] بود، از امپراتور بالدوین دوم[۷] بازپس گرفت. با احیای امپراتوری بیزانس، میخائیل تاج بر سر نهاد و یوحنای چهارم را کور و زندانی کرد. باقی سلطنت میخائیل به جنگ علیه شارل اول[۸] ناپل و سیسیل، و جنگ با حاکمان اپیروس[۹] گذشت. در ۱۲۷۲م با تاتارها و سلاطین مملوک[۱۰] صلح کرد و برای تقویت خود در برابر شارل، گاه با ونیز و گاه با جنووا[۱۱] متحد میشد. با پاپ گرگوریوس دهم[۱۲] برای وحدت کلیساهای غربی و شرقی مذاکره کرد، و در ۱۲۷۴م فرستادگان وی به دومین شورای لیون[۱۳] توافق کردند که برتری روحانی پاپ را بهرسمیت بشناسند. ولی در ۱۲۸۱م پاپ مارتینوس چهارم[۱۴]، از حامیان شارل، این وحدت را از میان برداشت و میخائیل را تکفیر کرد؛ در همین زمان قوای شارل و ونیز به اپیروس حمله کردند. میخائیل به مدد شورشی در سیسیل، که قدرت شارل را در سیسیل (۱۲۸۲م) درهم شکست، تاجوتختش را حفظ کرد. میخائیل حاکمی باهوش بوده و زندگینامۀ خودنوشتی به یادگار گذاشته است. او سرانجام در تراس (تراکیه)[۱۵] درگذشت.