گیومن، ژان باپتیست آرمان (۱۸۴۱ـ۱۹۲۷): تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
نقاش [[امپرسیونیسم|امپرسیونیستِ]]<ref>Impressionist</ref> فرانسوی. بیشتر منظرهپرداز بود، و اغلب با [[سزان، پل (۱۸۳۹ـ۱۹۰۶)|سزان]]<ref>Cézanne | نقاش [[امپرسیونیسم|امپرسیونیستِ]]<ref>Impressionist</ref> فرانسوی. بیشتر منظرهپرداز بود، و اغلب با [[سزان، پل (۱۸۳۹ـ۱۹۰۶)|سزان]]<ref>Cézanne | ||
</ref> و [[پیسارو، کامی (۱۸۳۰ـ۱۹۰۳)|پیسارو]]<ref> Pissaro </ref> کار میکرد. تحت تعلیم پیسارو سبکی پدید آورد که آمیزهای بود از جلوههای بافتها و رنگهای تابناک. در ۱۸۷۴م در نخستین نمایشگاه امپرسیونیستها شرکت جست، و در ۱۸۸۴م تنها فردی از آنها بود که آثارش را با [[ | </ref> و [[پیسارو، کامی (۱۸۳۰ـ۱۹۰۳)|پیسارو]]<ref> Pissaro </ref> کار میکرد. تحت تعلیم پیسارو سبکی پدید آورد که آمیزهای بود از جلوههای بافتها و رنگهای تابناک. در ۱۸۷۴م در نخستین نمایشگاه امپرسیونیستها شرکت جست، و در ۱۸۸۴م تنها فردی از آنها بود که آثارش را با [[نئوامپرسیونیسم|نئوامپرسیونیست]]<ref>neo-Impressionist </ref>ها در سالن نقاشان مستقل<ref>Salon des Indépendants</ref> ـ که تازه تأسیس شده بود ـ بهنمایش گذاشت. در دهۀ ۱۸۸۰م با تأثیر از [[ون گوگ، ونسان (۱۸۵۳ـ۱۸۹۰)|ونگوگ]]<ref> Van Gogh </ref>، [[سورا، ژرژ (۱۸۵۹ـ۱۸۹۱)|سورا]]<ref>Seurat </ref>، و [[سینیاک، پل (۱۸۶۳ـ۱۹۳۵)|سینیاک]]<ref>Signac</ref>، به رنگهایی غلیظ و براق روی آورد. | ||
| | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۳ آوریل ۲۰۲۵، ساعت ۲۲:۵۵
| ژان باپتیست آرمان گیومَن Jean Baptiste Armand Guillaumin | |
|---|---|
| زادروز |
۱۸۴۱م |
| درگذشت | ۱۹۲۷م |
| ملیت | فرانسوی |
| شغل و تخصص اصلی | نقاش |
| سبک | امپرسیونیسم |
| گروه مقاله | نگارگری و مجسمه سازی جهان |
گیومَن، ژان باپتیسْت آرْمان (۱۸۴۱ـ۱۹۲۷م)(Guillaumin, Jean Baptiste Armand)
نقاش امپرسیونیستِ[۱] فرانسوی. بیشتر منظرهپرداز بود، و اغلب با سزان[۲] و پیسارو[۳] کار میکرد. تحت تعلیم پیسارو سبکی پدید آورد که آمیزهای بود از جلوههای بافتها و رنگهای تابناک. در ۱۸۷۴م در نخستین نمایشگاه امپرسیونیستها شرکت جست، و در ۱۸۸۴م تنها فردی از آنها بود که آثارش را با نئوامپرسیونیست[۴]ها در سالن نقاشان مستقل[۵] ـ که تازه تأسیس شده بود ـ بهنمایش گذاشت. در دهۀ ۱۸۸۰م با تأثیر از ونگوگ[۶]، سورا[۷]، و سینیاک[۸]، به رنگهایی غلیظ و براق روی آورد.