پرودون، پیر پل (۱۷۵۸ـ۱۸۲۳): تفاوت میان نسخه‌ها

Pierre Paul Prud\'hon
پیر پُل پرودون; Pierre Paul Prud\'hon
زادروز	۱۷۵۸م;
درگذشت	۱۸۲۳م
ملیت	فرانسوی
شغل و تخصص اصلی	نقاش
آثار	عشق و رفاقت (ح ۱۷۹۳م)، امپراتریس ژوزفین در مالمِزون (۱۸۰۵م)، عدالت و انتقام الهی در تعقیب جنایت (۱۸۰۸م)
گروه مقاله	نگارگری و مجسمه سازی جهان
جوایز و افتخارات	۱۷۸۴م برنده جایزه رم

دیداریویکی‌متن

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۳ آوریل ۲۰۲۵، ساعت ۲۳:۲۳

عدالت و انتقام الهی در تعقیب جنایت اثر پیر پل پرودون

پرودون، پیِر پُل (۱۷۵۸ـ۱۸۲۳م)(Prud\'hon, Pierre Paul)

نقاش فرانسوی. از هنرمندان فرعیِ جنبش رمانتیک^[۱]، و از مخالفان نئوکلاسی‌سیسمِ^[۲] ژاک لوئی داوید^[۳] بود؛ با تک‌چهره‌سازی‌ها و پرده‌های اساطیری^[۴] و تمثیلی^[۵]اش، ازجمله عشق و رفاقت^[۶] (ح ۱۷۹۳م؛ مؤسسۀ هنری مینیاپولیس^[۷]) به‌شهرت رسید، و مورد حمایت ناپلئون قرار گرفت. پرودون پس از آن‌که در ۱۷۸۴م برندۀ جایزۀ رم^[۸] شد، به ایتالیا رفت، اما برخلاف نقاش معاصرش، داوید، از نئوکلاسی‌سیسمِ رایج تأثیر نپذیرفت. سبک او که از کوردجو^[۹]، نقاش ایتالیایی، مایه می‌گیرد نشان از آغاز رمانتیسم دارد. از میان آثار پرآوازه‌اش، تک‌چهرۀ امپراتریس ژوزفین در مالمِزون^[۱۰] (۱۸۰۵م؛ لوور^[۱۱]، پاریس)؛ و عدالت و انتقام الهی در تعقیب جنایت^[۱۲] (۱۸۰۸م؛ لوور) که برای تالار دادگاه جنایی در کاخ دادگستری^[۱۳] کشید، درخور ذکرند. نقاشی پرودون از مضامین کلاسیک^[۱۴]، بیشتر مایۀ شهوانی^[۱۵] داشت تا حجم‌نما^[۱۶]؛ از این‌رو داوید او را «بوشۀ^[۱۷] زمان ما» خواند. پرودون زندگی غم‌انگیزی داشت؛ ازدواج ناموفق زودهنگامش، سال‌ها پریشانی برایش به‌دنبال آورد، و سپس دلبستگیِ او به شاگردش کنستانس مایر^[۱۸]، به خودکشی دختر انجامید.

↑ Romantic
↑ neoclassicism
↑ Jacques-Louis David
↑ mythological
↑ allegorical
↑ Love and Friendship
↑ Minneapolis Institute of Arts
↑ Prix de Rome
↑ Correggio
↑ Empress Joséphine at Malmaison
↑ Louvre
↑ Justice and Divine Vengeance Pursuing Crime
↑ Palais de Justice
↑ classical
↑ voluptuous
↑ sculptural
↑ Boucher
↑ Constance Mayer

[1] Romantic

[2] ssicism

[3] Jacques-Louis David

[4] ythological

[5] rical

[6] Love and Friendship

[7] Minneapolis Institute of Arts

[8] Prix de Rome

[9] Correggio

[10] Empress Joséphine at Malmaison

[11] Louvre

[12] Justice and Divine Vengeance Pursuing Crime

[13] Palais de Justice

[14] ssical

[15] voluptuous

[16] sculptural

[17] Boucher

[18] Constance Mayer

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

[۱۰]

[۱۱]

[۱۲]

[۱۳]

[۱۴]

[۱۵]

[۱۶]

[۱۷]

[۱۸]

@@ خط ۴: / خط ۴: @@
 پرودون، پیِر پُل (۱۷۵۸ـ۱۸۲۳م)(Prud\'hon, Pierre Paul)
-نقاش فرانسوی. از هنرمندان فرعیِ جنبش رمانتیک<ref>Romantic</ref>، و از مخالفان [[نیوکلاسی سیسم|نئوکلاسی‌سیسمِ]]<ref>neoclassicism </ref> ژاک لوئی داوید<ref>Jacques-Louis David </ref> بود؛ با تک‌چهره‌سازی‌ها و پرده‌های اساطیری<ref>mythological </ref> و تمثیلی<ref>allegorical </ref>اش، ازجمله ''عشق و رفاقت''<ref>''Love and Friendship'' </ref> (ح ۱۷۹۳م؛ مؤسسۀ هنری مینیاپولیس<ref>Minneapolis Institute of Arts </ref>) به‌شهرت رسید، و مورد حمایت [[ناپلئون اول|ناپلئون]] قرار گرفت. پرودون پس از آن‌که در ۱۷۸۴م برندۀ جایزۀ رم<ref>Prix de Rome </ref> شد، به [[ایتالیا]] رفت، اما برخلاف نقاش معاصرش، داوید، از نئوکلاسی‌سیسمِ رایج تأثیر نپذیرفت. سبک او که از [[کوردجو]]<ref>Correggio </ref>، نقاش ایتالیایی، مایه می‌گیرد نشان از آغاز رمانتیسم دارد. از میان آثار پرآوازه‌اش، تک‌چهرۀ ''امپراتریس ژوزفین در مالمِزون''<ref>''Empress Joséphine at Malmaison''</ref> (۱۸۰۵م؛ [[لوور]]<ref>Louvre </ref>، [[پاریس، شهر|پاریس]])؛ و ''عدالت و انتقام الهی در تعقیب جنایت''<ref>''Justice and Divine Vengeance Pursuing Crime'' </ref> (۱۸۰۸م؛ لوور) که برای تالار دادگاه جنایی در کاخ دادگستری<ref>Palais de Justice </ref> کشید، درخور ذکرند. نقاشی پرودون از مضامین کلاسیک<ref>classical </ref>، بیشتر مایۀ شهوانی<ref>voluptuous </ref> داشت تا حجم‌نما<ref>sculptural </ref>؛ از این‌رو داوید او را «بوشۀ<ref>Boucher </ref> زمان ما» خواند. پرودون زندگی غم‌انگیزی داشت؛ ازدواج ناموفق زودهنگامش، سال‌ها پریشانی برایش به‌دنبال آورد، و سپس دلبستگیِ او به شاگردش کنستانس مایر<ref>Constance Mayer</ref>، به خودکشی دختر انجامید.
+نقاش فرانسوی. از هنرمندان فرعیِ جنبش رمانتیک<ref>Romantic</ref>، و از مخالفان [[نئوکلاسی سیسم|نئوکلاسی‌سیسمِ]]<ref>neoclassicism </ref> [[داوید، ژاک ـ لوئی|ژاک لوئی داوید]]<ref>Jacques-Louis David </ref> بود؛ با تک‌چهره‌سازی‌ها و پرده‌های اساطیری<ref>mythological </ref> و تمثیلی<ref>allegorical </ref>اش، ازجمله ''عشق و رفاقت''<ref>''Love and Friendship'' </ref> (ح ۱۷۹۳م؛ مؤسسۀ هنری مینیاپولیس<ref>Minneapolis Institute of Arts </ref>) به‌شهرت رسید، و مورد حمایت [[ناپلئون اول|ناپلئون]] قرار گرفت. پرودون پس از آن‌که در ۱۷۸۴م برندۀ جایزۀ رم<ref>Prix de Rome </ref> شد، به [[ایتالیا]] رفت، اما برخلاف نقاش معاصرش، داوید، از نئوکلاسی‌سیسمِ رایج تأثیر نپذیرفت. سبک او که از [[کوردجو]]<ref>Correggio </ref>، نقاش ایتالیایی، مایه می‌گیرد نشان از آغاز رمانتیسم دارد. از میان آثار پرآوازه‌اش، تک‌چهرۀ ''امپراتریس ژوزفین در مالمِزون''<ref>''Empress Joséphine at Malmaison''</ref> (۱۸۰۵م؛ [[لوور]]<ref>Louvre </ref>، [[پاریس، شهر|پاریس]])؛ و ''عدالت و انتقام الهی در تعقیب جنایت''<ref>''Justice and Divine Vengeance Pursuing Crime'' </ref> (۱۸۰۸م؛ لوور) که برای تالار دادگاه جنایی در کاخ دادگستری<ref>Palais de Justice </ref> کشید، درخور ذکرند. نقاشی پرودون از مضامین کلاسیک<ref>classical </ref>، بیشتر مایۀ شهوانی<ref>voluptuous </ref> داشت تا حجم‌نما<ref>sculptural </ref>؛ از این‌رو داوید او را «بوشۀ<ref>Boucher </ref> زمان ما» خواند. پرودون زندگی غم‌انگیزی داشت؛ ازدواج ناموفق زودهنگامش، سال‌ها پریشانی برایش به‌دنبال آورد، و سپس دلبستگیِ او به شاگردش کنستانس مایر<ref>Constance Mayer</ref>، به خودکشی دختر انجامید.
 ----