تأکید (دستور زبان)

در اصطلاح دستور زبان، کلمه یا گروهی از کلمات که، برای تأکید و توضیح، به‌دنبال کلمۀ دیگر می‌آید. رابطۀ تأکیدی ممکن است با تکرار کلمه یا تکرار ضمیر مشترک یا به اول آوردنِ کلمۀ مورد نظر، یا ویرگول، یا واو عطف، یا بدون آن‌ها نشان داده شود. مثلِ کلماتِ «تنها»، «خودشان»، «خطر» در جملاتِ «من تنها و تنها این را می‌پسندم»، استاد «خودشان به من گفتند»، «خطر خطر».