موزه ارمیتاژ: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
موزۀ اِرْمیتاژ (Hermitage Museum)<br> | موزۀ اِرْمیتاژ (Hermitage Museum)<br> | ||
از بزرگترین و قدیمیترین گالرهای هنری و موزههای تاریخ و فرهنگ بشری، واقع در سنپترزبورگ روسیه. این مجموعۀ عظیم متشکل از شش بناست؛ بنای اصلی قصر زمستانی نام دارد و در گذشته محل سکونت رسمی تزارهای روسیه بوده است. موزۀ ارمیتاژ شعبههایی بینالمللی در | از بزرگترین و قدیمیترین گالرهای هنری و موزههای تاریخ و فرهنگ بشری، واقع در [[سن پترزبورگ|سنپترزبورگ]] [[روسیه]]. این مجموعۀ عظیم متشکل از شش بناست؛ بنای اصلی قصر زمستانی نام دارد و در گذشته محل سکونت رسمی تزارهای روسیه بوده است. موزۀ ارمیتاژ شعبههایی بینالمللی در [[آمستردام]]، [[لندن (انگلستان)|لندن]] و [[لاس وگاس|لاسوگاس]] نیز دارد. این موزه شامل مجموعه آثار متعددی است که ازجملۀ آنها میتوان به نشانها، البسه و جواهرات سلطنتی، و بزرگترین [[کلکسیون]] موجود در جهان از طلای باستانی متعلق به اروپای شرقی و آسیای غربی اشاره کرد. در ۱۷۶۴، [[کاترین کبیر]] با خرید بیش از ۲۰۰ نقاشی در [[اروپا، قاره|اروپا]]، گردآوری این مجموعۀ معروف را آغاز کرد، و سفرای روس در دیگر کشورها نیز مأمور یافتن بهترین مجموعههای هنری شدند. رفتهرفته کلکسیونهای سلطنتی با آثار باستانی و فرهنگی یونانی و سیت غنیتر شد. تزار [[نیکلای اول]] برای جایدادن مجموعۀ در حال توسعۀ عتیقهجات [[یونان]]، روم و [[مصر]]، بنایی برای موزۀ عمومی برآورد که در ۱۸۵۲ برای بازدید عموم گشایش یافت. طی [[انقلاب روسیه (۱۹۱۷)|انقلاب روسیه]] در ۱۹۱۷، موزۀ سلطنتی ارمیتاژ جزو اموال خصوصی اعلام شد. پس از ملیشدن مجموعههای هنری عمومی ملی، دامنۀ آثار موجود در موزه وسعت بیشتری یافت. در دورۀ [[استالین، یوسیف (۱۸۷۹ـ۱۹۵۳)|استالین]] تعدادی از باارزشترین آثار موجود در موزۀ ارمیتاژ در خارج از کشور بهفروش رسید، که بسیاری از آنها اکنون هستۀ مرکزی گالری هنر ملی در [[واشینگتن (امریکا)|واشینگتن]] را تشکیل داده است. تعدادی از کلکسیونهای موزه نیز طی [[لنینگراد، محاصره|محاصرۀ لنینگراد]] در [[جنگ جهانی دوم]]، زمانی که از ساختمان موزه بهعنوان پناهگاه در مقابل حملۀ هوایی استفاده شد، ازبین رفت. در سالهای اخیر، ارمیتاژ بیش از پیش توسعه یافته است. وجود آثار هنرمندان بزرگی چون [[میکلانژ|میکلآنژ]]، [[داوینچی، لئوناردو|لئوناردو داوینچی]]، [[روبنس، پتر پل (۱۵۷۷ـ۱۶۴۰)|روبنس]]، یان ونایک، [[رامبرانت، هارمنس وان راین (۱۶۰۶ـ۱۶۶۹)|رامبرانت]]، [[رودن، اوگوست (۱۸۴۰ـ۱۹۱۷)|رودن]]، [[مونه، کلود (۱۸۴۰ـ۱۹۲۶)|مونه]]، [[سزان، پل (۱۸۳۹ـ۱۹۰۶)|سزان]]، [[ون گوگ، ونسان (۱۸۵۳ـ۱۸۹۰)|ونگوگ]]، [[گوگن، پل (۱۸۴۸ـ۱۹۰۳)|گوگن]]، رافائل و [[پیکاسو، پابلو (۱۸۸۱ـ۱۹۷۳)|پابلو پیکاسو]] مجموعۀ هنر غرب این موزه را غنای بسیار بخشیده است. | ||
<br><!--38486600--> | <br><!--38486600--> | ||
[[رده:جغرافیای اروپا]] | [[رده:جغرافیای اروپا]] | ||
نسخهٔ ۳۰ آوریل ۲۰۲۵، ساعت ۰۴:۴۴
موزۀ اِرْمیتاژ (Hermitage Museum)
از بزرگترین و قدیمیترین گالرهای هنری و موزههای تاریخ و فرهنگ بشری، واقع در سنپترزبورگ روسیه. این مجموعۀ عظیم متشکل از شش بناست؛ بنای اصلی قصر زمستانی نام دارد و در گذشته محل سکونت رسمی تزارهای روسیه بوده است. موزۀ ارمیتاژ شعبههایی بینالمللی در آمستردام، لندن و لاسوگاس نیز دارد. این موزه شامل مجموعه آثار متعددی است که ازجملۀ آنها میتوان به نشانها، البسه و جواهرات سلطنتی، و بزرگترین کلکسیون موجود در جهان از طلای باستانی متعلق به اروپای شرقی و آسیای غربی اشاره کرد. در ۱۷۶۴، کاترین کبیر با خرید بیش از ۲۰۰ نقاشی در اروپا، گردآوری این مجموعۀ معروف را آغاز کرد، و سفرای روس در دیگر کشورها نیز مأمور یافتن بهترین مجموعههای هنری شدند. رفتهرفته کلکسیونهای سلطنتی با آثار باستانی و فرهنگی یونانی و سیت غنیتر شد. تزار نیکلای اول برای جایدادن مجموعۀ در حال توسعۀ عتیقهجات یونان، روم و مصر، بنایی برای موزۀ عمومی برآورد که در ۱۸۵۲ برای بازدید عموم گشایش یافت. طی انقلاب روسیه در ۱۹۱۷، موزۀ سلطنتی ارمیتاژ جزو اموال خصوصی اعلام شد. پس از ملیشدن مجموعههای هنری عمومی ملی، دامنۀ آثار موجود در موزه وسعت بیشتری یافت. در دورۀ استالین تعدادی از باارزشترین آثار موجود در موزۀ ارمیتاژ در خارج از کشور بهفروش رسید، که بسیاری از آنها اکنون هستۀ مرکزی گالری هنر ملی در واشینگتن را تشکیل داده است. تعدادی از کلکسیونهای موزه نیز طی محاصرۀ لنینگراد در جنگ جهانی دوم، زمانی که از ساختمان موزه بهعنوان پناهگاه در مقابل حملۀ هوایی استفاده شد، ازبین رفت. در سالهای اخیر، ارمیتاژ بیش از پیش توسعه یافته است. وجود آثار هنرمندان بزرگی چون میکلآنژ، لئوناردو داوینچی، روبنس، یان ونایک، رامبرانت، رودن، مونه، سزان، ونگوگ، گوگن، رافائل و پابلو پیکاسو مجموعۀ هنر غرب این موزه را غنای بسیار بخشیده است.