ویتکوور، رودولف (۱۹۰۱ـ۱۹۷۱): تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
|سبک = | |سبک = | ||
|مکتب = | |مکتب = | ||
|سمت =در | |سمت =در ۱۹۶۹م رئیس گروه تاریخ هنر دانشگاه کلمبیا | ||
|جوایز و افتخارات = | |جوایز و افتخارات = | ||
|آثار =اصول معماری در عصر اومانیسم ( | |آثار =اصول معماری در عصر اومانیسم (۱۹۴۹م) | ||
|خویشاوندان سرشناس = | |خویشاوندان سرشناس = | ||
|گروه مقاله =معماری | |گروه مقاله =معماری | ||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}} | }} | ||
ویتکوور، رودولف ( | ویتکوور، رودولف (۱۹۰۱ـ۱۹۷۱م)(Wittkower, Rudolf) | ||
[[File:40129900.jpg|thumb|ويتْکووِر، رودولف]] | [[File:40129900.jpg|thumb|ويتْکووِر، رودولف]] | ||
| خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
مورخ هنری آلمانی. متخصص [[رنسانس، معماری|دورۀ رنسانس]]<ref>Renaissance | مورخ هنری آلمانی. متخصص [[رنسانس، معماری|دورۀ رنسانس]]<ref>Renaissance | ||
</ref>. در دانشگاه برلین<ref>University of Berlin </ref> | </ref>. در دانشگاه برلین<ref>University of Berlin </ref> تحصیل کرد (۱۹۲۳م) و در رم (۱۹۲۳ـ۱۹۳۲م) و [[لندن (انگلستان)|لندن]] (۱۹۳۴ـ۱۹۵۶م) بهفعالیت پرداخت. سپس به [[نیویورک]] رفت (۱۹۵۶م) و تا زمان بازنشستگی در ۱۹۶۹م رئیس گروه تاریخ هنر [[دانشگاه کلمبیا]] بود. کتابهای تحقیقی بسیاری نیز نوشت. تأثیرگذارترین اثرش ''اصول معماری در عصر اومانیسم''<ref>''Architectural Principles in the Age of Humanism''</ref> (۱۹۴۹م) است. تعبیر این اثر از معماری رنسانس بهمنزلۀ نظامی از نسبتهای فراگیر و جهانشمول، در معماران و مورخان معماری بسیار تأثیر گذاشت. نیز در پدیدآمدن تفسیری کاملاً فرمالیستی<ref> formalistic</ref> از سبک بینالمللی<ref> International Style</ref> در معماری سهم داشت. | ||
| | ||
نسخهٔ ۳ مهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۳:۳۳
| رودولف ویتکوور Rudolf Wittkower | |
|---|---|
| زادروز |
۱۹۰۱م |
| درگذشت | ۱۹۷۱م |
| محل زندگی | نیویورک |
| ملیت | آلمانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | دانشگاه برلین |
| شغل و تخصص اصلی | مورخ هنری |
| سمت | در ۱۹۶۹م رئیس گروه تاریخ هنر دانشگاه کلمبیا |
| آثار | اصول معماری در عصر اومانیسم (۱۹۴۹م) |
| گروه مقاله | معماری |
ویتکوور، رودولف (۱۹۰۱ـ۱۹۷۱م)(Wittkower, Rudolf)
مورخ هنری آلمانی. متخصص دورۀ رنسانس[۱]. در دانشگاه برلین[۲] تحصیل کرد (۱۹۲۳م) و در رم (۱۹۲۳ـ۱۹۳۲م) و لندن (۱۹۳۴ـ۱۹۵۶م) بهفعالیت پرداخت. سپس به نیویورک رفت (۱۹۵۶م) و تا زمان بازنشستگی در ۱۹۶۹م رئیس گروه تاریخ هنر دانشگاه کلمبیا بود. کتابهای تحقیقی بسیاری نیز نوشت. تأثیرگذارترین اثرش اصول معماری در عصر اومانیسم[۳] (۱۹۴۹م) است. تعبیر این اثر از معماری رنسانس بهمنزلۀ نظامی از نسبتهای فراگیر و جهانشمول، در معماران و مورخان معماری بسیار تأثیر گذاشت. نیز در پدیدآمدن تفسیری کاملاً فرمالیستی[۴] از سبک بینالمللی[۵] در معماری سهم داشت.