ابن اثیر، ضیاء الدین (۵۵۸ـ۶۳۷ق): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:


ابن اَثیر، ضیاء‌الدین (۵۵۸ـ۶۳۷ق)<br>
ابن اَثیر، ضیاء‌الدین (۵۵۸ـ۶۳۷ق)<br>
<p>رجل سیاسی، کاتب و ادیب عرب، برادر [[ابن اثیر، عزالدین علی (۵۵۵ـ موصل ۶۳۰ق)|عزّالدین ابن اثیر]]. نخست به حفظ [[قرآن]] و اشعار شاعران عرب پرداخت و در فن انشا مهارت یافت. در جزیرۀ ابن عمر (در جنوب شرقی ترکیۀ کنونی) متولد شد. ‌مدتی کوتاه در خدمت صلاح‌الدین، و زمانی وزیر ملک الافضل پسر صلاح‌الدین و در اواخر عمر صاحب دیوان رسایل اتابک [[بدرالدین لولو|بدرالدین لوءلوء]]، آخرین حکمران سلسلۀ زنگی، در موصل بود. از آثار مهم اوست: ''الجامع الکبیر فی صناعه المنظوم من الکلام و المنثور''، در علم بیان؛ ''المثل السائر فی ادب الکاتب و الشاعر''، در فن الانشاء و شاعری؛ ''اَلوَشی المَرقوم فی حال المنظوم''،'' راهنمای تبدیل انگاره‌های شعری در انشای مکاتیب''؛ ''الشاعر و المعانی المخترعة فی صناعة الانشاء''.</p>
<p>رجل سیاسی، کاتب و ادیب عرب، برادر [[ابن اثیر، عزالدین علی (۵۵۵ـ موصل ۶۳۰ق)|عزّالدین ابن اثیر]]. نخست به حفظ [[قرآن]] و اشعار شاعران عرب پرداخت و در فن انشا مهارت یافت. در جزیرۀ ابن عمر (در جنوب شرقی ترکیۀ کنونی) متولد شد. ‌مدتی کوتاه در خدمت صلاح‌الدین، و زمانی وزیر ملک الافضل پسر صلاح‌الدین و در اواخر عمر صاحب دیوان رسایل اتابک [[بدرالدین لؤلؤ|بدرالدین لوءلوء]]، آخرین حکمران سلسلۀ زنگی، در موصل بود. از آثار مهم اوست: ''الجامع الکبیر فی صناعه المنظوم من الکلام و المنثور''، در علم بیان؛ ''المثل السائر فی ادب الکاتب و الشاعر''، در فن الانشاء و شاعری؛ ''اَلوَشی المَرقوم فی حال المنظوم''،'' راهنمای تبدیل انگاره‌های شعری در انشای مکاتیب''؛ ''الشاعر و المعانی المخترعة فی صناعة الانشاء''.</p>
<br><!--11022700-->
<br><!--11022700-->
[[رده:ادبیات عرب]]
[[رده:ادبیات عرب]]
[[رده:(ادبیات عرب)آثار و اشخاص]]
[[رده:(ادبیات عرب)آثار و اشخاص]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۵ مهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۷:۱۸

ابن اَثیر، ضیاء‌الدین (۵۵۸ـ۶۳۷ق)

رجل سیاسی، کاتب و ادیب عرب، برادر عزّالدین ابن اثیر. نخست به حفظ قرآن و اشعار شاعران عرب پرداخت و در فن انشا مهارت یافت. در جزیرۀ ابن عمر (در جنوب شرقی ترکیۀ کنونی) متولد شد. ‌مدتی کوتاه در خدمت صلاح‌الدین، و زمانی وزیر ملک الافضل پسر صلاح‌الدین و در اواخر عمر صاحب دیوان رسایل اتابک بدرالدین لوءلوء، آخرین حکمران سلسلۀ زنگی، در موصل بود. از آثار مهم اوست: الجامع الکبیر فی صناعه المنظوم من الکلام و المنثور، در علم بیان؛ المثل السائر فی ادب الکاتب و الشاعر، در فن الانشاء و شاعری؛ اَلوَشی المَرقوم فی حال المنظوم، راهنمای تبدیل انگاره‌های شعری در انشای مکاتیب؛ الشاعر و المعانی المخترعة فی صناعة الانشاء.