اسماعیل نواب صفا: تفاوت میان نسخه‌ها

اسماعیل نواب صفا;
زادروز	کرمانشاه ۲۹ اسفند ۱۳۰۳ش;
درگذشت	تهران ۱۹ فروردین ۱۳۸۴ش
ملیت	ایرانی
شغل و تخصص اصلی	ترانه‌سرا
شغل و تخصص های دیگر	شاعر و پژوهشگر
نام اصلی	سید اسماعیل نواب صفا
آثار	شرح حال فرهادمیرزا معتمدالدوله (زوار، 1366)؛ قصه شمع: خاطرات هنری پنجاه سال موسیقی معاصر اسماعیل نواب صفا (البرز، 1377)؛ از یادرفته (گزیده اشعار- پیکان، 1381)؛ منشآت فرهاد میرزا معتمدالدوله (به اهتمام- پیکان، 1383)
گروه مقاله	موسیقی

دیداریویکی‌متن

نسخهٔ ‏۲۰ مهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۸:۴۸

اسماعیل نواب صفا (کرمانشاه ۲۹ اسفند ۱۳۰۳ش - تهران ۱۹ فروردین ۱۳۸۴ش)

(نام کامل: سید اسماعیل نواب صفا) شاعر، ترانه‌سرا و پژوهشگر ایرانی. خاندان پدری‌اش از خانواده‌های مشهور اصفهان بوده‌اند و همچنین نشاط اصفهانی (شاعر معروف دوره‌ی قاجار) نیز دایی پدرش بوده. پدر اسماعیل به خاطر مشاغل دولتی در کرمانشاه ساکن می‌شود و او هم در آن شهر به دنیا می‌آید. اسماعیل تحصیلات ابتدایی‌اش را در کرمانشاه و متوسطه را در گرگان و تهران به پایان رساند. از سال 1323، به دنبال چاپ اولین شعرش، به عنوان هیات تحریریه، با مجله توفیق شروع به همکاری کرد. در تابستان ۱۳۲۵ به عضویت نخستین کنگره‌ی شعرا و نویسندگان، که در خانه‌ی فرهنگی ایران و شوروی تشکیل شده بود، انتخاب شد. از سال 1326 به واسطه‌ی آشنایی با اسماعیل خان مهرتاش و بعدتر حسینقلی_مستعان (رئیس وقت رادیو)، به رادیو راه پیدا کرد و به عنوان عضو و دبیر شورای نویسندگان رادیو مشغول به کار شد. نواب صفا از این دوره به بعد برای موسیقی‌دانان برجسته‌ای چون مجید_وفادار، مهدی خالدی، مرتضی محجوبی، علی_تجویدی، حسین_یاحقی، روح الله خالقی، حسینعلی_ملاح،پرویز یاحقی، حبیب الله بدیعی، انوشیروان_روحانی، همایون خرم و بسیاری دیگر، ده‌ها ترانه نوشته که توسط خوانندگانی چون قمرالملوک_وزیری، دلکش، بنان، مرضیه، پوران، داریوش_رفیعی، حسین قوامی، ایرج، اکبر_گلپایگانی و الهه خوانده شده‌اند. او مدتی نیز در مشاغل دولتی گوناگون، از قبیل نمایندگی مجلس شورای ملّی، رئیس دبیرخانه بنگاه بنادر و کشتیرانی، مدیریت روابط عمومی شهرداری تهران و... خدمت کرد.

از نوّاب صفا چندین عنوان کتاب، شامل اشعار و ترانه‌هایش و پژوهش‌های ادبی یا تاریخی نیز منتشر شده است. از معروف‌ترین ترانه‌های او به این موارد می‌توان اشاره کرد: آشفته، چو اسیر دام توام، آمد نوبهار، آه بی‌اثر، اشک و آه، با تو هستم هر کجا هستم، بخت بیدار منی، برق نگاه، بوسه‌ی وی، بهانه‌ی تو، تک‌درخت، نوروز آمد، جوانی، چه شبها، داغ لاله، درد آشنا، روز بی‌فردا، رؤیای شاعر، رؤیای هستی، شب سیه، ابر پاره پاره، صبح خندان، عکس من، قهر عشق، کبوتر بهشتی، گیسوی شب، موج، ناله‌ی دل، نیلوفر و موسم گل. اسماعیل نواب صفا در پی یک سکته‌ی مغزی درگذشت و در قطعه‌ی هنرمندان بهشت زهرا به خاک سپرده شد.

کتاب‌شناسی

شرح حال فرهادمیرزا معتمدالدوله (زوار، 1366)؛ قصه شمع: خاطرات هنری پنجاه سال موسیقی معاصر اسماعیل نواب صفا (البرز، 1377)؛ از یاد رفته (گزیده اشعار- پیکان، 1381)؛ منشآت فرهاد میرزا معتمدالدوله (به اهتمام- پیکان، 1383).

منابع:

@@ خط ۲۶: / خط ۲۶: @@
 |پست تخصصی =
 |باشگاه =
-}}اسماعیل نواب صفا&nbsp; (کرمانشاه ۲۹ اسفند ۱۳۰۳ش - تهران ۱۹ فروردین ۱۳۸۴ش)</p> <p style="text-align: justify;">&nbsp;</p> <p dir="RTL" style="text-align: justify;">[[File:اسماعیل نواب صفا.jpg|thumb|اسماعیل نواب صفا]](نام کامل: سید اسماعیل نواب صفا) شاعر، ترانه‌سرا و پژوهشگر ایرانی. خاندان پدری‌اش از خانواده‌های مشهور اصفهان بوده‌اند و همچنین [[نشاط_اصفهانی،_عبدالوهاب_(اصفهان_۱۱۷۵ـ_تهران_۱۲۴۴ق)|نشاط اصفهانی]] (شاعر معروف دوره‌ی قاجار) نیز دایی پدرش بوده. پدر اسماعیل به خاطر مشاغل دولتی در کرمانشاه ساکن می‌شود و او هم در آن شهر به دنیا می‌آید. اسماعیل تحصیلات ابتدایی‌اش را در کرمانشاه و متوسطه را در گرگان و تهران به پایان رساند. از سال 1323، به دنبال چاپ اولین شعرش، به عنوان هیات تحریریه، با مجله [[توفیق_(هفته‌نامۀ_اجتماعی)|توفیق]] شروع به همکاری کرد. در تابستان ۱۳۲۵ به عضویت نخستین کنگره‌ی شعرا و نویسندگان، که در خانه‌ی فرهنگی ایران و شوروی تشکیل شده بود، انتخاب شد. از سال 1326 به واسطه‌ی آشنایی با [[مهرتاش،_اسماعیل_(_تهران_۱۲۸۳ـ۱۳۵۹ش)|اسماعیل خان مهرتاش]] و بعدتر [[مستعان، حسینقلی (تهران ۱۲۸۳ـ همان جا ۱۳۶۲ش)|حسینقلی_مستعان]] (رئیس وقت رادیو)، به رادیو راه پیدا کرد و به عنوان عضو و دبیر شورای نویسندگان رادیو مشغول به کار شد. نواب صفا از این دوره به بعد برای موسیقی‌دانان برجسته‌ای چون [[وفادار، مجید (تهران ۱۲۹۱ـ همان جا ۱۳۵۴ش)|مجید_وفادار]]، [[خالدی، مهدی (۱۲۹۸ـ تهران ۱۳۶۹ش)|مهدی خالدی]]، [[محجوبی، مرتضی (تهران ۱۲۷۹ـ همان جا ۱۳۴۴ش)|مرتضی محجوبی]]، [[تجویدی، علی (تهران ۱۲۹۸ـ۱۳۸۴ش)|علی_تجویدی]]، [[یاحقی، حسین (تهران ۱۲۸۲ـ۱۳۴۷ش)|حسین_یاحقی]]، [[خالقی،_روح_الله_(کرمان_۱۲۸۵ـ_سالزبورگ_۱۳۴۳ش)|روح الله خالقی]]، [[ملاح، حسینعلی (همدان ۱۳۰۰ـ تهران ۱۳۷۱ش)|حسینعلی_ملاح]]،[[یاحقی، پرویز (تهران ۱۳۱۴ـ۱۳۸۵ش)|پرویز یاحقی]]، [[بدیعی،_حبیب_الله_(سوادکوه_۱۳۱۲ـ_تهران_۱۳۷۱ش)|حبیب الله بدیعی]]، [[روحانی، انوشیروان|انوشیروان_روحانی]]، [[خرم، امیرهمایون (تهران ۱۳۰۹ـ۱۳۹۱ش)|همایون خرم]] و بسیاری دیگر، ده‌ها ترانه نوشته که توسط خوانندگانی چون [[قمرالملوک_وزیری|قمرالملوک_وزیری]]، [[دلکش|دلکش]]، [[بنان،_غلامحسین_(انگرود_۱۲۹۰ـ_تهران_۱۳۶۴ش)|بنان]]، مرضیه، [[پوران|پوران]]، [[رفیعی، داریوش (کرمان ۱۳۰۶ـ تهران ۱۳۳۷ش)|داریوش_رفیعی]]، [[قوامی، حسین (تهران ۱۲۸۸ـ همان جا ۱۳۶۸ش)|حسین قوامی]]، [[ایرج_(کاشان_۱۳۱۲ش)|ایرج]]، [[اکبر گلپایگانی (خواننده)|اکبر_گلپایگانی]] و الهه خوانده شده‌اند. او مدتی نیز در مشاغل دولتی گوناگون، از قبیل نمایندگی مجلس شورای ملّی، رئیس دبیرخانه بنگاه بنادر و کشتیرانی، مدیریت روابط عمومی شهرداری تهران و... خدمت کرد.</p> <p dir="RTL" style="text-align: justify;">از نوّاب صفا چندین عنوان کتاب، شامل اشعار و ترانه‌هایش و پژوهش‌های ادبی یا تاریخی نیز منتشر شده است. از معروف‌ترین ترانه‌های او به این موارد می‌توان اشاره کرد: ''آشفته''، ''چو اسیر دام توام''، ''آمد نوبهار''، ''آه بی‌اثر''، ''اشک و آه''، ''با تو هستم هر کجا هستم''، ''بخت بیدار منی''، ''برق نگاه''، ''بوسه‌ی وی''، ''بهانه‌ی تو''، ''تک‌درخت''، ''نوروز آمد''، ''جوانی''، ''چه شبها''، ''داغ لاله''، ''درد آشنا''، ''روز بی‌فردا''، ''رؤیای شاعر''، ''رؤیای هستی''، ''شب سیه''، ''ابر پاره پاره''، ''صبح خندان''، ''عکس من''، ''قهر عشق''، ''کبوتر بهشتی''، ''گیسوی شب''، ''موج''، ''ناله‌ی دل''، ''نیلوفر ''و ''موسم گل''. اسماعیل نواب صفا در پی یک سکته‌ی مغزی درگذشت و در قطعه‌ی هنرمندان بهشت زهرا به خاک سپرده شد.</p> <p dir="RTL" style="text-align: justify;">&nbsp;</p> <p dir="RTL" style="text-align: justify;">'''کتاب‌شناسی'''</p> <p dir="RTL" style="text-align: justify;">''شرح حال فرهادمیرزا معتمدالدوله'' (زوار، 1366)؛ ''قصه شمع: خاطرات هنری پنجاه سال موسیقی معاصر اسماعیل نواب صفا'' (البرز، 1377)؛ ''از یاد رفته'' (گزیده اشعار- پیکان، 1381)؛ ''منشآت فرهاد میرزا معتمدالدوله'' (به اهتمام- پیکان، 1383).</p> <p dir="RTL" style="text-align: justify;">&nbsp;</p> <p dir="RTL" style="text-align: justify;">منابع:</p>
+}}اسماعیل نواب صفا&nbsp; (کرمانشاه ۲۹ اسفند ۱۳۰۳ش - تهران ۱۹ فروردین ۱۳۸۴ش)</p> <p style="text-align: justify;">&nbsp;</p> <p dir="RTL" style="text-align: justify;">[[File:اسماعیل نواب صفا.jpg|thumb|اسماعیل نواب صفا]](نام کامل: سید اسماعیل نواب صفا) شاعر، ترانه‌سرا و پژوهشگر ایرانی. خاندان پدری‌اش از خانواده‌های مشهور اصفهان بوده‌اند و همچنین [[نشاط_اصفهانی،_عبدالوهاب_(اصفهان_۱۱۷۵ـ_تهران_۱۲۴۴ق)|نشاط اصفهانی]] (شاعر معروف دوره‌ی قاجار) نیز دایی پدرش بوده. پدر اسماعیل به خاطر مشاغل دولتی در کرمانشاه ساکن می‌شود و او هم در آن شهر به دنیا می‌آید. اسماعیل تحصیلات ابتدایی‌اش را در کرمانشاه و متوسطه را در گرگان و تهران به پایان رساند. از سال 1323، به دنبال چاپ اولین شعرش، به عنوان هیات تحریریه، با مجله [[توفیق_(هفته‌نامۀ_اجتماعی)|توفیق]] شروع به همکاری کرد. در تابستان ۱۳۲۵ به عضویت نخستین کنگره‌ی شعرا و نویسندگان، که در خانه‌ی فرهنگی ایران و شوروی تشکیل شده بود، انتخاب شد. از سال 1326 به واسطه‌ی آشنایی با [[مهرتاش،_اسماعیل_(_تهران_۱۲۸۳ـ۱۳۵۹ش)|اسماعیل خان مهرتاش]] و بعدتر [[مستعان، حسینقلی (تهران ۱۲۸۳ـ همان جا ۱۳۶۲ش)|حسینقلی_مستعان]] (رئیس وقت رادیو)، به رادیو راه پیدا کرد و به عنوان عضو و دبیر شورای نویسندگان رادیو مشغول به کار شد. نواب صفا از این دوره به بعد برای موسیقی‌دانان برجسته‌ای چون [[وفادار، مجید (تهران ۱۲۹۱ـ همان جا ۱۳۵۴ش)|مجید_وفادار]]، [[خالدی، مهدی (۱۲۹۸ـ تهران ۱۳۶۹ش)|مهدی خالدی]]، [[محجوبی، مرتضی (تهران ۱۲۷۹ـ همان جا ۱۳۴۴ش)|مرتضی محجوبی]]، [[تجویدی، علی (تهران ۱۲۹۸ـ۱۳۸۴ش)|علی_تجویدی]]، [[یاحقی، حسین (تهران ۱۲۸۲ـ۱۳۴۷ش)|حسین_یاحقی]]، [[خالقی،_روح_الله_(کرمان_۱۲۸۵ـ_سالزبورگ_۱۳۴۳ش)|روح الله خالقی]]، [[ملاح، حسینعلی (همدان ۱۳۰۰ـ تهران ۱۳۷۱ش)|حسینعلی_ملاح]]،[[یاحقی، پرویز (تهران ۱۳۱۴ـ۱۳۸۵ش)|پرویز یاحقی]]، [[بدیعی،_حبیب_الله_(سوادکوه_۱۳۱۲ـ_تهران_۱۳۷۱ش)|حبیب الله بدیعی]]، [[روحانی، انوشیروان|انوشیروان_روحانی]]، [[خرم، امیرهمایون (تهران ۱۳۰۹ـ۱۳۹۱ش)|همایون خرم]] و بسیاری دیگر، ده‌ها ترانه نوشته که توسط خوانندگانی چون [[قمرالملوک_وزیری|قمرالملوک_وزیری]]، [[دلکش|دلکش]]، [[بنان،_غلامحسین_(انگرود_۱۲۹۰ـ_تهران_۱۳۶۴ش)|بنان]]، مرضیه، [[پوران|پوران]]، [[رفیعی، داریوش (کرمان ۱۳۰۶ـ تهران ۱۳۳۷ش)|داریوش_رفیعی]]، [[قوامی، حسین (تهران ۱۲۸۸ـ همان جا ۱۳۶۸ش)|حسین قوامی]]، [[ایرج (خواننده)|ایرج]]، [[اکبر گلپایگانی (خواننده)|اکبر_گلپایگانی]] و الهه خوانده شده‌اند. او مدتی نیز در مشاغل دولتی گوناگون، از قبیل نمایندگی مجلس شورای ملّی، رئیس دبیرخانه بنگاه بنادر و کشتیرانی، مدیریت روابط عمومی شهرداری تهران و... خدمت کرد.</p> <p dir="RTL" style="text-align: justify;">از نوّاب صفا چندین عنوان کتاب، شامل اشعار و ترانه‌هایش و پژوهش‌های ادبی یا تاریخی نیز منتشر شده است. از معروف‌ترین ترانه‌های او به این موارد می‌توان اشاره کرد: ''آشفته''، ''چو اسیر دام توام''، ''آمد نوبهار''، ''آه بی‌اثر''، ''اشک و آه''، ''با تو هستم هر کجا هستم''، ''بخت بیدار منی''، ''برق نگاه''، ''بوسه‌ی وی''، ''بهانه‌ی تو''، ''تک‌درخت''، ''نوروز آمد''، ''جوانی''، ''چه شبها''، ''داغ لاله''، ''درد آشنا''، ''روز بی‌فردا''، ''رؤیای شاعر''، ''رؤیای هستی''، ''شب سیه''، ''ابر پاره پاره''، ''صبح خندان''، ''عکس من''، ''قهر عشق''، ''کبوتر بهشتی''، ''گیسوی شب''، ''موج''، ''ناله‌ی دل''، ''نیلوفر ''و ''موسم گل''. اسماعیل نواب صفا در پی یک سکته‌ی مغزی درگذشت و در قطعه‌ی هنرمندان بهشت زهرا به خاک سپرده شد.</p> <p dir="RTL" style="text-align: justify;">&nbsp;</p> <p dir="RTL" style="text-align: justify;">'''کتاب‌شناسی'''</p> <p dir="RTL" style="text-align: justify;">''شرح حال فرهادمیرزا معتمدالدوله'' (زوار، 1366)؛ ''قصه شمع: خاطرات هنری پنجاه سال موسیقی معاصر اسماعیل نواب صفا'' (البرز، 1377)؛ ''از یاد رفته'' (گزیده اشعار- پیکان، 1381)؛ ''منشآت فرهاد میرزا معتمدالدوله'' (به اهتمام- پیکان، 1383).</p> <p dir="RTL" style="text-align: justify;">&nbsp;</p> <p dir="RTL" style="text-align: justify;">منابع:</p>
 *[http://music.iranseda.ir/detailsArtist/?VALID=TRUE&g=24903 http://yon.ir/s6d6U]