غلامحسینی، بهاره: تفاوت میان نسخه‌ها

بهاره غلامحسینی;
زادروز	تهران 1314ش;
درگذشت	1386ش
ملیت	ایرانی
شغل و تخصص اصلی	خواننده
آثار	‌ترانه ها: رسوای زمانه، ساخته ‌همایون خرم و چو غمت می‌گریم، ساخته ابراهیم سرخوش
گروه مقاله	موسیقی

دیداریویکی‌متن

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۱ مهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۴:۳۸

غلامحسینی، بهاره (تهران 1314ـ1386ش)

(نام هنری: الهه) خوانندۀ ایرانی. در ابتدا، در دهۀ 1320ش، تحت تأثیر خوانندگان رادیو تهران، خواندن ترانه‌های موسیقی پاپ را آغاز کرد و سپس، توسط پرویز خطیبی، به رادیو تهران راه یافت. مدتی نیز، نزد عبداللّه دوامی، ردیف‌دان مشهور، به یادگیری دستگاه‌ها و تصنیف‌های قدیمی پرداخت. از نیمۀ دوم دهۀ 1330، از ترانه‌خوانان مشهور رادیو شد. از اوایل دهۀ 1340 به برنامۀ گل‌ها نیز راه یافت و بسیاری از آثار درویش‌خان، عارف، شیدا، مرتضی نی‌داوود، مرتضی محجوبی و روح‌اللّه خالقی را با تنظیم‌های جواد معروفی، اجرا کرد. صدای بم، پرطنین و منحصربه‌‌فردش در موسیقی ایرانی ماندگار است. از جمله آهنگ‌ترانه‌های اوست: رسوای زمانه، ساختۀ ‌همایون خرم و چو غمت می‌گریم، ساختۀ ابراهیم سرخوش.

@@ خط ۳۰: / خط ۳۰: @@
 }}[[پرونده:غلامحسینی، بهاره.jpg|بندانگشتی|331x331پیکسل|بهاره غلامحسینی]]
 [[پرونده:Elahe1.jpg|بندانگشتی|بهاره غلامحسینی]]
-(نام هنری: الهه) خوانندۀ ایرانی. در ابتدا، در دهۀ 1320، تحت تأثیر خوانندگان رادیو تهران، خواندن ترانه‌های موسیقی پاپ را آغاز کرد و سپس، توسط [[خطیبی، پرویز (تهران ۱۳۰۲ـ لوس آنجلس ۱۳۷۲ش)|پرویز خطیبی]]، به رادیو تهران راه یافت. مدتی نیز، نزد [[دوامی، عبدالله (تفرش ۱۲۷۰ـ تهران ۱۳۵۹ش)|عبداللّه دوامی]]، ردیف‌دان مشهور، به یادگیری دستگاه‌ها و تصنیف‌های قدیمی پرداخت. از نیمۀ دوم دهۀ 1330، از ترانه‌خوانان مشهور رادیو شد. از اوایل دهۀ 1340 به برنامۀ گل‌ها نیز راه یافت و بسیاری از آثار [[درویش خان|درویش‌خان]]، [[عارف کیا، عارف|عارف]]، [[شیدا، علی اکبر (تهران ۱۲۵۸ـ ۱۳۲۴ق)|شیدا]]، [[نی داوود، مرتضی (تهران ۱۲۸۰ـ امریکا ۱۳۶۹ش)|مرتضی نی‌داوود]]، [[محجوبی، مرتضی (تهران ۱۲۷۹ـ همان جا ۱۳۴۴ش)|مرتضی محجوبی]] و [[خالقی، روح الله (کرمان ۱۲۸۵ـ سالزبورگ ۱۳۴۳ش)|روح‌اللّه خالقی]] را با تنظیم‌های [[معروفی، جواد (تهران ۱۲۹۱ـ همان جا ۱۳۷۲ش)|جواد معروفی]]، اجرا کرد. صدای بم، پرطنین و منحصربه‌‌فردش در موسیقی ایرانی ماندگار است. از جمله آهنگ‌ترانه‌های اوست: رسوای زمانه، ساختۀ ‌[[خرم، امیرهمایون (تهران ۱۳۰۹ـ۱۳۹۱ش)|همایون خرم]] و چو غمت می‌گریم، ساختۀ [[سرخوش، ابراهیم (تهران ۱۲۹۰ـ همان جا ۱۳۶۰ش)|ابراهیم سرخوش]].
+(نام هنری: الهه) خوانندۀ ایرانی. در ابتدا، در دهۀ 1320ش، تحت تأثیر خوانندگان رادیو تهران، خواندن ترانه‌های موسیقی پاپ را آغاز کرد و سپس، توسط [[خطیبی، پرویز (تهران ۱۳۰۲ـ لوس آنجلس ۱۳۷۲ش)|پرویز خطیبی]]، به رادیو تهران راه یافت. مدتی نیز، نزد [[دوامی، عبدالله (تفرش ۱۲۷۰ـ تهران ۱۳۵۹ش)|عبداللّه دوامی]]، ردیف‌دان مشهور، به یادگیری دستگاه‌ها و تصنیف‌های قدیمی پرداخت. از نیمۀ دوم دهۀ 1330، از ترانه‌خوانان مشهور رادیو شد. از اوایل دهۀ 1340 به برنامۀ گل‌ها نیز راه یافت و بسیاری از آثار [[درویش خان|درویش‌خان]]، [[عارف کیا، عارف|عارف]]، [[شیدا، علی اکبر (تهران ۱۲۵۸ـ ۱۳۲۴ق)|شیدا]]، [[نی داوود، مرتضی (تهران ۱۲۸۰ـ امریکا ۱۳۶۹ش)|مرتضی نی‌داوود]]، [[محجوبی، مرتضی (تهران ۱۲۷۹ـ همان جا ۱۳۴۴ش)|مرتضی محجوبی]] و [[خالقی، روح الله (کرمان ۱۲۸۵ـ سالزبورگ ۱۳۴۳ش)|روح‌اللّه خالقی]] را با تنظیم‌های [[معروفی، جواد (تهران ۱۲۹۱ـ همان جا ۱۳۷۲ش)|جواد معروفی]]، اجرا کرد. صدای بم، پرطنین و منحصربه‌‌فردش در موسیقی ایرانی ماندگار است. از جمله آهنگ‌ترانه‌های اوست: رسوای زمانه، ساختۀ ‌[[خرم، امیرهمایون (تهران ۱۳۰۹ـ۱۳۹۱ش)|همایون خرم]] و چو غمت می‌گریم، ساختۀ [[سرخوش، ابراهیم|ابراهیم سرخوش]].
 [[رده:موسیقی]]
 [[رده:ایران - اشخاص]]