بهار، شمیم

شمیم بهار

شمیم بهار (تهران ۱۳۱۷ش- )

منتقد سینما و ادبیات، و داستان‌نویس ایرانی. در رشتۀ زبان و ادبیات انگلیسی تحصیل کرد. از نخستین سال‌های دهۀ ۱۳۴۰ش آثاری در مجلۀ اندیشه و هنر به ‌چاپ رساند. در نقد‌های ادبی‌‌اش کوشید معیارهای نقد جدید را در بررسی داستان‌های ایرانی به‌‌کار گیرد. نقدهای سینمایی‌اش نیز نوآورانه و تأثیرگذار بود. لحن صریحی داشت و انتقادهای بی‌پروایش در برخی مقاطع (مانند نقد تندش بر خانه سیاه است از فروغ فرخ‌زاد) جنجال‌آفرین شد. در داستان‌هایش، مثل سه داستان عاشقانه (۱۳۵۲ش)، بحران‌های احساسی و عاطفی روشنفکران را در فرمی مدرن بازتاب می‌دهد.

بهار چند سالِ پایانیِ دهۀ ۱۳۵۰ش را به تدریس در دانشکدۀ هنرهای زیبا گذراند، بعد از انقلاب از دانشگاه اخراج شد و به طور کامل به سکوت و انزوا گروید.

---