لیمریک، شهر: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
مرکز کاونتی (بخش)<ref>county</ref> لیمریک و چهارمین شهر بزرگ جمهوری ایرلند<ref>Republic of Ireland | مرکز کاونتی (بخش)<ref>county</ref> لیمریک و چهارمین شهر بزرگ جمهوری ایرلند<ref>Republic of Ireland | ||
</ref>، بر دهانۀ<ref> estuary </ref> رود شنن<ref>Shannon</ref>، با | </ref>، بر دهانۀ<ref> estuary </ref> رود شنن<ref>Shannon</ref>، با 102,287 نفر جمعیت (۲۰۲۲) و 61.3 کیلومتر مربع مساحت. در ارتفاع ۱۰ متری از سطح دریا واقع شده است. صنایع آن عبارتاند از آردسازی، دباغی، و تولید فرآوردههای گوشتی. دانشگاه لیمریک<ref> University of Limerick </ref> در ۵کیلومتری شمال شهر قرار دارد. قدمت ماندگاه<ref>settlement </ref> لیمریک به دژ دانمارکی در قرن ۹م بازمیگردد؛ ایرلندیها آن را تصرف کردند و بعدها، در پایان قرن ۱۲م، آنگلو نورمانها<ref>Anglo-Normans</ref> آن را به اشغال خود درآوردند. تا پایان قرن ۱۷، شهر بارها محاصره شد. لیمریک تا اواخر قرن ۱۷ بندری مهم بود که با فرانسه و اسپانیا روابط تجاری داشت. لیمریک، ماندگاه وایکینگ<ref> Viking</ref>ها، تاریخ پُرفراز و نشیبی داشته است. ایرلندیها برای بازستاندن شهر از وایکینگها بارها تلاش کردند و سرانجام تحت فرماندهی پادشاه ایرلند در اواخر قرن ۱۱م آن را تصرف کردند. در زمان هنری دوم<ref> Henry II </ref>، مانستر شمالی<ref>North Munster </ref> بین نورمانها و ایرلندیها تقسیم شد. پارلمان انگلستان نیز در قرون ۱۳ و ۱۴م شهر را به دو محلۀ انگلیسینشین و ایرلندینشین تقسیم کرد. پس از نبرد بوین<ref>Battle of the Boyne </ref> آن دسته از جیکوبی<ref>Jacobite </ref>ها که تسلیم نشده بودند، در لیمریک گرد آمدند و یک سال از شهر دربرابر محاصرۀ ویلیام سوم<ref>William III</ref> دفاع کردند. | ||
| | ||
نسخهٔ ۲۶ مهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۶:۵۴
لیْمِریک، شهر (Limerick)
مرکز کاونتی (بخش)[۱] لیمریک و چهارمین شهر بزرگ جمهوری ایرلند[۲]، بر دهانۀ[۳] رود شنن[۴]، با 102,287 نفر جمعیت (۲۰۲۲) و 61.3 کیلومتر مربع مساحت. در ارتفاع ۱۰ متری از سطح دریا واقع شده است. صنایع آن عبارتاند از آردسازی، دباغی، و تولید فرآوردههای گوشتی. دانشگاه لیمریک[۵] در ۵کیلومتری شمال شهر قرار دارد. قدمت ماندگاه[۶] لیمریک به دژ دانمارکی در قرن ۹م بازمیگردد؛ ایرلندیها آن را تصرف کردند و بعدها، در پایان قرن ۱۲م، آنگلو نورمانها[۷] آن را به اشغال خود درآوردند. تا پایان قرن ۱۷، شهر بارها محاصره شد. لیمریک تا اواخر قرن ۱۷ بندری مهم بود که با فرانسه و اسپانیا روابط تجاری داشت. لیمریک، ماندگاه وایکینگ[۸]ها، تاریخ پُرفراز و نشیبی داشته است. ایرلندیها برای بازستاندن شهر از وایکینگها بارها تلاش کردند و سرانجام تحت فرماندهی پادشاه ایرلند در اواخر قرن ۱۱م آن را تصرف کردند. در زمان هنری دوم[۹]، مانستر شمالی[۱۰] بین نورمانها و ایرلندیها تقسیم شد. پارلمان انگلستان نیز در قرون ۱۳ و ۱۴م شهر را به دو محلۀ انگلیسینشین و ایرلندینشین تقسیم کرد. پس از نبرد بوین[۱۱] آن دسته از جیکوبی[۱۲]ها که تسلیم نشده بودند، در لیمریک گرد آمدند و یک سال از شهر دربرابر محاصرۀ ویلیام سوم[۱۳] دفاع کردند.