مظفر بشیری: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
نوازندهی ایرانی تار و [[ویولن]]. ضمن گذراندن تحصیلات ابتدایی و بخشی از متوسطه در زادگاهش، از هشت سالگى شروع به فراگیرى و آموختن تار نزد عمویش کرد و در شانزده سالگى همراه والدین خود به تهران آمد. در تهران براى آموختن نت به کلاس [[محمود ذوالفنون]] رفت و مدت یک سال و نیم نزد او کار کرد. بعد از آن براى این که از سبکهاى مختلف نوازندگی برخوردار شود، نزد استاد [[حسین | نوازندهی ایرانی تار و [[ویولن]]. ضمن گذراندن تحصیلات ابتدایی و بخشی از متوسطه در زادگاهش، از هشت سالگى شروع به فراگیرى و آموختن تار نزد عمویش کرد و در شانزده سالگى همراه والدین خود به تهران آمد. در تهران براى آموختن نت به کلاس [[ذوالفنون، محمود (آباده ۱۲۹۹ـ۱۳۹۲ش)|محمود ذوالفنون]] رفت و مدت یک سال و نیم نزد او کار کرد. بعد از آن براى این که از سبکهاى مختلف نوازندگی برخوردار شود، نزد استاد [[یاحقی، حسین (تهران ۱۲۸۲ـ۱۳۴۷ش)|حسین یاحقى]] رفت و مدت پنج سال پیش او ویولن آموزش دید. وی مدت طولانی هم نزد [[همایون پور، منوچهر (بروجرد ۱۳۰۳ـ تهران ۱۳۸۴ش)|منوچهر همایونپور]] برای یادگیری گوشهها و ردیفها شاگردی کرده است. | ||
مظفر بشیری از سال 1345، همکارى خود را با سازمان رادیو و تلویزیون ایران آغاز نموده و با ارکسترهاى مختلفی کار کرده است. همچنین مدت شش سال هم از طریق این سازمان و در چارچوب قراردادهاى فرهنگى و هنرى، همراه با گروههاى مختلف رادیو و تلویزیون برای شناساندن موسیقى سنتى ایران مسافرتهاى متعددى به کشورهای [[امریکا، ایالات متحده|امریکا]]، [[افغانستان]]، [[عراق]] و [[قطر]] کرد. در این سفرها هنرمندانی چون [[احمد رحمانی پور|احمد رحمانىپور]]، [[داوود یاسری|داود یاسرى]]، منوچهر پازوکى، [[جمال وفایی|جمال وفایى]]، [[اکبر گلپایگانی (خواننده)|اکبر گلپایگانى]] و [[محمودی خوانساری، محمود (تهران ۱۳۱۳ـ۱۳۶۶ش)|محمودى خوانسارى]] او را همراهى کردهاند. شکل نوازندگی او متاثر از سبک حسین یاحقی است. | مظفر بشیری از سال 1345، همکارى خود را با سازمان رادیو و تلویزیون ایران آغاز نموده و با ارکسترهاى مختلفی کار کرده است. همچنین مدت شش سال هم از طریق این سازمان و در چارچوب قراردادهاى فرهنگى و هنرى، همراه با گروههاى مختلف رادیو و تلویزیون برای شناساندن موسیقى سنتى ایران مسافرتهاى متعددى به کشورهای [[امریکا، ایالات متحده|امریکا]]، [[افغانستان]]، [[عراق]] و [[قطر]] کرد. در این سفرها هنرمندانی چون [[احمد رحمانی پور|احمد رحمانىپور]]، [[داوود یاسری|داود یاسرى]]، منوچهر پازوکى، [[جمال وفایی|جمال وفایى]]، [[اکبر گلپایگانی (خواننده)|اکبر گلپایگانى]] و [[محمودی خوانساری، محمود (تهران ۱۳۱۳ـ۱۳۶۶ش)|محمودى خوانسارى]] او را همراهى کردهاند. شکل نوازندگی او متاثر از سبک حسین یاحقی است. | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳۰ مهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۶:۳۲
| مظفر بشیری | |
|---|---|
| زادروز |
ساوه 1319ش |
| درگذشت | تهران 10 اسفند 1395ش |
| ملیت | ایرانی |
| شغل و تخصص اصلی | نوازندهی تار و ویولن |
| سبک | سنتی |
| گروه مقاله | موسیقی |
مظفر بشیرى (ساوه 1319ش- تهران 10 اسفند 1395ش)
نوازندهی ایرانی تار و ویولن. ضمن گذراندن تحصیلات ابتدایی و بخشی از متوسطه در زادگاهش، از هشت سالگى شروع به فراگیرى و آموختن تار نزد عمویش کرد و در شانزده سالگى همراه والدین خود به تهران آمد. در تهران براى آموختن نت به کلاس محمود ذوالفنون رفت و مدت یک سال و نیم نزد او کار کرد. بعد از آن براى این که از سبکهاى مختلف نوازندگی برخوردار شود، نزد استاد حسین یاحقى رفت و مدت پنج سال پیش او ویولن آموزش دید. وی مدت طولانی هم نزد منوچهر همایونپور برای یادگیری گوشهها و ردیفها شاگردی کرده است.
مظفر بشیری از سال 1345، همکارى خود را با سازمان رادیو و تلویزیون ایران آغاز نموده و با ارکسترهاى مختلفی کار کرده است. همچنین مدت شش سال هم از طریق این سازمان و در چارچوب قراردادهاى فرهنگى و هنرى، همراه با گروههاى مختلف رادیو و تلویزیون برای شناساندن موسیقى سنتى ایران مسافرتهاى متعددى به کشورهای امریکا، افغانستان، عراق و قطر کرد. در این سفرها هنرمندانی چون احمد رحمانىپور، داود یاسرى، منوچهر پازوکى، جمال وفایى، اکبر گلپایگانى و محمودى خوانسارى او را همراهى کردهاند. شکل نوازندگی او متاثر از سبک حسین یاحقی است.
بشیری بر اثر ایست قلبی درگذشت.