علی رستمیان: تفاوت میان نسخهها
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
خوانندهی ایرانی. نخست نزد على ساغرى (نوازندهی تار) آموزش میبیند، سپس در سال 1346ش نزد [[تاج اصفهانی، جلال (اصفهان ۱۲۷۵ـ۱۳۶۰ش)|تاج اصفهانى]] میرود و ردیفهاى آواز ایرانى را فرا میگیرد. او در همین دوره، در مسابقات اردوى دانشآموزان [[رامسر، شهر|رامسر]]، مقام اول را به دست آورده است. در سال 1360ش در مرکز حفظ و اشاعهی موسیقى سنتى، به مدت یکسال نزد [[کریمی، محمود (تهران ۱۳۰۶ـ همان جا ۱۳۶۳ش)|محمود کریمى]] به یادگیری ردیفهای او میپردازد. او همچنین از سال 1362 تا 1366ش در کلاس [[محمدرضا شجریان (خواننده)|محمدرضا شجریان]] یک دوره ردیف و مرکبخوانى را آموخته و در ضمن نزد [[کسایی، حسن (اصفهان ۱۳۰۷ـ۱۳۹۱ش)|حسن کسایى]] نیز سبک آواز اصفهان را فراگرفته است. از دیگر اساتید او باید به [[علیزاده، حسین | خوانندهی ایرانی. نخست نزد على ساغرى (نوازندهی تار) آموزش میبیند، سپس در سال 1346ش نزد [[تاج اصفهانی، جلال (اصفهان ۱۲۷۵ـ۱۳۶۰ش)|تاج اصفهانى]] میرود و ردیفهاى آواز ایرانى را فرا میگیرد. او در همین دوره، در مسابقات اردوى دانشآموزان [[رامسر، شهر|رامسر]]، مقام اول را به دست آورده است. در سال 1360ش در مرکز حفظ و اشاعهی موسیقى سنتى، به مدت یکسال نزد [[کریمی، محمود (تهران ۱۳۰۶ـ همان جا ۱۳۶۳ش)|محمود کریمى]] به یادگیری ردیفهای او میپردازد. او همچنین از سال 1362 تا 1366ش در کلاس [[محمدرضا شجریان (خواننده)|محمدرضا شجریان]] یک دوره ردیف و مرکبخوانى را آموخته و در ضمن نزد [[کسایی، حسن (اصفهان ۱۳۰۷ـ۱۳۹۱ش)|حسن کسایى]] نیز سبک آواز اصفهان را فراگرفته است. از دیگر اساتید او باید به [[علیزاده، حسین|حسین علیزاده]] (تئوری موسیقی و سلفژ) و [[ابتهاج، امیرهوشنگ|هوشنگ ابتهاج]] نیز اشاره کرد. | ||
در سال 1363ش در مراسمی که در منزل او برای نکوداشت محمود کریمی بر پا بود، قطعه آوازی خواند که مورد توجه [[پایور، فرامرز|فرامرز پایور]] قرار گرفت و باب آشنایی و مراوده را میان این دو باز کرد و به ضبط آلبوم «چهار باغ» در سال 1365ش به همراه گروه اساتید (اصغر بهارى، [[شهناز، جلیل (اصفهان ۱۳۰۰ـ۱۳۹۲ش)|جلیل شهناز]]، محمد موسوى و محمد اسماعیلى) انجامید. دومین آلبوم رستمیان به نام «مویه»، با تنظیم فرامرز پایور به بازار عرضه شد. همکاری رستمیان و فرامرز پایور در آلبومهای «حکایت دل» و «ارغوان» نیز ادامه یافته است. از دیگر آلبومهای او باید به ''بامدادان'' (آهنگساز و سرپرست ارکستر: [[فرهادپور، حسین (تهران ۱۳۱۷ـ ۱۳۸۲ش)|حسین فرهادپور]])، ''دل من، واله و شیدا، شب مهتاب، یوسف کنعان، جام عشق، بوی پرچین، کُنج صبوری'' (با آهنگسازی [[مشکاتیان، پرویز|پرویز مشکاتیان]])، ''از بودن و سرودن، مجموعهی دفتر تار و آواز ۱ و ۲'' (همراه با تار جلیل شهناز) و ''سیهچشم'' اشاره کرد. آخرین اثر رستمیان ''نغمهی نوروزی'' است که در سال ۱۳۹۲ش منتشر شده است. | در سال 1363ش در مراسمی که در منزل او برای نکوداشت محمود کریمی بر پا بود، قطعه آوازی خواند که مورد توجه [[پایور، فرامرز|فرامرز پایور]] قرار گرفت و باب آشنایی و مراوده را میان این دو باز کرد و به ضبط آلبوم «چهار باغ» در سال 1365ش به همراه گروه اساتید (اصغر بهارى، [[شهناز، جلیل (اصفهان ۱۳۰۰ـ۱۳۹۲ش)|جلیل شهناز]]، محمد موسوى و محمد اسماعیلى) انجامید. دومین آلبوم رستمیان به نام «مویه»، با تنظیم فرامرز پایور به بازار عرضه شد. همکاری رستمیان و فرامرز پایور در آلبومهای «حکایت دل» و «ارغوان» نیز ادامه یافته است. از دیگر آلبومهای او باید به ''بامدادان'' (آهنگساز و سرپرست ارکستر: [[فرهادپور، حسین (تهران ۱۳۱۷ـ ۱۳۸۲ش)|حسین فرهادپور]])، ''دل من، واله و شیدا، شب مهتاب، یوسف کنعان، جام عشق، بوی پرچین، کُنج صبوری'' (با آهنگسازی [[مشکاتیان، پرویز|پرویز مشکاتیان]])، ''از بودن و سرودن، مجموعهی دفتر تار و آواز ۱ و ۲'' (همراه با تار جلیل شهناز) و ''سیهچشم'' اشاره کرد. آخرین اثر رستمیان ''نغمهی نوروزی'' است که در سال ۱۳۹۲ش منتشر شده است. | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳ ژوئن ۲۰۲۵، ساعت ۰۷:۰۵
| علی رستمیان | |
|---|---|
| زادروز |
اصفهان 1328ش |
| ملیت | ایرانی |
| شغل و تخصص اصلی | خواننده |
| سبک | سنتی |
| آثار | کُنج صبوری (با آهنگسازی پرویز مشکاتیان)، از بودن و سرودن، مجموعهی دفتر تار و آواز ۱ و ۲ (همراه با تار جلیل شهناز) |
| گروه مقاله | موسیقی |
على رستمیان (اصفهان 1328ش- )
خوانندهی ایرانی. نخست نزد على ساغرى (نوازندهی تار) آموزش میبیند، سپس در سال 1346ش نزد تاج اصفهانى میرود و ردیفهاى آواز ایرانى را فرا میگیرد. او در همین دوره، در مسابقات اردوى دانشآموزان رامسر، مقام اول را به دست آورده است. در سال 1360ش در مرکز حفظ و اشاعهی موسیقى سنتى، به مدت یکسال نزد محمود کریمى به یادگیری ردیفهای او میپردازد. او همچنین از سال 1362 تا 1366ش در کلاس محمدرضا شجریان یک دوره ردیف و مرکبخوانى را آموخته و در ضمن نزد حسن کسایى نیز سبک آواز اصفهان را فراگرفته است. از دیگر اساتید او باید به حسین علیزاده (تئوری موسیقی و سلفژ) و هوشنگ ابتهاج نیز اشاره کرد.
در سال 1363ش در مراسمی که در منزل او برای نکوداشت محمود کریمی بر پا بود، قطعه آوازی خواند که مورد توجه فرامرز پایور قرار گرفت و باب آشنایی و مراوده را میان این دو باز کرد و به ضبط آلبوم «چهار باغ» در سال 1365ش به همراه گروه اساتید (اصغر بهارى، جلیل شهناز، محمد موسوى و محمد اسماعیلى) انجامید. دومین آلبوم رستمیان به نام «مویه»، با تنظیم فرامرز پایور به بازار عرضه شد. همکاری رستمیان و فرامرز پایور در آلبومهای «حکایت دل» و «ارغوان» نیز ادامه یافته است. از دیگر آلبومهای او باید به بامدادان (آهنگساز و سرپرست ارکستر: حسین فرهادپور)، دل من، واله و شیدا، شب مهتاب، یوسف کنعان، جام عشق، بوی پرچین، کُنج صبوری (با آهنگسازی پرویز مشکاتیان)، از بودن و سرودن، مجموعهی دفتر تار و آواز ۱ و ۲ (همراه با تار جلیل شهناز) و سیهچشم اشاره کرد. آخرین اثر رستمیان نغمهی نوروزی است که در سال ۱۳۹۲ش منتشر شده است.
رستمیان اولین کنسرت خود را در سال 1367ش در تالار وحدت (رودکى) با گروه مرکز حفظ و اشاعهی موسیقى سنتى ایران و دومین کنسرتش را به مناسبت بزرگداشت میلاد پیامبر گرامى اسلام، در تالار ابوریحان دانشگاه شهید بهشتى به مدت 10 شب برگزار کرد. او از سال 1366ش در ارشاد اصفهان در کلاس آواز موسیقى سنتى تدریس مىکند و هماکنون نیز در آموزشگاه موسیقی چهارباغ مشغول به تدریس است.