کی مرام، منوچهر (تهران ۱۳۰۶ـ۱۳۸۲ش): تفاوت میان نسخهها
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}[[پرونده:35438900.jpg|جایگزین=منوچهر کیمرام|بندانگشتی|منوچهر کیمرام|222x222پیکسل]]<p>فیلمنامهنویس، بازیگر تئاتر، و نویسندۀ مطبوعات و نمایشنامههای رادیویی ایران. از شاگردان [[عبدالحسین نوشین]] بود. در سالهای ۱۳۲۶ و ۱۳۲۷ش در [[تئاتر فردوسی]] عضو گروه نمایشی بود، و در فاصلۀ سالهای ۱۳۲۹ تا ۱۳۳۲ش از بازیگران فعال [[تئاتر سعدی]] برشمرده میشد و در نمایشنامههای ''مونتسرا'' و ''سرگذشت''، به کارگردانی نوشین به ایفای نقش پرداخت. </p><p>کیمرام فارغالتحصیل رشتۀ دامپزشکی بود، و مدتی نیز ریاست سرمسازی حصارک و ریاست سازمان گوشت را برعهده داشت. از ۱۳۲۵ش با اسامی مستعار شادی و پروین برای مطبوعات داستان کوتاه نوشت، و از ۱۳۳۵ش فعالیتش را در سینما با نوشتن فیلمنامۀ ''مرجان'' آغاز کرد. منوچهر کیمرام در ۱۳۷۴ش خاطرات سیاسی، اجتماعی و فرهنگیاش را با نام ''رفقای بالا'' منتشر کرد. او در [[پاریس، شهر|پاریس]] بر اثر سکتۀ قلبی درگذشت. </p>از فیلمنامههای اوست: ''کلاه نمدی'' (۱۳۴۵)، ''داش احمد'' (۱۳۴۶)، ''ببر مازندران'' (۱۳۴۷)، ''قهوهخانۀ قنبر'' (۱۳۴۸)، ''شهر هرت'' (۱۳۴۹)،'' آقا مهدی کلهپز'' (۱۳۵۲)، و ''نعمت نفتی'' (۱۳۵۲). | }}[[پرونده:35438900.jpg|جایگزین=منوچهر کیمرام|بندانگشتی|منوچهر کیمرام|222x222پیکسل]]<p>فیلمنامهنویس، بازیگر تئاتر، و نویسندۀ مطبوعات و نمایشنامههای رادیویی ایران. از شاگردان [[نوشین، عبدالحسین (۱۲۸۴ـ۱۳۵۰ش)|عبدالحسین نوشین]] بود. در سالهای ۱۳۲۶ و ۱۳۲۷ش در [[تئاتر فردوسی]] عضو گروه نمایشی بود، و در فاصلۀ سالهای ۱۳۲۹ تا ۱۳۳۲ش از بازیگران فعال [[تئاتر سعدی]] برشمرده میشد و در نمایشنامههای ''مونتسرا'' و ''سرگذشت''، به کارگردانی نوشین به ایفای نقش پرداخت. </p><p>کیمرام فارغالتحصیل رشتۀ دامپزشکی بود، و مدتی نیز ریاست سرمسازی حصارک و ریاست سازمان گوشت را برعهده داشت. از ۱۳۲۵ش با اسامی مستعار شادی و پروین برای مطبوعات داستان کوتاه نوشت، و از ۱۳۳۵ش فعالیتش را در سینما با نوشتن فیلمنامۀ ''مرجان'' آغاز کرد. منوچهر کیمرام در ۱۳۷۴ش خاطرات سیاسی، اجتماعی و فرهنگیاش را با نام ''رفقای بالا'' منتشر کرد. او در [[پاریس، شهر|پاریس]] بر اثر سکتۀ قلبی درگذشت. </p>از فیلمنامههای اوست: ''کلاه نمدی'' (۱۳۴۵)، ''داش احمد'' (۱۳۴۶)، ''ببر مازندران'' (۱۳۴۷)، ''قهوهخانۀ قنبر'' (۱۳۴۸)، ''شهر هرت'' (۱۳۴۹)،'' آقا مهدی کلهپز'' (۱۳۵۲)، و ''نعمت نفتی'' (۱۳۵۲). | ||
<br><!--35438900--> | <br><!--35438900--> | ||
نسخهٔ کنونی تا ۵ ژوئن ۲۰۲۵، ساعت ۱۰:۵۲
منوچهر کیمرام (تهران ۱۳۰۶ـ پاریس ۱۳۸۲ش)
| منوچهر کیمرام | |
|---|---|
| زادروز |
تهران ۱۳۰۶ش |
| درگذشت | پاریس ۱۳۸۲ش |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | دامپزشکی |
| شغل و تخصص اصلی | فیلمنامهنویس و نویسندۀ مطبوعات و نمایشنامه |
| شغل و تخصص های دیگر | بازیگر تئاتر |
| سمت | ریاست سرم سازی حصارک، ریاست سازمان گوشت |
| آثار | نعمت نفتی (فیلمنامه- ۱۳۵۲)، کلاه نمدی (۱۳۴۵)، داش احمد (۱۳۴۶)، ببر مازندران (۱۳۴۷) |
| گروه مقاله | تئاتر |
فیلمنامهنویس، بازیگر تئاتر، و نویسندۀ مطبوعات و نمایشنامههای رادیویی ایران. از شاگردان عبدالحسین نوشین بود. در سالهای ۱۳۲۶ و ۱۳۲۷ش در تئاتر فردوسی عضو گروه نمایشی بود، و در فاصلۀ سالهای ۱۳۲۹ تا ۱۳۳۲ش از بازیگران فعال تئاتر سعدی برشمرده میشد و در نمایشنامههای مونتسرا و سرگذشت، به کارگردانی نوشین به ایفای نقش پرداخت.
کیمرام فارغالتحصیل رشتۀ دامپزشکی بود، و مدتی نیز ریاست سرمسازی حصارک و ریاست سازمان گوشت را برعهده داشت. از ۱۳۲۵ش با اسامی مستعار شادی و پروین برای مطبوعات داستان کوتاه نوشت، و از ۱۳۳۵ش فعالیتش را در سینما با نوشتن فیلمنامۀ مرجان آغاز کرد. منوچهر کیمرام در ۱۳۷۴ش خاطرات سیاسی، اجتماعی و فرهنگیاش را با نام رفقای بالا منتشر کرد. او در پاریس بر اثر سکتۀ قلبی درگذشت.
از فیلمنامههای اوست: کلاه نمدی (۱۳۴۵)، داش احمد (۱۳۴۶)، ببر مازندران (۱۳۴۷)، قهوهخانۀ قنبر (۱۳۴۸)، شهر هرت (۱۳۴۹)، آقا مهدی کلهپز (۱۳۵۲)، و نعمت نفتی (۱۳۵۲).