تریستان دا کونیا: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
| موقعیت = اقیانوس اطلس جنوبی | | موقعیت = اقیانوس اطلس جنوبی | ||
| جمعیت = | | جمعیت = (تریستان، بزرگترین و تنها جزیرۀ با جمعیت دایم: 238نفر، ۲۰۲۳) | ||
| مساحت = ۲۰۷ کیلومتر مربع | | مساحت = ۲۰۷ کیلومتر مربع (کل مساحت جزایر مزبور)؛ تریستان: ۹۸ کیلومتر مربع | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۵ ژوئن ۲۰۲۵، ساعت ۰۶:۵۹
| تریستان دا کونیا | |
|---|---|
| کشور | بریتانیا |
| نام فارسی | تریسْتان دا کونیا |
| نام لاتین | Tristan da Cunha |
| جمعیت | (تریستان، بزرگترین و تنها جزیرۀ با جمعیت دایم: 238نفر، ۲۰۲۳) |
| موقعیت | اقیانوس اطلس جنوبی |
| تولیدات و صنایع مهم | کشاورزی، ماهیگیری، و دامپروری |
| مساحت | ۲۰۷ کیلومتر مربع (کل مساحت جزایر مزبور)؛ تریستان: ۹۸ کیلومتر مربع |
تریسْتان دا کونیا (Tristan da Cunha)
مجموعهای از جزایر کوچک آتشفشانی در اقیانوس اطلس جنوبی و بخشی از سنت هلن[۱]، جزیرۀ تحتالحمایۀ بریتانیا. کل مساحت جزایر مزبور ۲۰۷ کیلومتر مربع است. تریستان بزرگترین (۹۸ کیلومتر مربع) و تنها جزیرۀ با جمعیت دایم (238نفر، ۲۰۲۳) است و آتشفشانی به ارتفاع 2,062 متر دارد، که تا ۱۹۶۱ خاموش بود و در آن سال فوران کرد. بیشتر ساکنان آن از نسل سربازان بریتانیاییاند که در زمان اسارت ناپلئون در سنت هلن بهسر میبردند. جزیرهنشینان از طریق کشاورزی، ماهیگیری، و دامپروری امرار معاش میکنند. از ۱۹۴۲، این جزیره یک ایستگاه رادیویی و هواشناسی بریتانیایی دارد. سایر جزایر آن عبارتاند از گاف[۲]، ایناکسسیبل[۳]، و نایتینگل[۴]. یک ناوگان پرتغالی به فرماندهی دریاسالار تریستان دا کونیا، این جزایر را در ۱۵۰۶ کشف کرد و در ۱۸۱۶ به بریتانیا منضم شدند. درپی آتشفشان ۱۹۶۱ همۀ ساکنان، جزیره را ترک کردند، ولی در ۱۹۶۳ بازگشتند.