ترکس و کایکوس، جزایر: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
[[پرونده:14124400-1.jpg|بندانگشتی|موزه ملی گراند ترک]] | [[پرونده:14124400-1.jpg|بندانگشتی|موزه ملی گراند ترک]] | ||
تُرْکْس و کایْکوس، جزایر (Turks and Caicos)<br/> | تُرْکْس و کایْکوس، جزایر (Turks and Caicos)<br/> | ||
مستعمرۀ پادشاهی [[انگلستان]] در هند غربی ([[وست ایندیز]])<ref>West Indies </ref>، واقع در مجمعالجزایر<ref>archipelago </ref> جنوب شرقی [[باهاما]]<ref>Bahamas </ref>. 948 کیلومتر مربع مساحت و 49,309 نفر جمعیت دارد (۲۰۲۳)، که ۹۰درصد آنان افریقاییاند. پایتخت آن کوبرن تاون<ref>Cockburn Town </ref>، نزدیک جزیرۀ گرند ترک، است. زبان رسمی مردم آن انگلیسی و کرئول فرانسوی<ref>French Creole </ref> و دین اصلی آنان [[مسیحیت]] است. این مجمعالجزایر از ۳۰ جزیره تشکیل شده، که شش جزیرۀ آن مسکونی است؛ بزرگترین جزیرۀ آن گراند کایکوس<ref>Grand Caicos </ref> نام دارد و غیرمسکونی است. دیگر جزایر آن عبارتاند از گراند ترک<ref>Grand Turk </ref> (۳,۷۶۱ نفر، ۱۹۹۰)، ساوت کایکوس<ref>South Caicos</ref> (۱,۲۲۰نفر)، میدل کایکوس<ref>Middle Caicos </ref> (۲۷۵ نفر)، نورت کایکوس<ref>North Caicos </ref> (۱,۳۰۵ نفر)، پراویدنسیالس<ref>Providenciales</ref> (۵,۵۸۶ نفر)، و سالتکی<ref>Salt Cay</ref> (۲۱۳نفر). اسپانیاییها در ۱۵۱۲ جزایر غیرمسکونی این منطقه را کشف کردند. این جزایر همچنان غیرمسکونی ماندند تا اینکه گروهی از مهاجران انگلیسیِ اهل [[برمودا]]، در ۱۶۷۸ کارخانهای را برای تصفیۀ [[نمک]] در آن تأسیس کردند. در ۱۷۶۶ انگلیسیها در برابر ادعای فرانسویها و اسپانیاییها مبنی بر مالکیت بر جزایر مزبور، سخت مقاومت و از مالکیت خود دفاع کردند. از ۱۸۷۳ تا ۱۹۶۲ این جزایر تحتالحمایۀ [[جامائیکا]] بودند و در ۱۹۶۲ به یکی از مستعمرات انگلستان تبدیل شدند. | |||
| | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۵ ژوئن ۲۰۲۵، ساعت ۰۷:۰۶
| ترکس و کایکوس، جزایر | |
|---|---|
| کشور | بریتانیا |
| نام لاتین | Viterbo |
| جمعیت | 49,309 نفر (۲۰۲۳) |
| موقعیت | هند غربی (وست ایندیز)، واقع در مجمعالجزایر جنوب شرقی باهاما |
| مرکز | کوبرن تاون |
| مساحت | 948 کیلومتر مربع |
تُرْکْس و کایْکوس، جزایر (Turks and Caicos)
مستعمرۀ پادشاهی انگلستان در هند غربی (وست ایندیز)[۱]، واقع در مجمعالجزایر[۲] جنوب شرقی باهاما[۳]. 948 کیلومتر مربع مساحت و 49,309 نفر جمعیت دارد (۲۰۲۳)، که ۹۰درصد آنان افریقاییاند. پایتخت آن کوبرن تاون[۴]، نزدیک جزیرۀ گرند ترک، است. زبان رسمی مردم آن انگلیسی و کرئول فرانسوی[۵] و دین اصلی آنان مسیحیت است. این مجمعالجزایر از ۳۰ جزیره تشکیل شده، که شش جزیرۀ آن مسکونی است؛ بزرگترین جزیرۀ آن گراند کایکوس[۶] نام دارد و غیرمسکونی است. دیگر جزایر آن عبارتاند از گراند ترک[۷] (۳,۷۶۱ نفر، ۱۹۹۰)، ساوت کایکوس[۸] (۱,۲۲۰نفر)، میدل کایکوس[۹] (۲۷۵ نفر)، نورت کایکوس[۱۰] (۱,۳۰۵ نفر)، پراویدنسیالس[۱۱] (۵,۵۸۶ نفر)، و سالتکی[۱۲] (۲۱۳نفر). اسپانیاییها در ۱۵۱۲ جزایر غیرمسکونی این منطقه را کشف کردند. این جزایر همچنان غیرمسکونی ماندند تا اینکه گروهی از مهاجران انگلیسیِ اهل برمودا، در ۱۶۷۸ کارخانهای را برای تصفیۀ نمک در آن تأسیس کردند. در ۱۷۶۶ انگلیسیها در برابر ادعای فرانسویها و اسپانیاییها مبنی بر مالکیت بر جزایر مزبور، سخت مقاومت و از مالکیت خود دفاع کردند. از ۱۸۷۳ تا ۱۹۶۲ این جزایر تحتالحمایۀ جامائیکا بودند و در ۱۹۶۲ به یکی از مستعمرات انگلستان تبدیل شدند.