فوره، گابریل (۱۸۴۵ـ۱۹۲۴): تفاوت میان نسخه‌ها

Gabriel Fauré
گابریل فوره; Gabriel Fauré
زادروز	۱۸۴۵م;
درگذشت	۱۹۲۴م
ملیت	فرانسوی
تحصیلات و محل تحصیل	مدرسۀ موسیقی لوئی نیدرمِیِر، پاریس
شغل و تخصص اصلی	آهنگ‌ساز
سمت	در ۱۸۹۶ استاد آهنگ‌سازی کنسرواتوار پاریس شد در ۱۸۷۷ سرپرستی کُر کلیسای مادلن را برعهده گرفت
آثار	آواز خوب (۱۸۹۲ـ۱۸۹۳)، صحنه‌ای. اپرای پنلوپه (۱۹۱۳)؛ موسیقی صحنه‌ای برای نمایش‌نامۀ پلئاس و ملیزاند (اثر مترلینک؛ ۱۸۹۸). ارکستری پاوان (۱۸۸۷)؛ سوییت ماسک و برگاماسک (۱۹۱۹). آوازی مِس باس برای خوانندگان زن و ارگ؛ آواز تک‌صدایی ۹۶ ترانه ازجمله دوره‌های شعر یک‌ روز، ترانۀ حوا (اثر شارل وان لربرگ؛ ۱۹۰۶ـ۱۹۱۰)، افق وهم‌انگیز (۱۹۲۱)
گروه مقاله	موسیقی

دیداریویکی‌متن

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۵ ژوئیهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۵:۲۸

فوره، گابریل (۱۸۴۵ـ۱۹۲۴م) (Fauré, Gabriel)

آهنگ‌ساز فرانسوی. آثارش دربرگیرندۀ ترانه‌ها، موسیقی مجلسی، و یک رکویِم^[۱] کُرال (۱۸۸۷ـ۱۸۸۹م) است. از شاگردان سن ـ سانس^[۲] بود، و در ۱۸۹۶م استاد آهنگ‌سازی کنسرواتوار پاریس^[۳] شد، و از ۱۹۰۵ تا ۱۹۲۰م مدیریت آن را برعهده داشت. فوره از ۱۸۵۴ تا ۱۸۶۶م در مدرسۀ موسیقی لوئی نیدرمِیِر^[۴] در پاریس تحصیل می‌کرد، و در سال‌های بعد ارگ‌نواز کلیسای شهر رِن^[۵] شد. در ۱۸۷۰م به پاریس بازگشت، ابتدا در کلیسای سن‌سولپیس^[۶] و بعد در کلیسای سنت ـ اونوره^[۷] ارگ‌نواز شد، و در ۱۸۷۷م سرپرستی کُر کلیسای مادلن^[۸] را برعهده گرفت، و در ۱۸۹۶م ارگ‌نواز این کلیسا نیز شد، و این مقام را تا ۱۹۰۵م حفظ کرد. در آهنگ‌سازی شاگردان برجستۀ بسیاری داشت، ازجمله موریس راول^[۹]، ژرژ اِنسکو^[۱۰]، و شارل کِشلَن^[۱۱]. آثار نخستین او، به ویژه دورۀ آوازی موسوم به آواز خوب^[۱۲] (۱۸۹۲ـ۱۸۹۳م)، اولین سونات ویولن، اولین کوآرتت پیانو، ماهیتی تغزلی و اندیشمندانه داشتند. معروف‌ترین اثر او، رکویِم، نیز متعلق به همین دوران است. در آستانه قرن جدید با اپرای پرومته^[۱۳] (۱۹۰۰م)، سبک موجزتر و سختگیرانه‌تری را درپیش گرفت و آن را در قالب آثاری همچون کویینتت‌های پیانو و سونا‌ت‌های ویولن‌سل ادامه داد. ازجمله آثار اوست: صحنه‌ای. اپرای پنلوپه^[۱۴] (۱۹۱۳م)؛ موسیقی صحنه‌ای برای نمایش‌نامۀ پلئاس و ملیزاند^[۱۵] (اثر مترلینک^[۱۶]؛ ۱۸۹۸). ارکستری پاوان^[۱۷] (۱۸۸۷م)؛ سوییت ماسک و برگاماسک^[۱۸] (۱۹۱۹م). آوازی مِس باس^[۱۹] برای خوانندگان زن و ارگ؛ آواز تک‌صدایی ۹۶ ترانه ازجمله دوره‌های شعر یک‌ روز^[۲۰]، ترانۀ حوا^[۲۱] (اثر شارل وان لربرگ^[۲۲]؛ ۱۹۰۶ـ۱۹۱۰م)، افق وهم‌انگیز^[۲۳] (۱۹۲۱م).

↑ Requiem
↑ Saint-Saëns
↑ Paris Conservatoire
↑ Louis Niedermeyer
↑ Rennes
↑ Saint-Sulpice
↑ Saint-Honoré
↑ Madeleine
↑ Maurice Ravel
↑ George Enescu
↑ Charles Koechlin
↑ La Bonne Chanson
↑ Prométhée
↑ Pénélope
↑ Pelléas et Mélisande
↑ Maeterlinck
↑ Pavane
↑ Masques et bergamasques
↑ Messe basse
↑ Poème d’un jour
↑ La Chanson d’Eve
↑ Charles Van Lerberghe
↑ L’Horizon Chimérique

[1] Requiem

[2] Saint-Saëns

[3] Paris Conservatoire

[4] Louis Niedermeyer

[5] Rennes

[6] Saint-Sulpice

[7] Saint-Honoré

[8] Madeleine

[9] Maurice Ravel

[10] George Enescu

[11] Charles Koechlin

[12] La Bonne Chanson

[13] Prométhée

[14] Pénélope

[15] Pelléas et Mélisande

[16] Maeterlinck

[17] Pavane

[18] Masques et bergamasques

[19] Messe basse

[20] Poème d’un jour

[21] La Chanson d’Eve

[22] Charles Van Lerberghe

[23] L’Horizon Chimérique

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

[۱۰]

[۱۱]

[۱۲]

[۱۳]

[۱۴]

[۱۵]

[۱۶]

[۱۷]

[۱۸]

[۱۹]

[۲۰]

[۲۱]

[۲۲]

[۲۳]

@@ خط ۳: / خط ۳: @@
 در ۱۸۷۷ سرپرستی کُر کلیسای مادلن را برعهده گرفت|جوایز و افتخارات=|آثار=آواز خوب (۱۸۹۲ـ۱۸۹۳)، صحنه‌ای. اپرای پنلوپه (۱۹۱۳)؛ موسیقی صحنه‌ای برای نمایش‌نامۀ پلئاس و ملیزاند (اثر مترلینک؛ ۱۸۹۸). ارکستری پاوان (۱۸۸۷)؛ سوییت ماسک و برگاماسک (۱۹۱۹). آوازی مِس باس برای خوانندگان زن و ارگ؛ آواز تک‌صدایی ۹۶ ترانه ازجمله دوره‌های شعر یک‌ روز، ترانۀ حوا (اثر شارل وان لربرگ؛ ۱۹۰۶ـ۱۹۱۰)، افق وهم‌انگیز (۱۹۲۱)|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=موسیقی|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}
-فوره، گابریل (۱۸۴۵ـ۱۹۲۴)
+فوره، گابریل (۱۸۴۵ـ۱۹۲۴م) (Fauré, Gabriel) [[پرونده:Fauré, Gabriel.jpg|بندانگشتی|گابریل فوره]]
+آهنگ‌ساز فرانسوی. آثارش دربرگیرندۀ ترانه‌ها، موسیقی مجلسی، و یک ''رکویِم''<ref>Requiem</ref> کُرال (۱۸۸۷ـ۱۸۸۹م) است. از شاگردان [[سن ـ سانس ، کامی (۱۸۳۵ـ۱۹۲۱)|سن ـ سانس]]<ref>Saint-Saëns </ref> بود، و در ۱۸۹۶م استاد آهنگ‌سازی کنسرواتوار پاریس<ref>Paris Conservatoire</ref> شد، و از ۱۹۰۵ تا ۱۹۲۰م مدیریت آن را برعهده داشت. فوره از ۱۸۵۴ تا ۱۸۶۶م در مدرسۀ موسیقی لوئی نیدرمِیِر<ref>Louis Niedermeyer</ref> در [[پاریس، شهر|پاریس]] تحصیل می‌کرد، و در سال‌های بعد ارگ‌نواز کلیسای شهر [[رن|رِن]]<ref>Rennes</ref> شد. در ۱۸۷۰م به پاریس بازگشت، ابتدا در کلیسای سن‌سولپیس<ref>Saint-Sulpice</ref> و بعد در کلیسای سنت ـ اونوره<ref>Saint-Honoré</ref> ارگ‌نواز شد، و در ۱۸۷۷م سرپرستی کُر کلیسای مادلن<ref>Madeleine</ref> را برعهده گرفت، و در ۱۸۹۶م ارگ‌نواز این کلیسا نیز شد، و این مقام را تا ۱۹۰۵م حفظ کرد. در آهنگ‌سازی شاگردان برجستۀ بسیاری داشت، ازجمله [[راول، موریس|موریس راول]]<ref>Maurice Ravel</ref>، [[انسکو، ژرژ (۱۸۸۱ـ۱۹۵۵)|ژرژ اِنسکو]]<ref>George Enescu</ref>، و [[کشلن، شارل (۱۸۶۷ـ۱۹۵۰)|شارل کِشلَن]]<ref>Charles Koechlin</ref>. آثار نخستین او، به ویژه دورۀ آوازی موسوم به ''آواز خوب''<ref>''La Bonne Chanson''</ref> (۱۸۹۲ـ۱۸۹۳م)، اولین سونات ویولن، اولین [[کوآرتت زهی|کوآرتت پیانو]]، ماهیتی تغزلی و اندیشمندانه داشتند. معروف‌ترین اثر او، رکویِم، نیز متعلق به همین دوران است. در آستانه قرن جدید با اپرای ''پرومته''<ref>''Prométhée'' </ref> (۱۹۰۰م)، سبک موجزتر و سختگیرانه‌تری را درپیش گرفت و آن را در قالب آثاری همچون کویینتت‌های پیانو و سونا‌ت‌های [[ویولنسل|ویولن‌سل]] ادامه داد. ازجمله آثار اوست: صحنه‌ای. اپرای ''پنلوپه''<ref>''Pénélope''</ref> (۱۹۱۳م)؛ موسیقی صحنه‌ای برای نمایش‌نامۀ ''پلئاس و ملیزاند''<ref>''Pelléas et Mélisande''</ref> (اثر [[مترلینک، موریس (۱۸۶۲ـ۱۹۴۹)|مترلینک]]<ref>''Maeterlinck''</ref>؛ ۱۸۹۸). ارکستری ''پاوان''<ref>''Pavane''</ref> (۱۸۸۷م)؛ سوییت ''ماسک و برگاماسک''<ref>''Masques et bergamasques'' </ref> (۱۹۱۹م). آوازی ''مِس باس''<ref>''Messe basse''</ref> برای خوانندگان زن و ارگ؛ آواز تک‌صدایی ۹۶ ترانه ازجمله دوره‌های ''شعر یک‌ روز''<ref>''Poème d’un jour''</ref>، ''ترانۀ حوا''<ref>''La Chanson d’Eve''</ref> (اثر شارل وان لربرگ<ref>''Charles Van Lerberghe'' </ref>؛ ۱۹۰۶ـ۱۹۱۰م)، ''افق وهم‌انگیز''<ref>''L’Horizon Chimérique''</ref> (۱۹۲۱م).
-(Fauré, Gabriel)<br />
-[[پرونده:Fauré, Gabriel.jpg|بندانگشتی|گابریل فوره]]
-آهنگ‌ساز فرانسوی. آثارش دربرگیرندۀ ترانه‌ها، موسیقی مجلسی، و یک ''رکویِم''<ref>Requiem</ref> کُرال (۱۸۸۷ـ۱۸۸۹) است. از شاگردان [[سن ـ سانس ، کامی (۱۸۳۵ـ۱۹۲۱)|سن ـ سانس]]<ref>Saint-Saëns </ref> بود، و در ۱۸۹۶ استاد آهنگ‌سازی کنسرواتوار پاریس<ref>Paris Conservatoire</ref> شد، و از ۱۹۰۵ تا ۱۹۲۰ مدیریت آن را برعهده داشت. فوره از ۱۸۵۴ تا ۱۸۶۶ در مدرسۀ موسیقی لوئی نیدرمِیِر<ref>Louis Niedermeyer</ref> در [[پاریس، شهر|پاریس]] تحصیل می‌کرد، و در سال‌های بعد ارگ‌نواز کلیسای شهر [[رن|رِن]]<ref>Rennes</ref> شد. در ۱۸۷۰ به پاریس بازگشت، ابتدا در کلیسای سن‌سولپیس<ref>Saint-Sulpice</ref> و بعد در کلیسای سنت ـ اونوره<ref>Saint-Honoré</ref> ارگ‌نواز شد، و در ۱۸۷۷ سرپرستی کُر کلیسای مادلن<ref>Madeleine</ref> را برعهده گرفت، و در ۱۸۹۶ ارگ‌نواز این کلیسا نیز شد، و این مقام را تا ۱۹۰۵ حفظ کرد. در آهنگ‌سازی شاگردان برجستۀ بسیاری داشت، ازجمله [[راول ، موریس (۱۸۷۵ـ۱۹۳۷)|موریس راول]]<ref>Maurice Ravel</ref>، [[انسکو، ژرژ (۱۸۸۱ـ۱۹۵۵)|ژرژ اِنسکو]]<ref>George Enescu</ref>، و [[کشلن، شارل (۱۸۶۷ـ۱۹۵۰)|شارل کِشلَن]]<ref>Charles Koechlin</ref>. آثار نخستین او، به ویژه دورۀ آوازی موسوم به ''آواز خوب''<ref>''La Bonne Chanson''</ref> (۱۸۹۲ـ۱۸۹۳)، اولین سونات ویولن، اولین [[کوآرتت زهی|کوآرتت پیانو]]، ماهیتی تغزلی و اندیشمندانه داشتند. معروف‌ترین اثر او، رکویِم، نیز متعلق به همین دوران است. در آستانه قرن جدید با اپرای ''پرومته''<ref>''Prométhée'' </ref> (۱۹۰۰)، سبک موجزتر و سختگیرانه‌تری را درپیش گرفت و آن را در قالب آثاری همچون کویینتت‌های پیانو و سونا‌ت‌های [[ویولنسل|ویولن‌سل]] ادامه داد. ازجمله آثار اوست: صحنه‌ای. اپرای ''پنلوپه''<ref>''Pénélope''</ref> (۱۹۱۳)؛ موسیقی صحنه‌ای برای نمایش‌نامۀ ''پلئاس و ملیزاند''<ref>''Pelléas et Mélisande''</ref> (اثر [[مترلینک، موریس (۱۸۶۲ـ۱۹۴۹)|مترلینک]]<ref>''Maeterlinck''</ref>؛ ۱۸۹۸). ارکستری ''پاوان''<ref>''Pavane''</ref> (۱۸۸۷)؛ سوییت ''ماسک و برگاماسک''<ref>''Masques et bergamasques'' </ref> (۱۹۱۹). آوازی ''مِس باس''<ref>''Messe basse''</ref> برای خوانندگان زن و ارگ؛ آواز تک‌صدایی ۹۶ ترانه ازجمله دوره‌های ''شعر یک‌ روز''<ref>''Poème d’un jour''</ref>، ''ترانۀ حوا''<ref>''La Chanson d’Eve''</ref> (اثر شارل وان لربرگ<ref>''Charles Van Lerberghe'' </ref>؛ ۱۹۰۶ـ۱۹۱۰)، ''افق وهم‌انگیز''<ref>''L’Horizon Chimérique''</ref> (۱۹۲۱).
 &nbsp;