زرین قلم، هدایت الله ( ـ احمدنگر ۱۱۱۸ق): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
(جایگزینی متن - '\\2' به '<!--2')
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:


زَرّین‌قلم، هدایت‌الله ( ـ احمدنَگَر ۱۱۱۸ق)<br>
{{جعبه زندگینامه|عنوان=هدایت‌الله زَرّین‌قلم|نام=|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=|تاریخ مرگ=احمدنَگَر ۱۱۱۸ق|دوره زندگی=|ملیت=ایرانی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=خوشنویس|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=کتاب‌دار دربار اورنگ‌زیب عالم‌گیر|جوایز و افتخارات=|آثار=|خویشاوندان سرشناس=حافظ محمد (فرزند)|گروه مقاله=خوشنویسی|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}زَرّین‌قلم، هدایت‌الله ( ـ احمدنَگَر ۱۱۱۸ق)<br>
<p>خوشنویس ایرانی. کتاب‌دار دربار اورنگ‌زیب عالم‌گیر (حک: ۱۰۶۸‌ـ‌۱۱۱۹‌ق)، پادشاه هندوستان، و معلم دیگر شاهزادگان بود. کتابت‌های او بیشتر از روی ''دیوان حافظ'' و به خط خفی است. به‌شیوۀ محمدحسین کشمیری می‌نوشت، ولی بعدها به‌روش سیدعلی‌خان تبریزی (جواهر رقم) مشق می‌کرد. از او قطعات و مرقعاتی در کتابخانۀ موزۀ گلستان و دانشگاه تهران موجود است. همچنین آثاری در موزۀ باستان‌شناسی دهلی و دارالخلافۀ شاه جهان‌آباد نگهداری می‌شوند. فرزند او، حافظ محمد، نیز از خوشنویسان هند بود.</p>
<p>خوشنویس ایرانی. کتاب‌دار دربار اورنگ‌زیب عالم‌گیر (حک: ۱۰۶۸‌ـ‌۱۱۱۹‌ق)، پادشاه هندوستان، و معلم دیگر شاهزادگان بود. کتابت‌های او بیشتر از روی ''دیوان حافظ'' و به خط خفی است. به‌شیوۀ محمدحسین کشمیری می‌نوشت، ولی بعدها به‌روش سیدعلی‌خان تبریزی (جواهر رقم) مشق می‌کرد. از او قطعات و مرقعاتی در کتابخانۀ موزۀ گلستان و [[دانشگاه تهران]] موجود است. همچنین آثاری در موزۀ باستان‌شناسی دهلی و دارالخلافۀ شاه جهان‌آباد نگهداری می‌شوند. فرزند او، حافظ محمد، نیز از خوشنویسان هند بود.</p>
<br><!--23035400-->
<br><!--23035400-->
[[رده:خوشنویسی]]
[[رده:خوشنویسی]]
[[رده:اشخاص و آثار]]
[[رده:اشخاص و آثار]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۶ ژوئیهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۰:۴۸

هدایت‌الله زَرّین‌قلم
درگذشت احمدنَگَر ۱۱۱۸ق
ملیت ایرانی
شغل و تخصص اصلی خوشنویس
سمت کتاب‌دار دربار اورنگ‌زیب عالم‌گیر
گروه مقاله خوشنویسی
خویشاوندان سرشناس حافظ محمد (فرزند)

زَرّین‌قلم، هدایت‌الله ( ـ احمدنَگَر ۱۱۱۸ق)

خوشنویس ایرانی. کتاب‌دار دربار اورنگ‌زیب عالم‌گیر (حک: ۱۰۶۸‌ـ‌۱۱۱۹‌ق)، پادشاه هندوستان، و معلم دیگر شاهزادگان بود. کتابت‌های او بیشتر از روی دیوان حافظ و به خط خفی است. به‌شیوۀ محمدحسین کشمیری می‌نوشت، ولی بعدها به‌روش سیدعلی‌خان تبریزی (جواهر رقم) مشق می‌کرد. از او قطعات و مرقعاتی در کتابخانۀ موزۀ گلستان و دانشگاه تهران موجود است. همچنین آثاری در موزۀ باستان‌شناسی دهلی و دارالخلافۀ شاه جهان‌آباد نگهداری می‌شوند. فرزند او، حافظ محمد، نیز از خوشنویسان هند بود.