سنگلاخ، محمدعلی (۱۱۸۴ـ تبریز ۱۲۹۴ق): تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
سَنگْلاخ، محمّدعلی (۱۱۸۴ـ تبریز ۱۲۹۴ق)<br> | {{جعبه زندگینامه|عنوان=محمّدعلی سنگلاخ|نام=|نام دیگر=|نام اصلی=محمدعلی قوچانی|نام مستعار=|لقب=|زادروز=۱۱۸۴ق|تاریخ مرگ=تبریز ۱۲۹۴ق|دوره زندگی=|ملیت=ایرانی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=خطاط، تذکرهنویس و شاعر|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=امتحانالفضلا معروف به تذکرةالخطاطین؛ سیاحتنامه؛ مجمعالاوصاف؛ درج جواهر|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=خوشنویسی|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}سَنگْلاخ، محمّدعلی (۱۱۸۴ـ تبریز ۱۲۹۴ق)<br>[[پرونده: 25246400.jpg | بندانگشتی|یکی از آثار محمدعلی سنگلاخ]](نام اصلی: محمدعلی قوچانی) خطاط، تذکرهنویس و شاعر ایرانی. اصلش از [[خراسان]] بود. سالها در ممالک عثمانی و [[مصر]] سفر کرد و بزرگان [[استانبول]] را مدح گفت. دربارۀ خود بسیار غلو میکرد. [[نستعلیق، خط|نستعلیق]] و [[شکسته نستعلیق، خط|شکسته]] را نیکو مینوشت و معروفترین اثر وی در خطاطی، قطعه [[سنگ مرمر]] بزرگی است که سطح آن پوشیده از عبارات مختلف است. این سنگ را با هزار زحمت تراشید، اما شاه عثمانی آن را نخرید و سنگلاخ آن را به [[تبریز، شهر|تبریز]] برد و چون درگذشت، بر مزارش نهادند و به سنگِ بسمالله معروف است. از آثارش: ''امتحانالفضلا'' معروف به ''تذکرةالخطاطین''؛ ''سیاحتنامه''؛ ''مجمعالاوصاف''؛ ''درج جواهر''. | ||
[[پرونده: 25246400 | |||
<br><!--25246400--> | <br><!--25246400--> | ||
[[رده:ادبیات فارسی]] | [[رده:ادبیات فارسی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۷ ژوئیهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۷:۴۴
| محمّدعلی سنگلاخ | |
|---|---|
| زادروز |
۱۱۸۴ق |
| درگذشت | تبریز ۱۲۹۴ق |
| ملیت | ایرانی |
| شغل و تخصص اصلی | خطاط، تذکرهنویس و شاعر |
| نام اصلی | محمدعلی قوچانی |
| آثار | امتحانالفضلا معروف به تذکرةالخطاطین؛ سیاحتنامه؛ مجمعالاوصاف؛ درج جواهر |
| گروه مقاله | خوشنویسی |
سَنگْلاخ، محمّدعلی (۱۱۸۴ـ تبریز ۱۲۹۴ق)

(نام اصلی: محمدعلی قوچانی) خطاط، تذکرهنویس و شاعر ایرانی. اصلش از خراسان بود. سالها در ممالک عثمانی و مصر سفر کرد و بزرگان استانبول را مدح گفت. دربارۀ خود بسیار غلو میکرد. نستعلیق و شکسته را نیکو مینوشت و معروفترین اثر وی در خطاطی، قطعه سنگ مرمر بزرگی است که سطح آن پوشیده از عبارات مختلف است. این سنگ را با هزار زحمت تراشید، اما شاه عثمانی آن را نخرید و سنگلاخ آن را به تبریز برد و چون درگذشت، بر مزارش نهادند و به سنگِ بسمالله معروف است. از آثارش: امتحانالفضلا معروف به تذکرةالخطاطین؛ سیاحتنامه؛ مجمعالاوصاف؛ درج جواهر.