عبدالجبار اصفهانی: تفاوت میان نسخه‌ها

عَبْدُالجَبّار اصفهانی;
زادروز	اصفهان ۱۰۴۱ق;
ملیت	ایرانی
شغل و تخصص اصلی	خوشنویس
سمت	خطاط دربار صفوی در اصفهان
آثار	هفت‌بند کاشانی، کلمات قصار حضرت علی (ع)، مناجات‌نامه‌ی خواجه عبدالله انصاری
گروه مقاله	خوشنویسی

دیداریویکی‌متن

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۹ ژوئیهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۶:۳۹

عَبْدُالجَبّار اصفهانی (اصفهان ۱۰۴۱ق)

خوشنویس ایرانی. از استادانِ نستعلیق‌نویس قرن ۱۱ق، خطاط دربار صفوی در اصفهان، و از شاگردان میرعماد بود، که شیوۀ استاد را بسیار خوب و شبیه به او می‌نوشت. یکی از علل موفقیتش ممارست در خوشنویسی با قلم کتابت و دو دانگ بود. حداکثر قلمی که به‌کار می‌برد، سه دانگ بود و بیشتر مشق‌های باقی‌مانده از او با قلم خفی و کتابت است و فقط تعدادی از آثارش به قلم جلی است، ازجمله هفت‌بند کاشانی، کلمات قصار حضرت علی (ع) در کتابخانۀ موزۀ گلستان، و مناجات‌نامه‌ی خواجه عبدالله انصاری در مجموعۀ خصوصی مهدی بیانی.

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-عَبْدُالجَبّار اصفهانی (اصفهان ۱۰۴۱ق)<br>
+{{جعبه زندگینامه|عنوان=عَبْدُالجَبّار اصفهانی|نام=|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=اصفهان ۱۰۴۱ق|تاریخ مرگ=|دوره زندگی=|ملیت=ایرانی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=خوشنویس|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=خطاط دربار صفوی در اصفهان|جوایز و افتخارات=|آثار=هفت‌بند کاشانی، کلمات قصار حضرت علی (ع)، مناجات‌نامه‌ی خواجه عبدالله انصاری|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=خوشنویسی|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}عَبْدُالجَبّار اصفهانی (اصفهان ۱۰۴۱ق)<br>
-<p>خوشنویس ایرانی. از استادانِ نستعلیق‌نویس قرن ۱۱ق، خطاط دربار صفوی در اصفهان، و از شاگردان میرعماد بود، که شیوۀ استاد را بسیار خوب و شبیه به او می‌نوشت. یکی از علل موفقیتش ممارست در خوشنویسی با قلم کتابت و دو دانگ بود. حداکثر قلمی که به‌کار می‌برد، سه دانگ بود و بیشتر مشق‌های باقی‌مانده از او با قلم خفی و کتابت است و فقط تعدادی از آثارش به قلم جلی است، ازجمله ''هفت‌بند کاشانی''، ''کلمات قصار حضرت علی (ع)'' در کتابخانۀ موزۀ گلستان، و ''مناجات‌نامه‌ی'' خواجه عبدالله انصاری در مجموعۀ خصوصی مهدی بیانی.</p>
+<p>خوشنویس ایرانی. از استادانِ نستعلیق‌نویس قرن ۱۱ق، خطاط دربار صفوی در [[اصفهان، شهر|اصفهان]]، و از شاگردان [[میرعماد]] بود، که شیوۀ استاد را بسیار خوب و شبیه به او می‌نوشت. یکی از علل موفقیتش ممارست در خوشنویسی با قلم کتابت و دو دانگ بود. حداکثر قلمی که به‌کار می‌برد، سه دانگ بود و بیشتر مشق‌های باقی‌مانده از او با قلم خفی و کتابت است و فقط تعدادی از آثارش به قلم جلی است، ازجمله ''هفت‌بند کاشانی''، ''کلمات قصار حضرت علی (ع)'' در کتابخانۀ موزۀ گلستان، و ''مناجات‌نامه‌ی'' [[خواجه عبدالله انصاری]] در مجموعۀ خصوصی [[بیانی، مهدی (همدان ۱۲۸۵ـ تهران ۱۳۴۶ش)|مهدی بیانی]].</p>
 <br><!--31016900-->
 [[رده:خوشنویسی]]
 [[رده:اشخاص و آثار]]