تجلی اردکانی، علیرضا: تفاوت میان نسخهها
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) جز (Mohammadi3 صفحهٔ تجلی اردکانی، علی رضا (شیراز ۱۰۸۵ق) را بدون برجایگذاشتن تغییرمسیر به تجلی اردکانی، علیرضا منتقل کرد) |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
تجلی اردکانی، علیرضا (شیراز ۱۰۸۵ق)<br> | |||
(یا: تجلی شیرازی) عالم، ادیب و شاعر ایرانی. پس از فراگیری مقدمات علوم و فنون ادب نزد علمای اردکان و شیراز، به اصفهان رفت و نزد آقاحسین خوانساری و دیگر استادان اصفهان شاگردی کرد و به مقام عالی علمی دست یافت. سپس به هند کوچید و به دربار اورنگزیب راه یافت. در ۱۰۷۲ق بار دیگر به اصفهان بازگشت و مدرس مدرسۀ والده شد. پس از چند سال به سفر حج رفت و در بازگشت برای همیشه در شیراز ماند. از آثارش: ''دیوان'' اشعار؛ منظومۀ'' معراجالخیال'' (بمبئی، ۱۳۱۳ق)؛ ''سفینةالنجاة'' به فارسی در معرفت خداوند، ''نبوت و امامت'' (بمبئی، ۱۳۰۶ق)؛'' صراطالنجاة ''(بمبئی، ۱۳۰۶ق)؛ ''وصف کشمیر''؛ ''قضا و قدر''. | (یا: تجلی شیرازی) عالم، ادیب و شاعر ایرانی. پس از فراگیری مقدمات علوم و فنون ادب نزد علمای اردکان و شیراز، به اصفهان رفت و نزد آقاحسین خوانساری و دیگر استادان اصفهان شاگردی کرد و به مقام عالی علمی دست یافت. سپس به هند کوچید و به دربار اورنگزیب راه یافت. در ۱۰۷۲ق بار دیگر به اصفهان بازگشت و مدرس مدرسۀ والده شد. پس از چند سال به سفر حج رفت و در بازگشت برای همیشه در شیراز ماند. از آثارش: ''دیوان'' اشعار؛ منظومۀ'' معراجالخیال'' (بمبئی، ۱۳۱۳ق)؛ ''سفینةالنجاة'' به فارسی در معرفت خداوند، ''نبوت و امامت'' (بمبئی، ۱۳۰۶ق)؛'' صراطالنجاة ''(بمبئی، ۱۳۰۶ق)؛ ''وصف کشمیر''؛ ''قضا و قدر''. | ||
<br><!--14083700--> | <br><!--14083700--> | ||
[[رده:ادبیات فارسی]] | [[رده:ادبیات فارسی]] | ||
[[رده:ادبیات قدیم – اشخاص]] | [[رده:ادبیات قدیم – اشخاص]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۵ اوت ۲۰۲۵، ساعت ۰۷:۳۲
تجلی اردکانی، علیرضا (شیراز ۱۰۸۵ق)
(یا: تجلی شیرازی) عالم، ادیب و شاعر ایرانی. پس از فراگیری مقدمات علوم و فنون ادب نزد علمای اردکان و شیراز، به اصفهان رفت و نزد آقاحسین خوانساری و دیگر استادان اصفهان شاگردی کرد و به مقام عالی علمی دست یافت. سپس به هند کوچید و به دربار اورنگزیب راه یافت. در ۱۰۷۲ق بار دیگر به اصفهان بازگشت و مدرس مدرسۀ والده شد. پس از چند سال به سفر حج رفت و در بازگشت برای همیشه در شیراز ماند. از آثارش: دیوان اشعار؛ منظومۀ معراجالخیال (بمبئی، ۱۳۱۳ق)؛ سفینةالنجاة به فارسی در معرفت خداوند، نبوت و امامت (بمبئی، ۱۳۰۶ق)؛ صراطالنجاة (بمبئی، ۱۳۰۶ق)؛ وصف کشمیر؛ قضا و قدر.